8 พฤษภาคม 2551 01:47 น.
ตามน
มองฝนหลั่งน้ำตาพารินไหล
มองทางไหนพร่ามัวสลัวสิ้น
ช่างฝังใจลึกล้ำย้ำอาจิณ
มิยลยิลสิ่งใดมาทดแทน
อยากทำงานอาบเหงื่อเพื่อให้ล้า
ให้ใบหน้าที่แอบอยู่แนบแน่น
หลุดจากบ่วงห่วงหามาดูแคลน
อยากขูดแผ่นความช้ำจากซอกใจ
แปลกหนอใจไม่อาจจะคาดหวัง
ยิ่งความหลังลืมเลือนเหมือนเตือนใหม่
ยิ่งขุดออกปอกทิ้งยิ่งเข้าใน
เหมือนดังใจคอยแย้งแกล้งให้ตรม
ยืนตากฝนทนหนาวให้ใจนิ่ง
มองทุกสิ่งผ่านมาเหมือนยาขม
ที่คอยย้ำซ้ำเตือนทุกข์ระทม
ให้ฝนลมพัดใจฉันไปที
ตามน
๘ พฤษภาคม ๒๕๕๑
28 เมษายน 2551 22:03 น.
ตามน
เพียงโดดเดี่ยวเดียวดายหลายภาระ
จิปาถะแบกรับแทบไม่ไหว
กับความเหงาความเศร้าในหัวใจ
ต้องสู้ไปให้เขารู้เราอยู่ดี
แม้มือบางไปบ้างใช่มืออ่อน
ยามขุดถอนปลูกสร้างมิเคยหนี
รวบเรี่ยวแรงจากกายที่พึ่งมี
สร้างชีวีสดใสใหม่กว่าเดิม
ถึงบางคราล้าแรงท้อไปบาง
จะมิย่างก้าวถอยกลับคอยเสริม
หอบความหวังพลังใจมาใส่เติม
ค่อยค่อยเริ่มก่อร่างสร้างอีกครา
แม้บางคราว้าวุ่นในดวงจิต
แต่ยาพิษในใจยังแรงกว่า
คิดถึงวันช้ำชอกเขาบอกลา
เพียงอยากเก็บน้ำตาไว้คนเดียว
ตามน
๒๘ เมษายน ๒๕๕๑
25 เมษายน 2551 08:59 น.
ตามน
มองดาวเดือนเกลื่อนฟ้าใจอาดูร
คล้ายสิ้นสูญทิศทางจะย่างก้าว
เพียรถามนกถามฟ้าถามดวงดาว
ว่าใจเจ้าลอยไปทางไหนดี
มิอาจบ่งหนามไหน่จากใจออก
กลับย้ำตอกเกินกว่าเมินหน้าหนี
ดั่งทับถมจมปลักหนักชีวี
สุดใจนี้รับไหวไม่อาจทน
มีความผิดอย่างไรที่ไหนเล่า
ทำฉันเศร้าเพราะไรหนอขอเหตุผล
หรือนี่คือบาปกรรมซ้ำเล่ห์กล
ฉันต้องทนรับไว้เพียงผู้เดียว
ตามน
๒๕ เมษายน ๒๕๕๑
หน้าส่วนตัว
830
