11 กรกฎาคม 2549 13:37 น.
ตะวันจะลับขอบฟ้า
สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอแนะนำตัวเองก่อนนะค่ะ เราชื่อ เจ้าหญิง ชื่อน่ารักหรือเปล่า แต่เดี๋ยวเราไม่ได้น่ารักแต่ชื่อหรอกนะ ไม่งั้นเราไม่มีเจ้าชายเป็นของตัวเองหรอก คริคริ อย่าพึ่งอ้วกนะเรายังเล่าไม่จบ เจ้าชายของเราชื่อ ไอซ์ เคยเรียนมัธยมที่เดียวกัน เป็นเพื่อนห้องเดียวกัน แต่พอเข้ามหาลัย กลับเข้าที่เดียวกันอีก จากเพื่อนก็เลยเปลี่ยนมาเป็นคนรู้ใจ ไอซ์เป็นคนอัธยาศัยดี ยิ้มง่าย คุยเก่ง เฮฮา และช่างเข้าใจ ครบสูตรผู้ชายในฝันเลยแหละ
ตอนแรกเราก็ไม่สนใจหรอก ก็ดูซิครบสูตรออกขนาดนั้น มีผู้หญิงจ่อคิวขอเป็นแฟนยาวเป็นหางว่าวเลยแหละ แต่ไอซ์เขาก็ตาถึง มาขอเราเป็นแฟน(ไม่ค่อยหลงตัวเองเลย: ตะวันจะลับขอบฟ้า) ชีวิตเราเดี๋ยวนี้มีไอซ์เข้ามาอยู่ตลอด แม้ไม่ทั้งหมด แต่ก็กินพื้นที่ใช้สอยไปมากมาย ไอซ์ทั้งไปรับไปส่ง มารอที่คณะเพื่อจะไปทานข้าวด้วยกัน ขับรถมา 2 ชั่วโมง เพื่อมานั่งคุยชั่วโมงเดียว (บ้านไอซ์อยู่สมุทรสาคร) จากแค่ลองคบไว้เป็นเพื่อนแก้เหงา ตอนนี้ก็กลายเป็นรักหมดหัวใจ
แต่ก็เป็นเพราะเราด้วยมั่งที่ลืมคิดว่า คนที่จะเรียกว่าดีพร้อมอย่างไอซ์ จะมาคิดจริงจังด้วย จากตอนแรกที่คบกันโทรหาทุกวัน กลับเป็นนาน ๆ ครั้ง ที่เคยขับรถมานั่งคุยกัน ก็กลายเป็นหายไป เราก็เข้าใจว่าบางที่ไอซ์อาจเหนื่อย เราก็ในฐานะแฟนที่ดี ก็เลยต้องกลายเป็นคนไปหาแทน กะจะให้ตกใจเล่น เลยไม่ได้โทรไปบอกว่าจะไปหา พูดแล้วก็ตื่นเต้นจัง ไอ้ตอนแรกที่กะให้เขาตกใจ กลับมาเป็นเราตกใจเอง เพราะอะไรนะหรือค่ะ ก็ไอซ์เขาคงหนาว เลยต้องขอไออุ่นจากผู้หญิงข้าง ๆ ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกค่ะ ลูกเจ้าของมหาลัยที่มาถูกอกถูกใจไอซ์ สวยหยอกใครที่ไหน แล้วไอ้เราหรือจะสู้ได้ แต่ไอซ์เขาก็เล่าให้ฟังเหมือนกัน ก็ไม่ได้ปิดปังอะไร เราวิ่งออกมาจากบ้านไอซ์ ทั้งที่ไอซ์ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราไปหา เรานั่งซุดตัวลงนั่งกับฟุตบาท ไม่สนแล้วว่ามันจะเลอะเทอะแค่ไหน ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาโดยไม่คิดที่จะกรีดมันทิ้งออกจากดวงตา เราตัดสินใจบอกเรื่องที่เราเจอมาให้ไอซ์ฟัง โดยกั้นทำนบไม่ให้พังลงมาก่อนที่จะเล่าจบ แต่เราต้องตกใจรอบสองอีก
เรารู้ว่าหญิงไปหาเรา เราเลยจะขอเลิกกับหญิง เรารู้ว่าหญิงเจ็บเราก็เจ็บไม่ต่างอะไรจากหญิงเลย เราอยากให้หญิงรู้ว่าเรายังรักหญิงเสมอ
เจ็บเหรอไอซ์..เจ็บทำไม เราเป็นคนโดนลดฐานะไม่ใช่หรอ แล้วคนรักกันเขาทำกันอย่างนี้หรอ เปล่าหรอกค่ะ เราไม่ได้พูดออกไป ทำได้แค่ฝืนยิ้มให้ไปเท่านั้น
เรายังเป็นเพื่อนกัน ยังเจอกันแบบนี้ได้นะหญิง เราเห็นใจหญิงนะ
อย่าเลยดีกว่าไอซ์ อย่าได้เจอกันอีกเลย
เราไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีกแล้ว เราตัดสินใจบินไปอยู่กลับพ่อและแม่ที่ญี่ปุ่นทันที โดยไม่อาจเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ท่านทั้งสองฟังได้ เรากลัวว่าท่านจะมาสบายใจ เราก็ยังได้ข่าวเหมือนกันว่าหลังจากที่เลิกกับเราได้ปีกว่า ก็ได้เลิกกับผู้หญิงคนนั้น เพราะทนความเอาแต่ใจของเจ้าหล่อนไม่ไหว และตามหาเรา โดยถามจากเพื่อน ๆ ของเรา แต่เพื่อนเรานิไม่ใช่เพื่อนเขา ถึงจะต้องบอกเรื่องของเราให้เขารู้ แล้วตามมาขุดขึ้นทำร้ายกันอีก เราจะไม่พบกันอีก
ลาแล้วลาจากนะไอซ์ เจ้าชายในความทรงจำ เมื่อหัวใจไม่มีค่าจะตามหาได้อย่างไร ?
9 กรกฎาคม 2549 17:48 น.
ตะวันจะลับขอบฟ้า
ถ้าเราแอบรักใครสักคนหนึ่ง เราพร้อมที่จะให้เขาเสียทุกอย่าง
แต่น่าแปลก - - ทั้งที่เราเฝ้าบอกกับตัวเองว่าถึงแม้เขาจะไม่หันกลับมามอง
แต่ก็ขอแอบรักเขาแบบนี้ต่อไป แต่ทำไมนะ?
มันถึงเจ็บแปลบเข้ามาที่หัวใจ +--+
เวลาที่เห็นเขาอยู่กับคนอื่น อย่างนี้ใช่ไหมที่เขาเรียกกันว่าความหวัง
หวังที่อยู่ลึกลงไป หวังที่ขอให้เขาหันมามอง มาสนใจ แม้เสี้ยวเวลาหนึ่งก็ยังดี
ใจของเราลึกๆจะถามว่ามีความสุขไหมที่เฝ้ามอบความรักกับคนที่ไม่เห็นค่า
เราก็บอกได้ว่ามีความสุข แต่ถามว่าเจ็บไหมเราก็ไม่ปฏิเสธว่าไม่เจ็บ
และถ้าถามต่อไปว่าสุข หรือเจ็บมากกว่ากัน เราก็ขอตอบว่ามีความสุขมากกว่า
แต่ถ้าเมื่อใดก็ตามที่เรามีเจ็บมากกว่าสุข เราจะเดินออกมาเอง.....
Lovers
0 คน เลิฟตะวันจะลับขอบฟ้า
หน้าส่วนตัว
1509
