8 กรกฎาคม 2545 00:40 น.
ตะวันทอแสง
ฝากความหลัง ..ฝังไป..กับ สายน้ำ
ฝากความช้ำ ..ตรึงตรอก ..กับ ซอกหิน
ฝากความเศร้า ..เคล้าแน่น ..กับแผ่นดิน
ฝากความสิ้น ..รัก สลาย ..กับ สายลม
1 กรกฎาคม 2545 07:03 น.
ตะวันทอแสง
จะชอกช้ำ อย่างนี้ กี่ปีหนอ
จะทุกข์ท้อ อย่างนี้ อีกกี่หน
เมื่อใด จะ สุดสิ้น ..การดิ้นรน
หรือกมล ต้องลำเค็ญ เป็นอาจิณ
30 มิถุนายน 2545 18:22 น.
ตะวันทอแสง
โอ้ความรัก เป็นไฉน ..ใครรู้บ้าง
อย่าอำพราง ตอบถ้อย ที่ร้อยถาม
เป็นสิ่งที่ ..ดีเลิศ..ประเสริฐงาม
หรือ สิ่งทราม ..ขมขื่น.. เกินชื่นชม
ยามมีรัก มักสุข ..ฤา.. ทุกข์โศก
พาไร้โชค หรือ พบ สบคู่สม
พาเห็นโลก แจ่มใส ในอารมณ์
หรือระทม เพราะ รัก เกินหักใจ
รักนำสุข ทุกข์ ก็ให้ ไม่มีเว้น
เป็นสิ่ง เห็น คู่กัน น่าหวั่นไหว
เมื่อมีรัก ..มัก มีร้าง ..ต้องห่างไกล
จะแจ้งได้ ก็เมื่อรัก ประจักษ์จินต์
29 มิถุนายน 2545 22:55 น.
ตะวันทอแสง
หลอกตัวเอง ทุกวัน นับพันครั้ง ว่าเรายัง สดชื่น เหมือนอื่นเขา
ทั้งที่ใจ แสนหม่น ก็ทนเอา เก็บความเศร้า ซุกแนบ อิงแอบใจ
คนอื่นเขา รู้ทั่ว ตัวเธอนั้น เธอรักฉัน รักมาก สักแค่ไหน
เขาเคยรู้ เธอรักฉัน มั่นกว่าใคร ฉันจึงให้ ความเชื่อมั่น ที่ฉันมี
ฉัน ศรัทธา เธอ ยิ่ง ในชีวิต รู้ถึงสิทธิ์ คนรัก และศักดิ์ศรี
แต่รู้สึก ถึงความหยาม มาย่ำยี เมื่อเธอมี แก่ใจ ..ใคร..อีกคน
ได้แต่แอบ หมองไหม้ คราใจพ่าย ทุกข์เหลือหลาย ที่กระหน่ำ ซ้ำกี่หน
จำยิ้มสู้ ตอบรับ ความอับจน แม้จะหม่น หมองใจ ทำไม่แคร์
ฉันจะอยู่ อย่างนี้ แหละ..ที่รัก พร้อมทั้งจัก หักห้าม ความแยแส
ไม่มีรัก ให้ใครซึ้ง สักครึ่งแด ความเหลียวแล จะมีเหลือ เพื่อใครกัน
จึงอยู่อย่าง ทุกข์ทน กังวลจิต หมดซึ่งสิทธิ์ เยื่อใย ความใฝ่ฝัน
หวังเธอจะ กลับมา ..อยู่ใกล้กัน ก็นับวัน ..เลื่อนลอย.. เหมือนร้อยปี
28 มิถุนายน 2545 08:26 น.
ตะวันทอแสง
หวังทำไม ให้ใคร ..เข้าใจ ฉัน
ต่างใจกัน รู้ซึ้ง ถึงแค่ไหน
เขาเห็นเรา ..เป็นเพียง.. สิ่งผ่านไป
มิห่วงใย ปล่อยให้ช้ำ ..กับ.. น้ำตา
หวังทำไม หักใจ เอาไว้เถิด
รักที่เกิด ปล่อยให้ดับ กับความหลัง
ไม่มี สิ่งใดที่ ..จะ.. จีรัง
ไม่ขอหวัง สิ่งใด ..หวล กลับคืน
หน้าส่วนตัว
667
