5 ตุลาคม 2545 09:39 น.
ต่อง (ต้อง) ksg
กลอนเรื่องนี้ที่ผมจะนำเสนอ ผมเห็นถึงความสำคัญและความหมายดีมาก
โดยเฉพาะเพื่อนๆที่กำลังศึกษาอยู่ กลอนอาจยาวไปบ้างแต่ก็ขอให้สมาชิกค่อยๆอ่านก็แล้วกันนะครับ
บทประพันธ์ของคุณ อัคนี หฤทัย
**..เหมือนนิยาย เรื่องยาว เล่าซ้ำซาก
ฉากก็ฉาก วันเริ่ม เปิดเทอมใหม่
ตาก็ตา คู่ที่แห้ง และแล้งไร้
ใจก็ใจ ที่โหย อยู่โรยล้า..**
**..นี่คือวัน เวลา คือหน้าที่
เปิดเทอมที ก็เหนื่อยยาก เป็นนักหนา
รอยชื้นซึม น้ำใส ที่ปลายตา
เหมือนหยาด รอเวลา ให้ลอบซับ..**
**..ซับจนแห้ง เพื่อจะให้ ไหลอีกหน
ยังเอ่อล้น ยังฝันร้าย ในยามหลับ
รู้ทั้งรู้ ถึงภาระ ที่แบกรับ
แต่ความทุกข์ ก็โถมทับ จนท้อใจ..**
**..ค่าใช้จ่าย ทุกรายการ ของวันนี้
มีไม่มี ก็ต้องหา มาจนได้
หนูมีหน้าที่เรียนก็เรียนไป
แม่มีหน้าที่ให้แม้ไม่มี..**
**..แม่คุ้นกับ โรงจำนำ ยามตากหน้า
ไม่รู้ว่า วันไหน จะไถ่หนี้
ส่งดอกเบี้ย ต่อเวลา มานับปี
วันพรุ่งนี้ ยังอีกไกล ยังไม่มา..**
**..แม่ยอมเหนื่อย และพร้อม ยอมทุกข์ยาก
โดยไม่อยาก ให้หนู รู้ปัญหา
เงินค่าเทอม ค่ากิจกรรม ค่าตำรา
และทุกค่า หนูจะได้(ไม่อายครู)..**
**..ชุดนักเรียน รองเท้า กระเป๋าใหม่
ค่าอาหาร ก็หาไว้ เตรียมให้หนู
อยากให้เรียน ให้ร่ำ มีความรู้
ไว้ต่อสู้ กับพรุ่งนี้ ที่โหดร้าย..**
**..โรงเรียนรัฐ จัดไว้ เพื่อฝ่ายรัฐ
ใช้นามบัตร ระบุเส้น ฝากเป็นสาย
หนูคงเรียน เอกชน ไปจนตาย
เพราะแม่เกิน ตะเกียกตะกาย ไปหามัน
**..วันนี้วัน เปิดเทอม ประเดิมภาค
หนูคงอยาก ไปเรียน เปลี่ยนความผัน
หนูจะพบ เพื่อนใหม่ ที่ในชั้น
จะมีวัน อันงดงาม ตามช่วงวัย..**
**..ลู่และลาน การแข่งขัน วันข้างหน้า
หนูคงยัง ไม่รู้ว่า เหนื่อยแค่ไหน
หนูไม่รู้ และไม่รอ ก้าวต่อไป
เท่ากับไม่ รู้เห็น ความเป็นมา..**
**.. ซึ่งกว่าหนู จะมี วันนี้ได้
แม่ต้องใช้ ความรัก มากหนักหนา
อย่าเห็นเลย สำหรับ คราบน้ำตา
อย่ารู้เลย ว่าอ่อนล้า มาเท่าไร
****.......เหมือนนิยาย เรื่องยาว เล่าไม่จบ
ซึ่งได้พบ ทุกวันเริ่ม เปิดเทอมใหม่
เขียนบันทึก ให้หนูอ่าน พอผ่านไป
โตเมื่อใด เมื่อนั้นหนู จะรู้เอง........
ผมหวังว่าทุกคนคงรู้กันดีนะครับว่าโตมาได้ทุกวันนี้ก็เพราะ...ใคร
ด้วยความหวังดี
ก.ประแสร์ ศิษยาพร + ก.นพดล รักษ์กระแส
3 ตุลาคม 2545 21:33 น.
