8 ธันวาคม 2551 21:59 น.
ตะเข้แหม่ม
อยู่เดียวดายใต้เงาจันทร์ให้หวั่นจิต
ฟ้ามืดมิดอนธกาลนานเหน็บหนาว
หยาดน้ำค่างพร่างพนมพรมแพรวพราว
น้ำตาร่วงอาบดวงดาวร้าวฤทัย
ลมกรรโชกโบกพัดสะบัดพลิ้ว
ดุจจะปลิดใจปลิวลิ่วเลื่อนไหล
คลื่นทะเลซัดฝั่งวังเวงใจ
ให้ร้องไห้โหยหาด้วยอาวรณ์
โอ้หัวใจห่อเหี่ยวเปลี่ยวยิ่งนัก
ใยคนรักต้องจากไกลให้ใจร้อน
จนเดือนดับลับฟ้าอำลาจร
ตะวันโผล่พ้นสิงขรคืนย้อนมา
สุริยาคลาเคลื่อนเลื่อส่องแสง
เป็นสีแดงอมแสดแผดเจิดจ้า
ก่อประกายสีทองบนธารา
ระยิบระยับจับตาให้น่ามอง
แต่เหตุใดใจฉันยังหวั่นหวาด
ใจจะขาดชาตินี้เขามีเจ้าของ
ใยมิอาจเก็บเขาไว้ในครอบครอง
ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องหวนย้อนคืน
28 สิงหาคม 2551 00:00 น.
ตะเข้แหม่ม
ปากบอกว่าไม่แคร์
แต่ที่แท้ยังปวดใจ
ต่อหน้าทำเป็นไล่
แต่ในใจยังห่วงหา
ทำเป็นไม่รู้สึก
แต่ลึกลึกเจ็บทุกครา
ทำเป็นไม่เห็นค่า
แต่ดวงตาห่วงอาลัย
ต่อหน้าทำเป็นสุข
แต่ก็ทุกข์เกินขืนใจ
ทำเป็นเล่นตัวไป
แต่ในใจยังร้าวราน
ทำเป็นยิ้มต่อหน้า
แต่อุรานั้นแหลกลาญ
บอกเขาว่ารำคาญ
แต่ดวงมานยังคิดถึง
บอกเองว่าไม่เศร้า
แต่เก็บเขาไปรำพึง
บอกว่าไม่คำนึง
แต่ใยจึงเพ้อร่ำไป
ปากบอกว่าเกลียดนัก
แต่ก็รักสุดหัวใจ
ปากบอกไม่รักใคร
แต่ทั้งใจให้เพียงเขา
จะบอกอย่างไรดี
กลัวรักนี้จะโศกเศร้า
เจ็บช้ำต้องบรรเทา
ฉันรักเขาอยู่ฝ่ายเดียว
23 มีนาคม 2551 11:23 น.
ตะเข้แหม่ม
คืนหัวใจว้าเหว่
ในคืนที่หัวใจเหว่ว้า
เลือกที่จะไปหา--ให้เธอเช็ดน้ำตาให้
ในวันที่ความเข้มแข็งแล้วลงไป
เธอคนที่หัวใจ--อยากให้ดูแล
มีเธอให้พิงพัก
โอบและปลอบด้วยรักที่แน่วแน่
ในวันที่โลกร้าย--ใครไม่แคร์
ยังมีเธอเป็นรักแท้และแน่นอน
23 มีนาคม 2551 00:17 น.
ตะเข้แหม่ม
รักเธอ
ถึงโลกเวียนเปลี่ยนหมุนจนวุ่นว่อน ถึงตะวันอันร้อนจะแผดผลาญ
ถึงท้องฟ้าอบอ้าวจนร้าวราน ถึงดวงมาลย์นั้นแยกแตกมลาย
ขอเธอรู้อยู่มั่นว่าฉันรัก ให้ประจักษ์ดั่งดวงเดือนมิเลือนหาย
รักเธอมากยากจะลืมแม้ฝืนกาย คนที่ฉันรักจนตายมีเพียงเธอ
23 มีนาคม 2551 00:08 น.
ตะเข้แหม่ม
ขอบคุณ
ขอขอบคุณที่เธอให้ฉันรัก ที่ให้เป็นที่พักของใจฉัน
ที่คอยมอบความสุขเมื่อพบกัน ที่คอยช่วยสานฝันเสมอไป
ขอบคุณที่มองมาเป็นบางครั้ง ขอบคุณที่เป็นความหวังของวันใหม่
ขอบคุณที่คอยเป็นกำลังใจ แม้เธอจะไม่เคยให้รักกลับมา
หน้าส่วนตัว
884
