มองฝนหลั่งน้ำตาพารินไหล มองทางไหนพร่ามัวสลัวสิ้น ช่างฝังใจลึกล้ำย้ำอาจิณ มิยลยิลสิ่งใดมาทดแทน อยากทำงานอาบเหงื่อเพื่อให้ล้า ให้ใบหน้าที่แอบอยู่แนบแน่น หลุดจากบ่วงห่วงหามาดูแคลน อยากขูดแผ่นความช้ำจากซอกใจ แปลกหนอใจไม่อาจจะคาดหวัง ยิ่งความหลังลืมเลือนเหมือนเตือนใหม่ ยิ่งขุดออกปอกทิ้งยิ่งเข้าใน เหมือนดังใจคอยแย้งแกล้งให้ตรม ยืนตากฝนทนหนาวให้ใจนิ่ง มองทุกสิ่งผ่านมาเหมือนยาขม ที่คอยย้ำซ้ำเตือนทุกข์ระทม ให้ฝนลมพัดใจฉันไปที ตามน ๘ พฤษภาคม ๒๕๕๑
หน้าส่วนตัว
830
