ทางสายเก่า

ตะวันจะลับขอบฟ้า

เสียงเจี๊ยวจ้าวดังอื้ออึงอยู่ทั่วทุกที่ของสนาม เป็นสัญญาณบอกให้รู้ถึงการเปิดภาคเรียน เด็กหญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาภายในโรงเรียน ซึ่งเป็นสถานที่คุ้นเคย ด้วยความรู้สึกเต็มเปี่ยมด้วยความคิดถึง คิดถึงเพื่อนๆ คิดถึงแม้กระทั่งเสียงดุด่าว่ากล่าวของอาจารย์ เด็กหญิงสอดส่ายสายตามองหาเพื่อนของเธออยู่ แล้วใบหน้านั้นก็ถูกแต่งแต้มด้วยรอยยิ้ม เธอออกเดินมองๆดูจะเรียกว่ากึ่งเดินกึ่งวิ่งน่าจะถูกกว่า
สวัสดีปลาย มีใครมาบ้างหรือยัง
เด็กหญิงทักทายเพื่อนสาวอย่างสนิทสนม พร้อมกับมองหาเพื่อนคนอื่นๆที่น่าจะทยอยกันมาบ้างแล้ว
มีบ้างแหละ แต่ก็ยังไม่เยอะ ที่เห็นๆอยู่ก็มี เต๋า ฟ้า กาน ปลา ปุ๊ก แค่นี้แหละ แต่ตอนนี้ก็หายไปไหนกันแล้วก็ไม่รู้เหมือนกันนะ เมื่อกี้โทรไปหาฝ้าย ฝ้ายบอกว่ายังไม่ถึงครึ่งทางเลย ไปหาอะไรกินก่อนเหอะ หิวจะแย่
ไม่รอก่อนล่ะ เดี๋ยวก็คงถึงหรอกน่า 
เบลล์กินมาแล้วใช่ไหม
อืม กินมาจากบ้านแล้ว ทำไมเหรอ
ก็สบายตัวแล้วไง ตัวเองกินมาแล้วอ่ะ แต่เรายังไม่ได้กินนี่ ไปนั่งเป็นเพื่อนๆหน่อย
ไปกินไหนล่ะ นอกโรงเรียนเหรอ
ใช่ ร้านก๋วยเตี๋ยว เร็วๆดิ เดี๋ยวก็คนเยอะ ไม่อยากรอนานนะ เดี๋ยวเราหิว
เบลล์มองเพื่อนด้วยความขบขำ แล้วก็พากันเดินไปร้านก๋วยเตี๋ยว ร้านที่พวกเธอไปทานกันอยู่บ่อยๆ จะเรียกว่าเป็นร้านประจำเลยก็ได้ พวกเธอมักนั่งคุยกันถึงเรื่องสัพเพเหระทั่วๆไป และนั่งนินทาคนเดินผ่านไปผ่านมา ซึ่งทุกๆคนเลยก็ว่าได้ ที่ตกเป็นขี้ปากของพวกเธอ 
                                      


มาได้สักทีนะฝ้าย วันหลังก็มาตอนเขาเลิกเรียนกันเลยนะ
ก็บ้านเราอยู่ไกลอ่ะ ช้านิดช้าหน่อยเป็นอะไรไปล่ะ
ความจริงมันก็ไม่เป็นอะไรหรอก ถ้าไอ้เบลล์จะมานั่งเพื่อนๆแบบไม่บ่น
แหม ปลายเบลล์ส่งเสียงออกมาแบบคัดค้าน แล้วก็สะบัดหน้ามองไปทางอื่น เรียกว่าหมั่นใส้จากปลายได้เป็นอย่างดี จนปลายอดที่จะแหย่ไม่ได้
ทีหลังก็อย่ากินมาก่อนดิ เนอะฝ้ายเนอะพูดพรากหันไปพยักพเยิดกับฝ้าย ฝ้ายได้แต่หัวเราะด้วยความชอบใจ แล้วหันไปสั่งอาหารสำหรับตัวเองบ้าง

