14 พฤศจิกายน 2545 16:23 น.
ต่อง (ต้อง) ksg
บทประพันธ์โดย เดือนแรม ประกายเรือง
**..ท้องฟ้า คืนนี้ มืดนัก
เพื่อนรัก รู้ไหม ใครหมอง
คิดถึง คำถ้อย ร้อยกรอง
คราวท่อง เที่ยวธาร ผ่านทาง
**..ภูเหนือเมื่อหนาว คราวนั้น
นั่งฝัน สองคน จนสาง
จิบเหล้า ย้อมใจ ไปพลาง
เพื่อสร้าง อารมณ์ กลมกลืน
**..เพื่อนเขียน คำหวาน ไว้ว่า
อยากหยุดเวลาเพื่อตื่น
ก่อไฟในฝันมั่นยืน
สุมฟืนสู้หนาวยาวนาน
**..เราสอง มองหน้า นิ่งเงียบ
ลมหนาว เย็นเฉียบ พัดผ่าน
คิดถึง คนทุกข์ ทรมาน
คืนนี้ ขับขาน เพลงใด
**..น้ำค้าง พร่างพรม ห่มพื้น
ดึกดื่น ดอกดาว พราวใส
แว่วเสียง คนจร ถอนใจ
ทนทุกข์ อยู่ใน อเวจี
**..ภูเหนือ เมื่อหนาว คราวนั้น
คืนวัน ผันเลือน เคลื่อนคลี่
เพื่อนลืม คำถ้อย ร้อยวลี
หรือมี เพียงไฟ ไหม้ฟาง
**..ท้องฟ้าคืนนี้มืดนัก
เพื่อนรัก อยู่ไหน ไกลห่าง
ฤาฝัน เลื่อนลอยปล่อยวาง
ลืมเพื่อน ร่วมทาง เสียแล้ว...
ด้วยความหวังดี
ก.ประแสร์ ศิษยาพร
ก.นพดล รักษ์กระแส
14 พฤศจิกายน 2545 16:13 น.
ต่อง (ต้อง) ksg
บทประพันธ์นี้ผมคัดลอกมาจากหนังสือ..มือแม่....
ประพันธ์โดย...คุณเดือนแรม ประกายเรือง........
**..คลื่นถาม หาดทรายขาว,ว่า-หนาวไหม
นั่น,รอยเท้าใครทิ้งให้ฝัน
ประทับแทนของฝากก่อนจากกัน
เท้ารูปงามคู่นั้นคือสัญญา
**..สัญญาใจไมตรีจิตมิตรภาพ
นานตรา,นิรันดร์ทรายฝันหา
เฝ้ารอเจ้าของรอยคอยตั้งตา
คืนกลับมาอีกครั้ง ณ ฝั่งทราย
**..มาฟังคลื่น บรรเลง เพลงรักเก่า
ทรายคงเหงา เงียบหงอย หากคอยหาย
แอบสะอื้น คืนจันทร์เสี้ยว อยู่เดียวดาย
รอยประทับ กลับกลายรัก คลายเกลียว
**..ฝากรอยแผล แพ้พ่าย ให้เพ้อฝัน
หลอกให้คอย อยู่อย่างนั้น ไม่แลเหลียว
เจ้าของรอย ลืมรอย รูปเท้าเรียว
ผ่านมาเที่ยว แล้วก็จาก ฝากเพียงรอย
**..ทรายอยู่หลัง ยังรำพึง คิดถึงเสมอ
ทุกนาที ยังมีเธอ ไม่เสื่อมถอย
รู้ทั้งรู้ ว่าฝัน นั้นเลื่อนลอย
แต่ก็ยัง รอคอย ร้อยแสงจันทร์
**..คลื่นถามหาดทรายขาว,ว่า-หนาวไหม
นั่น,รอยเท้าใครทิ้งให้ฝัน
ประทับแทน ของฝาก ก่อนจากกกัน
เท้ารูปงาม คู่นั้น ลืมสัญญา.............
ด้วยความหวังดี
ก.ประแสร์ ศิษยาพร
ก.นพดล รักษ์กระแส
11 พฤศจิกายน 2545 20:00 น.
