17 กรกฎาคม 2545 13:02 น.
ตื่น
เสียงหัวเราะวันวาน กังวาลก้อง อยู่ในใจ
เสียงหัวเราะสดใส หลอนฤทัย ให้แหลกเหลว
เสียงหัวเราะก้องกึก ปลุกสำนึก ได้ไม่เลว
เสียงหัวเราะจากหุบเหว ดั่งเปลวแสง ที่แสนไกล
เสียงร้องไห้อย่างสงบ ใยจึงกลบ เสียงหัวเราะ
เสียงร้องไห้ไม่เสนาะ แต่หัวเราะ สู้ไม่ได้
เสียงร้องไห้แม้เพียงแผ่ว โอ...ดวงแก้ว พี่ยอมตาย
เสียงร้องไห้ครั้งสุดท้าย ได้ทำลาย ....... ทั้งกายใจ
17 กรกฎาคม 2545 12:37 น.
ตื่น
หรือเราต้องสูญเสีย เพียงเพื่อเรียนรู้
เพราะตอนเรามีอยู่ เรากลับเมินเฉย
พอเสียมันไป ใจไม่เหมือนเคย
เนื่องเพราะละเลย ใจเอยนะใจ
จึงอยากขอเตือน เพื่อน ณ ที่นี้
ว่าดวงฤดี อ่อนแอแค่ไหน
ใครมีรักงาม หมั่นถามห่วงใย
แม้นเนิ่นนานไป สัมพันธ์ยังคง
บทกลอนชิ้นนี้ อ่านดีดี ขาดสัมผัส
เพราะสติไม่แจ่มชัด ติดขัดลืมหลง
เพราะละเลยเช่นนี้ ชีวีแทบปลง
เพียงความซื่อตรง มิอาจคง...... สภาพเอย
12 กรกฎาคม 2545 23:42 น.
ตื่น
ดั่งดอกแก้ว ผลิแย้ม แต้มความฝัน
ที่เธอนั้น เป็นผู้แรก แทรกเข้าถึง
เข้ามาเพาะ เมล็ดไว้ ใจนี้จึง
หวลคนึง ถึงผู้ปลูก ผู้ผูกพัน
พอดอกงาม เธอหาย กายอยู่ไหน?
จะงามไป เพื่อสิ่งใด....โอย ใจฉัน
งามรอเจอ เธอผู้เดียว อย่าลืมกัน
แต่เธอนั้น ดั่งปลูกทิ้ง...... ทุกสิ่งลืม.....
12 กรกฎาคม 2545 23:12 น.
ตื่น
ฉันรู้ว่า เธอนั้น มั่นรักมาก
ฉันรู้จาก ภายใน หัวใจฉัน
ฉันรู้ซึ้ง ถึงความหมาย กายผูกพัน
แต่การปาของ ใส่หน้าฉัน..... มันเกินไป... ฮึ่มๆๆ..!
เธอก็รู้ ว่าเธอ มีแรงมาก
ยิ่งเธอปาจาก พลังโกรธ ด้วยใช่ไหม ?
ดูดูดู.... ดูซิหน้า แทบบรรลัย
หยิบอะไรได้ ก็ปาใส่.... โอยย... หน้าบวมใหญ่เท่ากาละมัง..!
เวลาเธอโกรธ โปรดเถิด ตั้งสติ
มีเวลา หลายวิ อพิโธ่ อพิถัง
ยิ่งเวลา เธอโมโห เธอก็โชว์แม่นจัง
ใจเย็นเย็น แม่ร้อยชั่ง.... เดี๋ยวหน้าพี่พังกันพอดี
แหะ แหะ.... จินตนาการครับ จินตนาการ
อย่าซีเรียสครับ
11 กรกฎาคม 2545 01:17 น.
ตื่น
กลิ่นดอกใด ให้หวล ชวนคิดถึง
ความตราตรึง ชิดเชย เคยประสาน
ก็ดอกแก้ว นี้เธอให้ เมื่อวันวาน
แม้เนิ่นนาน กาลผ่านพ้น .... คนลืมกัน
เธอบอกเรื่อง เก่าลืมง่าย เพียงคลายรัก
เราตระหนัก รักแท้ ใยแปรผัน?
หรือรักเธอ นั้นมีค่า เพียงผ่านวัน
รักของฉัน ไม่เคยเก่า โปรดเข้าใจ
อันความหมาย ของดอกแก้ว แพรวพิลาศ
เธอไม่อาจ รู้ลึกซึ้ง ถึงเพียงไหน ?
เธอแค่เด็ด นำมาฝาก แล้วลืมไป
แต่ดอกนั้น บานในใจ ใครคนนึง
ดอกส่งกลิ่น เบ่งบาน สานความรู้สึก
ปลุกสำนึก ให้ว้าวุ่น ครุ่นคิดถึง
ดอกงามนั้น จวบวันนี้ ยังงามตรึง
ยังลึกซึ้ง อยู่ในใจ......... ที่ไม่ใช่เธอ.....
หน้าส่วนตัว
1365