นี่ๆ เบลล์ อันนี้ทำยังไงอ่ะ ทำให้หน่อยดิ
ทำเองสิ ง่ายจะตาย
โหหหห มันขี้เกียจอ่ะ ทำให้หน่อย
แล้วถ้าสอบไม่ได้ล่ะ ตอนสอบไม่มีใครมานั่งทำให้นะ
เอ้า ก็เบลล์นั่งข้างๆอ่ะ กลัวอะไรปลายหัวเราะเสียงใส เพราะถูกใจคำพูดตัวเอง ซึ่งคนเป็นเพื่อนก็ได้แต่อ่อนอกอ่อนใจ สิ่งที่หล่อนเป็นห่วงไม่ใช่เป็นกลัวว่าปลายจะทำข้อสอบไม่ได้ เพียงแต่หล่อนกลัวว่า เพื่อนจะเลิกนิสัยขี้เกียจได้หรือเปล่า เพราะปีนี้คงเป็นปีสุดท้ายที่เราจะเจอกัน ปีหน้าทุกคนก็ต้องเตรียมตัวเอ็นทรานซ์ ถ้าปลายไม่เลิกนิสัยขี้เกียจ ปลายจะอยู่กับคนอื่นๆได้ยังไง
ปลายมานั่งทำเองดีกว่า เดี๋ยวเราสอน
ทำให้หน่อยไม่ได้เหรอ
ไม่เบลล์พูดพลางสะบัดหน้าจนผมพลิ้วไหวไปตามแรง 
งั้นเอาไว้ก่อนดีกว่า ขี้เกียจปลายตั้งท่าจะลุกเดิน แต่ถูกเบลล์ดึงไว้ออก
ไม่ได้ มานั่งเร็วๆ
อะไรไม่ได้
ก็เดี๋ยวก่อนไม่ได้ มานั่งทำให้เสร็จๆดิ กลับบ้านไป เรารู้ว่าปลายก็ไม่ทำหรอก ถ้าปลายไม่มานั่งทำ งานอื่นๆเราก็จะไม่ช่วยทำแล้วนะ ไม่ว่าจะสังคม อังกฤษ ภาษาไทย ทุกอย่างงด ปลายต้องทำคนเดียว
โห ทำไหมใจร้ายจังอ่ะ ทำก็ได้ปลายทำท่ากระฟัดกะเพียด แต่ก็ยอมนั่งลง และเอางานที่ค้างอยู่ขึ้นมาทำตามที่เบลล์บอก

อ๊ะๆ ทำไมไอ้ปลายขยันจังว่ะวันนี้ พรุ่งนี้จะตื่นสายเหรอ
ทำไหมต้องตื่นเช้าอ่ะ ถึงจะขี้เกียจปลายผละออกมากองหนังสือที่ทำ มองไปผู้ที่เดินมาใหม่
อ้าวก็ถ้าขี้เกียจ การบ้านก็จะไม่เสร็จ แล้วปลายก็จะรีบมาโรงเรียนแต่เช้ามาลอกการบ้านไงคนมาเยือนคนใหม่ พูดแหย่คนที่นั่งทำงานอย่างตั้งอกตั้งใจ 
อ้าวเฮ้ย ฝ้าย มาถึงก็หาเรื่องโดนต่อยเลยเหรอ อย่าเอาเราไปเปรียบกับแก้วดิคนที่เดินมากับฝ้ายอีกคนถึงกับหน้าเหวอ เพราะตนยังไม่ทันได้ทำอะไร กลับโดนหางเลขซะอย่างงั้น
คนในกลุ่มพากันหัวเราะชอบใจกับสิ่งที่ปลายพูด และความจริงก็เป็นแบบนั้นด้วย จึงไม่มีใครคิดจะค้านความคิดของปลายแต่อย่างใด

เด็กหญิงทั้งสี่คนหนังอ่านหนังสือสอบ แต่ก็เปล่าตั้งอกตั้งใจแต่อย่างใด อ่านไปก็พูดเล่นกันไป และไม่ถึง 10 นาทีต่อมา เสียงกริ่งก็ดัง เพื่อเตือนให้นักเรียนเข้าห้องสอบ ไปทำข้อสอบวิชาแรกของวันที่หนึ่งของการสอบ 
อาจารย์คิดยังไงว่ะเนี่ย เอาวิชาเลขมาประเดิมเลยแก้วหันมาบ่นกับฝ้าย 
ถามอาจารย์ดิฝ้ายไม่เว้นที่จะแหย่แก้ว
เพราะว่าอาจารย์เป็นคนให้ทำอ่ะนะ ไม่ใช่เราจ๊ะ แก้วฝ้ายแลบลิ้นใส่แก้ว แล้วหันหน้าหนีมาอีกทาง เพื่อหลบเลี่ยงการต่อปากต่อคำของเพื่อนหญิง 
อริยากับสุนิสาจะไม่ทำข้อสอบกันใช่ไหม
เด็กทั้งสองหันไปมองอาจารย์ พลางหัวเราะแห้งๆเป็นการประจบ อาจารย์ส่ายหน้าและเดินไปนำข้อสอบมาแจกเด็กๆ เป็นการยุติเสียงต่างๆได้เป็นอย่างดี

