ไม่รู้ทำไม... ร่าเริงแจ่มใสได้เฉพาะตอนกลางวัน ดูสนุก ยิ้ม หัวเราะ สุขสันต์ พูดคุย ฮา มัน กับทุกคน แต่รู้มั๊ย... ข้างในวุ่นวาย สับสน เพราะในใจมัวแต่คิดถึงคนบางคน ที่เงียบไป- ดูไม่สน- ดูเฉยชา ต้องคอยเก็บอาการไว้ ต่อหน้าใครๆต้องคอยยิ้มร่า พออยู่คนเดียวก็เหมือนเดิม...เหมือนทุกๆครา ตกกลางคืนน้ำตาก็พร่างพรู
มีสายใยพาดผ่านสะพานฟ้า เธอไกลตาแต่ใกล้หัวใจฉัน รักไม่เคยเลือนลางแม้ห่างกัน จะถนอมความผูกพัน...สัญญา