10 พฤศจิกายน 2546 17:39 น.
ตะแหง่ว
ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆ
ขอบคุณในไมตรีที่มีให้
ขอบคุณนะสำหรับคำว่าห่วงใย
ขอบคุณที่คอยดูแลใจเรื่อยมา
ไม่รู้จะตอบแทนใจอย่างไรหรอก
ไม่รู้จะบอกออกไปอย่างไรหนา
เธอรู้สึกอย่างไรกับฉันที่ผ่านมา
ฉันก็จะมอบความรู้สึกนั้น......
....แถมด้วยความผูกพันในใจให้เธอ...
5 พฤศจิกายน 2546 15:49 น.
ตะแหง่ว
อยากมีรักสักนิดก็คิดหนัก
กลัวรักจากร้างลาพาใจหาย
ด้วยเห็นคนเคยรักมักช้ำใจ
ทำยังไงดีล่ะนี่ทีนี้เรา
มองทางไหนใครๆไม่ไร้คู่
เราสิอยู่คนเดียวเปลี่ยวใจเหงา
อยากมีคนปลอบให้หายคลายทุเลา
แต่ใจเจ้าก็กลัวช้ำน้ำคำชาย
เมื่อกลัวนักไม่ต้องรักไม่ต้องชอบ
อยู่ในกรอบกุลสตรีที่มั่นหมาย
ตั้งใจเรียนเขียนอ่านไม่นานไป
คงจะได้ใจรักแท้แน่นอนเอย...
หน้าส่วนตัว
734
