22 พฤษภาคม 2545 03:50 น.
ตื่น
แม้นหินผา....... ที่กล้าแกร่ง
ยังถูกแรง......... แห่งธารา
กัดเซาะ............ กร่อนลงมา
แลหินกล้า........ ทลายลง
แต่ใจเธอ.......... ไม่เผลอกร่อน
แม้อ้อนวอน...... เธอยังคง
ใจแข็ง.............. แกล้งให้หลง
เหมือนดั่งคง...... ระยะห่าง
อยากใกล้.......... เธอกว่านี้
แต่สุดที่............. จะมีทาง
เพียงสัมผัส....... ใจกันบ้าง
เธอยังอ้าง......... อย่างเคยมา
ครั้งเดียว.......... ที่จุมพิต
ตราตรึงจิต........ และโหยหา
แต่ดูเธอ........... เหมือนลืมว่า
มันมีค่า............. มากเพียงใด
ตัดใจ............... บอกลาเธอ
แต่แล้วเธอ...... ก็ร้องไห้
ทำไม............... เธอใจร้าย
เลิกก็ไม่ได้....... รักก็ไม่ดี...... เฮ้อ.....
22 พฤษภาคม 2545 03:30 น.
ตื่น
ยิ่งมืด........... ก็แลเห็นชัด
ยิ่งอึดอัด....... อกยิ่งกลัดหนอง
ยิ่งเสียดาย.... ก็ยิ่งหมายปอง
ยิ่งร่ำร้อง....... ยิ่งสูญเสียไป
ยิ่งกล้า........... ยิ่งพาใจทุกข์
ยิ่งสนุก.......... ก็ต้องหวั่นไหว
ยิ่งห้าม........... ก็ยิ่งมีใจ
สงสัย?........... ใจใยยากเย็น
21 พฤษภาคม 2545 04:56 น.
ตื่น
ทะเลไกล แลดูกว้าง
เหมือนเส้นทาง ไร้จุดหมาย
แต่ละย่าง เหยียบมิวาย
กลัวแพ้พ่าย อับอายชน
ชีวิต ที่อ้างว้าง
รอนแรมร้าง อย่างสับสน
ไร้สติ และเวียนวน
ยากหลุดพ้น จากกลไก
เป็นดั่งเฟือง ที่สับฟัน
ถูกขับดัน ด้วยเฟืองใด
แม้เหนื่อยล้า เหงื่อรินไหล
ต้องหมุนไป ใกล้เคียงยนต์
กว่าจะก้าว ย่างฟันฝ่า
หลุดพ้นมา บรรลุผล
เลิกคิดตาม มหาชน
ไขวคว้าจน เห็นทะเล
เส้นทางกว้าง ที่ย่างเหยีบบ
มิอาจเปรียบ เทียบจำเจ
ถ้าเดินผิด ก็จบเห่
ถ้าไม่เซ.... ก็เดินไป......
21 พฤษภาคม 2545 04:32 น.
ตื่น
ถึงพร่ำบอก ว่ารักแสน
ก็ยากแทน แค่คำพูด
จะรักจริง ต้องพิสูจน์
เกินคำพูด .....อ้างเอ่ยใด
แต่พิสูจน์ ก็ต้องเสี่ยง
จิตใจเพียง แค่เผลอไผล
รักก็ยับ อับปางไป
ทำอย่างไร ให้เสี่ยงน้อย
ยิ่งรักมาก ก็เสี่ยงมาก
ยิ่งถ้าหาก กาลเคลื่อนคล้อย
พอผิดหวัง ใจหลุดลอย
สิ่งที่คอย ก็พังครืน
หรือจะแก้ ด้วยไร้รัก
และไม่จัก รักใครอื่น
คงเปรียบใจ ดั่งเกลียวคลื่น
ที่ซัดคืน ห่างจางไป......
18 พฤษภาคม 2545 23:07 น.
ตื่น
ความรู้สึก เหมือนดั่ง ถูกคำสาบ
มิตรภาพ ที่เคยมี ใยเหือดหาย
แม้รอยยิ้ม สายตาฉ่ำ ก็กลับกลาย
แลดูคล้าย แห้งแล้ง แย้งในใจ
อยากจะถาม เธอทุกข์ใจ เพราะใครหรือ?
อยากจะถือ เอาทุกข์เธอ ที่สงสัย
เอามาแบ่ง เพื่อให้ฉัน รู้ข้างใน
ว่าเรื่องใด ทำเธอเศร้า..... เหงาด้วยคน