23 เมษายน 2545 19:55 น.
ตะวัน
อยากเขียนอะไรก็ได้............................ (ที่) ดัดจริต
ประชันประชดบทชีวิต.............................. (ที่) วาดไว้
กระตุกกระตุ้นต่อมโลหิต.......................... (ที่) ห่วยแตก
กระทั้นกระแทกกลิ่นสาบไหม้................... (ที่) สอดไส้ในสมอง
ละเลงทำนองรากเหง้า...........................งี่เง่า
สู่ขอบเวิ้งว่างเปล่า....................................เปลี่ยวว้าง
ให้สมองถูกขี้เถ้า......................................ถมทับ
เผื่อนรกจะรับจะรู้บ้าง...............................โลกกว้างเป็นไฉน
วันที่โลกห่วยเหี้ย...................................ห่าเหว
ใจถูกปล่อยแหลกเหลว..............................หลอกฟ้า
หลอมละลายทุกดีเลว.................................ละเลงทั่ว
จะชอบจะชั่วหรือแค่บ้า...............................ตัวข้ายังมิรู้
เย็นเยียบแต่รุ่มร้อน...............................ระอุฝัน
หวั่นหวาดแต่ประชดประชัน.......................ฉากฟ้า
ใครจะรู้เล่าเงาตะวัน.................................วาดฉาก หลอกหลอน
พื้นฉากของคนกล้า...................................อ่อนล้าเพียงไหน
กี่สว่างกี่มืดแล้ว......................................เล่าฝัน เจ้าเอ๋ย
อีกกี่จันทร์กี่ตะวัน......................................วาดสร้าง
ลมเหงาจึ่งจะพัดผัน....................................พ้นผ่าน
ห้วงแห่งกาลจะบ่ค้าง...................................หวาดว้างพอแล้ว
อยากเขียนอะไรก็ได้.............................. (ที่) ดัดจริต
อ้อนออดพรหมลิขิต..................................... (ที่) ขีดไว้
วอนอย่าปล่อยคมกริช................................ (ที่) กรีดกร่อน กระหน่ำข้า
ไฟแห่งฝันโหมไหม้................................... (ที่) ก่อไว้ใกล้มอด
11 เมษายน 2545 05:31 น.
ตะวัน
ร้องเพลงสิ! เพื่อนนักรบ ทุกศพที่รัก
ค่ำคืนนี้เราจะพักทุกหนักเหนื่อย
มาร่ายรำตามลมไหวที่ไหลเรื่อย
และเปล่าเปลือยทายท้าฟ้าดาราจันทร์
้เราจะทิ้งสมรภูมิที่ชุ่มเลือด
ทิ้งไฟเดือดแห่งสงครามความดื้อรั้น
ทิ้งความเชื่อทิ้งศรัทธาสารพัน
สลัดคบพลบตะวันสู่จันทรา
แน่ะ!แว่วจันทร์ บรรเลงบทเพลงแล้ว
หมู่ดาวแพรวแววไหวไปทั้งฟ้า
บทเพลงจันทร์ที่กลั่นกรองจากท้องนภา
จะสวดส่งดวงวิญญาณ์ที่ล้าละลาย
เมื่อหมู่ดาววาดเสียงเรียงลำนำ
จะไม่มีความเหลื่อมล้ำมาทำร้าย
เมื่อจันทร์ไกวเปล กล่อมเห่ทะเลทราย
ทุกความหมายจะหายไปพร้อมสายเพลง
ร้องเพลงสิ! เพื่อนรักเหล่านักรบ
สานเสียงศพกลบช่องว่างที่คว้างเคว้ง
เผื่อสันติจะผลิก้าน ผ่านจันทร์บรรเลง
เผื่อเสียงเพลงจะเร่งเร้าเหง้าความรัก
เมื่อดอกฝันผลิบานประสานเสียง
เรียบและเรียงผ่านขอบฟ้าอาณาจักร
เราจะร้องพร้อมทุกเสียงที่ทายทัก
ก่อนการพักชั่วนิรันดร์จะมาเยือน
เราจะร้อง..เพื่อพวกเขาเหล่าเพื่อนมนุษย์
กลบถ้อยคำชำรุดที่เชือดเฉือน
กลบความเชื่อ ความคิด ที่บิดเบือน
หลอมวิวัฒน์ที่หลั่นเลื่อนเป็นเนื้อเดียว
ให้เสียงเพลงโหยหวนผ่านมวลสาร
ผ่านห้วงกาลธารศึกที่ลึกเชี่ยว
ผสานลม ผสานทราย ทุกสายเกลียว
ผสานฝันบางเสี้ยวเป็นถ้อยคำ
ร้องเพลงสิ! เพื่อนรัก..เถิดเพื่อนรัก
จากต่างรบมาร่วมพักสักคืนค่ำ
จะไม่มีวีรเวร (หรือวีรกรรม)
เหลือแต่เพียงลำนำเปื้อนน้ำตา
นี่เรารบกันไปเพื่อใครหรือ?
ใครสุมไฟโหมกระพือให้เราฆ่า
ใครยัดเยียดศัสตรา ในศรัทธา
เขาจะสั่งให้รบราถึงเมื่อไร
เถิดเพื่อนรัก..หน้าที่เราใกล้จบแล้ว
นิทรารมณ์เริ่มพรมแผ่วเข้ามาใกล้
แสงนิรันดร์เริ่มพรมพรำมารำไร
เถิดเพื่อนรัก มาโหยไห้ ให้บริบูรณ์
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟตะวัน
1294