ต่อง (ต้อง) ksg
บันทึกที่ผมจะบันทึกต่อไปนี้ เป็นบันทึกที่เขียนจากใจของผมเอง หลังจากได้เห็นอะไรต่อมิอะไรมาตลอด 17 ปี
ภาพที่ผมเห็นบ่อยจนชินตา เห็นแล้วบางครั้งรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตที่เป็นทุกข์นี้เสียจริง
ภาพคนแก่คนชรา บางคนไม่มีแรงจะเดินต้องใช้ไม้เท้าค้ำยันเพื่อจะได้เดินไหว บางคนไม่มีแม้คนที่จะคอยช่วยเหลือ
ภาพคนแก่ ผมหงอกขาวเต็มหัว ผิวหนังเหี่ยวย่น ไม่ค่อยมีเรี่ยวแรง
แต่ต้องโหนรถเมล์ ที่คราค่ำไปด้วยชนนับหลายสิบคนที่เบียดแน่นอยู่ในนั้น
ภาพคนแก่ที่ยากจน เป็นทุกข์เอาตอนบั้นปลายแห่งชีวิต บางคนเหนื่อยมาตลอดทั้งชีวิต แต่หวังมีความสุข..เรียบง่าย..ตอนแก่**แต่ก็ไม่ได้ดังหวัง
กลับต้องมาทนทุกข์ระกำลำบาก
ภาพคนแก่ ที่ไม่มีใครคอยเลี้ยงดู มีลูกหลายคน ส่งเสียลูกจนมีงานทำ ลูกไปทำงาน ไม่เคยกลับมาดูพ่อแม่อีกเลย ก็คงมีแต่เพื่อนบ้านที่คอยช่วยเหลือ...
เมื่อถึงบั้นปลายชีวิตผมหวังว่าทุกคนคงมีแต่ความสุข มีลูกๆหลานๆคอยดูแล
รักใคร่อย่างที่ท่านปรารถนา.....ไม่มีใครปรารถชีวิตที่ลำบากในตอนบั้นปลายหรอกครับ........................
เหนื่อยมาทั้งชีวิต.......จะขอเอนกายพักบ้าง.........ได้ไหมลูกรัก
ลูก...ที่ไม่เคยกลับมาเยี่ยมพ่อแม่อีกเลย
1 ตุลาคม 2545 19:44 น.
ต่อง (ต้อง) ksg
เพื่อนที่รัก
ฉันได้รู้จักเธอมาเวลาพอควรแล้ว
ฉันคิดว่าฉันเข้าใจและคิดว่าเธอเข้าใจจิตใจฉันดี
ฉันเห็นเธอเป็นเพื่อนสนิทและเพื่อนแท้คนหนึ่ง
แต่เพื่อนเอ๋ย...วันนี้เราต้องจากกันแล้ว
ทั้งดีใจ ที่จะได้ไปเรียนต่อเพื่ออนาคต
ทั้งเสียใจ ที่ต้องจากเพื่อนไป
แม้จะถึงเวลาจากแล้วก็ตาม แต่ฉันยังคิดเสมอว่า เวลาช่างรวดเร็วเหลือเกิน
ไม่มีใครหยุดเวลาได้ .... ทุกอย่างจะเหลือเพียงความทรงจำให้เพื่อนได้รำลึก
ถึง...ไปตลอดกาล
ฉันไม่มีสิ่งใดจะมอบให้เพื่อน...ขอให้เพื่อนรับความหวังดี ความจริงใจ
ความรัก ที่เพื่อนคนหนึ่งพึงจะมอบให้คุณด้วยความ หวังดี ตลอดไป...
คืนนี้หนาว ยาวนาน กาลสุดท้าย
หลับสบาย ในฝัน อันสุขศรี
คืนอำลา ฝากไว้ ในไมตรี
วันพรุ่งนี้ จากกัน นิรันดร
ด้วยความรักและหวังดี
ก.ประแสร์ ศิษยาพร + ก.นพดล รักษ์กระแส
27 กันยายน 2545 18:51 น.
ต่อง (ต้อง) ksg
****..........ใครไม่เคย รู้ฤทธิ์ ความคิดถึง
ใครไม่เคย ทราบซึ้ง กับความฝัน
ใครไม่เคย มีรัก ปักชีวัน
ใครคนนั้น คงไม่ช้ำ กับคำลา..
27 กันยายน 2545 07:29 น.
ต่อง (ต้อง) ksg
***...ลมพัดโบก โศกก็พัด ทัดทานลม
อกแสนตรม ซมซาน เที่ยวควานหา
ตามและร้อง พร้องพร่ำ จำนรรจา
เรียกร้องหา ดวงใจ ไปไหนเธอ.....
***...ร้อนและรุ่ม สุมทรวง เพราะห่วงหนัก
มิหยุดพัก หักใจ ให้คลั่งเพ้อ
ใจละล่อง ลอยไป ใยละเมอ
เธอไม่เออ ออด้วย แสนป่วยการณ์....
***...เหมือนกับขาด ของรัก มักจะห่วง
เวลาล่วง ล้ำเกิน เมินผสาน
ขอต่างเดิน ต่างไป ไม่พบาน
อยากสาบาน หนีหน้าไกล คนใจดำ