16 พฤษภาคม 2552 20:22 น.

บนชั้นสูง

นั่งมองสายฝนโปรยปรายจากฟากฟ้า
หวลคิดว่าที่นี่หรือคือเมืองใหญ่
นั้นเป็นเพราะได้ยินเสียงจิ้งหรีดและเรไร
อืกทั้งหนึ่งเสียงใซร้คืออิ่งอ่าง

ทุกวันฉันนั่งมองจ้องแต่รถ
คิดไม่ตกทำไมมีมากมายไฉนนี่
หลายขนาดหลายยี่ห้อคละทุกสี
ทำอย่างไรดีอยากจะรู้พวกเขาไปไหนกัน

ฉันนั่งอยู่ชั้นสูงสุดของตึกนี้
มองไปไกลสุดทุกทีมีไฟสวย
เหมือนเชิญชวนให้ฉันลงไปหา
ความสนุก สุขสันต์อยู่ที่นั้นนา
อย่ามัวเสียเวลานั่งคนเดียว
แสงไฟนั้นเหมือนจะบอกฉันอย่างนี้
ณ ที่นั้นมีผู้คนที่มากมายให้ค้นหา
อย่างมานั่งจับเฉ่าเสียเวลา
ออกไปหาความสุขสนุกกัน
แต่ทำไมฉันกลับไม่แยแส
รู้สึกแค่หากไปไม่ใช่ฉัน
แค่นึกฉงนว่าทำไมเมืองใหญ่นั้น
มีเสียงสัตว์เหมือนอย่างบ้านฉันที่จากมา

ครั้นเมือไหร่สายฝนมาเยียมเยียน
ฉันจึงเพียนค้นหาถึงความหมาย
สายฝนโปรยจากฟากฟ้า มาทำไม
หรือเพียงเพือให้คนคิดถึงบ้านที่จากมา
หรือเพียงเพื่อเตือนสติเท่านั้นหนา
ว่าความสุขที่แท้จริงอยู่ที่ใด