11 กันยายน 2549 12:58 น.
ตะแหง่ว
จากวันนั้น..ผันผ่าน..จนวันนี้
จากวันที่เคยรู้จัก..เคยรักเขา
ความผูกพันคำสัญญาว่ารักเรา
จะไม่เก่าไม่ลาร้าง...แม้จากไกล
พอเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไปเรื่อย
จากที่เคยเอ่ยคำรัก..กลับผลักไส
บอกว่าเราคงไปไม่ได้ไกล
หยุดความรักเอาไว้..อย่าใกล้กัน
ความรู้สึกตอนนั้น..มันแสนเจ็บ
ใจหนาวเหน็บช้ำรักตื่นจากฝัน
หวังแค่เพียงเวลารักษามัน
ให้หายหวั่น..บาดแผลรักจักบางเบา
มาวันนี้..ใจที่มีที่เคยช้ำ
เคยถลำไปกับรักจากคำเขา
ความรู้สึกเจ็บช้ำ..เริ่มบางเบา
ไม่มีเขาก็อยู่ได้..ไม่เห็นแคร์
รักตัวเองดีกว่า...ไม่กลัวเจ็บ
ไม่ต้องเย็บรอยช้ำรักจากบาดแผล
ไม่ต้องห่วงว่ามีใครให้ดูแล
จะขอแคร์..แค่ตัวเรา..เท่านั้นพอ
หน้าส่วนตัว
2251