เฮ้ยๆ ทำข้อสอบกันได้ป่ะ
ฝีมือระดับไหนแล้ว จะทำไม่ได้อ่ะปลายยืดตัวตรง เชิดหน้าขึ้น สร้างความหมั่นใส้ให้เกิดกับทุกคนในกลุ่มได้เป็นอย่างดี
อืมๆ ปลายเก่งเนอะ คอยาวดีเบลล์ซึงเป็นคนที่เงียบที่สุดในกลุ่มอดที่จะล้อเล่นไม่ได้
ฝ้ายอ่ะคนที่โดนรุมไก้แต่บ่นงึมงำไปเรื่อยๆแบบไม่จริงจังนัก
นี่ๆพรุ่งนี้ใครจะมางานเลี้ยงอำลาบ้างอ่ะ
มากันทุกคนแหละฝ้าย จะจากกันทั้งทีจะใจร้ายไม่มาเลยหรือไงแก้วเอ็ดฝ้ายเบาๆ หรืออีกนัยหนึ่งก็เพื่อเรียกกำลังใจให้อยู่กับตัวเอง
เพื่อนๆในกลุ่มส่งยิ้มให้ ไม่มีใครพูดอะไรอีก นอกจากการกุมมือของกันและกัน ให้ความอบอุ่นถ่ายทอดจากมือ หวังว่ามันจะบอกความรู้สึกที่มีให้กันได้

วันเวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน 
อยากให้มันหยุดเดินไม่อยากให้ถึงวันนี้เลย 
วันที่เราต้องเอ่ยคำร่ำลา 
มีแต่รอยยิ้มและน้ำตาเมื่อนึกถึงวันเก่าๆ 

 
เมื่อตอนนั้น เราหัวเราะกันแค่ไหน 
แต่ตอนนี้ ได้แต่เสียใจแค่นั้น 
ไม่มีแล้ว คนที่คอยเป็นห่วงกัน 
คนที่เราคุ้นเคย พรุ่งนี้ไม่เจออีกแล้ว 

 
ต่อจากนี้ ก็คงต้องไกลห่าง 
แต่ไม่มีทางที่มิตรภาพจะห่างไกล 
ก็ในเมื่อวันเวลาดีดี แม้นานเพียงใด 
เก็บเอาไว้ในใจ เรายังเป็นเพื่อนแท้ตลอดไป 

มองตากัน ก็ยิ่งอัดอั้นใจ ยิ่งจับมือเธอไว้ 
ไม่อยากจะปล่อยไปไหนเลย 
ใจมันยังอยากให้เราเหมือนเคย 
ไม่อยากให้มีพรุ่งนี้เลย ไม่รู้ต้องทำยังไง  

เรายังเป็นเพื่อนแท้ตลอดไป
(เพื่อนแท้ตลอดไป By B-Mix &Girly Berry)

จากวันผ่านเลยไปกลายเป็นเดือน เป็นเวลา 3 เดือนแล้วที่เราไม่ได้มานั่งหัวเราะกันเหมือนเมื่อครั้งเก่าๆที่ผ่านมา อาจจะมีโทรศัพท์ถามสารทุกข์สุขดิบกันบ้าง แต่ก็เทียบไม่ได้เลย กับการได้เห็นกับตาตัวเองว่าเพื่อนยังสบายดี แม่ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาที่สั้นแค่ไหนก็ตาม ตอนนี้เธอทำอะไรไรอยู่นะ จะรู้บ้างไหมว่าเพื่อนที่เคยร่วมดำเนินชีวิตมานานนับ 6 ปี กำลังคิดถึงพวกเธอ เธอจะเหงาเหมือนฉันไหม เพื่อนใหม่ของเธอจะเป็นห่วงเธอเท่ากับที่เราเป็นห่วงไหม เส้นทางของเราถูกตัดออกมาเป็น 4 เส้น เราเลือกเดินคนละเส้น เพราะเราเป็นคนมีฝัน เราต้องการไปตามฝันของตัวเรา แต่กระนั้นเลย เราก็ยังมานั่งมองทางเดิมที่เราเคยทำอะไรต่างๆร่วมกัน อดีตทำให้เรามีความสุขได้จริงๆแต่ก็กลับกันมันก็ทำให้เราเจ็บปวดได้ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน 

                                               

TO..เพื่อนๆที่รัก
	เรามาถึงที่เชียงใหม่เมื่อวานนี้ อากาศที่นี้หนาวมากๆเลย ที่กรุงเทพเป็นยังไงบ้าง คงสบายกันดีใช่ไหม เหตุที่เราเขียนเป็นจดหมายและขอให้เพื่อนเขียนถึงเราด้วยจดหมายเหมือนกันเพราะ เวลาที่เราคิดถึงเวลาและเดินทางที่เราเคยร่วมกันทำ เราจะได้หยิบมันมาอ่าน เป็นที่ระลึกไง เมื่อยมือหน่อยนะ แต่เราว่ามันคุ้มค่า เหมือนหนัง the litter ไง เราเป็นนางเอกนะ เพื่อนๆก็แบ่งเป็นพระเอกล่ะกัน

	เราบ่นมาตั้งเยอะแล้ว ขอตัวไปจัดข้าวของก่อนนะ แล้วเราจะเขียนจดหมายไปหาใหม่ แต่อย่าให้เราเขียนไปฝ่ายเดียวล่ะ รักเพื่อนๆนะ บะบายจ๊ะ


									From.ปลาย