ต่อง (ต้อง) ksg
**..หิ่งห้อยน้อยเรืองแสงแห่งขุนเขา
ภูมิลำเนาคงไพรสุดไพศาล
แสนสงัดเงียบสนิทนิจกาล
หิ่งห้อยน้อยเล่าขานตำนานไพร
**..ยามสิ้นแสงแรงกล้าแห่งตาวัน
เมื่อยามนั้นแสงน้อยลอยไหวไหว
คือแสงแห่งชีวาด้วยอาลัย
แสงไรไรเรืองระยับก็ลับตา
**..เพียงหิ่งห้อยด้อยแรงแสงสลัว
พบความจริงอันน่ากลัวตัวเฝ้าหา
โลกมืดมนเมื่อเป็นดั่งเห็นมา
ทั่วอาณามืดสนิทนิจนิรันดร์
**..ในวันนี้มิเคยเห็นหิ่งห้อยน้อย
ใยเจ้าคอยหลบไปแม้ในฝัน
ได้แต่เฝ้ารอคอยคอยสักวัน
คอยวันนั้นที่แสงส่องผ่องอำไพ
9 พฤศจิกายน 2545 09:06 น.
ต่อง (ต้อง) ksg
มานั่งนับ เวลา และหน้าที่
จวนครบปี ต้องจากลา วันหน้านั้น
เขียนบันทึก ด้วยรัก และผูกพัน
เอาไว้หมั่น เตือนเธอ หากเพ้อไป...
โต๊ะเรียน เคยเรียน ก็ว่างเปล่า
ทิ้งความเศร้า น้ำตา มาไว้ให้
ทิ้งความหวง ห่วงหา ทิ้งอาลัย
ทิ้งใครใคร จำพราก จะจากกัน...
เห็นไหมเพื่อน..นั่นตึกเรียน ที่ครั้งหนึ่ง
มีความซึ้ง หรือทนทุกข์ ทั้งสุขสันต์
ตึกนั้นรวม เยื่อไย สายสัมพันธ์
และภาพนั้น กำลังลับ ไปกับตา..
จำได้ไหม...เพลงโรงเรียน ที่ขับร้อง
กึกก้อง เกรียงไกร ไปทั่วหล้า
ที่สาบาน ให้คำ ปฏิณญา
ว่าตัวข้า จะทำดี ศรีแผ่นดิน..
และวัน สุดท้าย ก็มาถึง
วันซึ่ง หน้าที่ เราสุดสิ้น
น้ำตา ยังหยด ยังรดริน
ยัง..ถวิล เพื่อนรัก จำหักใจ...
**********ถึงเพื่อน และสถานศึกษาที่จะจากลากันแล้ว**********
ด้วยความหวังดี
ก.นพดล รักษ์กระแส
7 พฤศจิกายน 2545 22:56 น.
ต่อง (ต้อง) ksg
**..จบเสียที มิตรเอ๋ย มิตรที่รัก
ควรจะหัก ไมตรี ที่มอบให้
ลบเลือนภาพ ความหลัง หากฝังใจ
ทิ้งมันไว้ ข้างทาง อย่างหมางเมิน
**..อย่าไปจำ มันเลย นะมิ่งมิตร
อย่าหวนคิด อดีตฝัน มันห่างเหิน
อย่าหวังดี พูดพร่ำ ช้ำใจเกิน
ต่างคนเดิน ต่างไป ไม่พบกัน
**..ดอกไม้ ในใจ ให้มันเฉา
ความเศร้า เคียงตาม แม้ยามฝัน
ภาพเก่า พ้นผ่าน ยิ่งนานวัน
ฟ้าใดกั้น มิตรภาพ เคยซาบซึ้ง
**..ไม่มี วันนั้น อีกแล้ว
ไร้แวว ชื่นจิต คิดถึง
ไร้ถ้อย ร้อยคำ รำพึง
วันซึ่ง จากลา มาแสนนาน
**..จบแล้ว จบสิ้น มิตรเอ๋ย
นึกว่าเคย รู้จัก สมัครสมาน
ลืมเถิด คำมั่น ครั้งวันวาน
คำสาบาน มันไม่ขลัง...เหมือนดังเดิม
ด้วยความหวังดี
ก.ประแสร์ ศิษยาพร
ก.นพดล รักษ์กระแส
ขอขอบคุณ ลุงเวทย์ ที่ช่วยขัดเกลาบทกลอนให้ดีขึ้นครับ