กวีปกรณ์นอนดึกนึกเรื่องเขียน ตะวันฯ เวียนแวะทักทายตั้งหลายหน ทำไมเงียบไม่ตอบหรือไม่ใช่คน แต่อดทนทักทายหมายสวัสดี ช่างเย็นชามาทักไม่ยักตอบ ชักไม่ชอบขี้หน้านายคนนี้ ถามอะไรไม่ตอบเราสักที สงกะสัยไม่มีมือพิมพ์คอมพ์ เอ็มเอสเอ็นร้องลั่นใครสั่นเรียก มีคนพร่ำพร้องเพรียก...โอยไม่พร้อม สั่นอยู่ได้บอกไม่ว่างก็ไม่ยอม จึงนั่งจ่อมจิ้มตอบ..."ใครคร้าบใคร" "ตะวันจะลับขอบฟ้า มาทักคะ" เอ...ใครนะ ตรองตรึกนึกคนไหน "ผมกวีปกรณ์ครับ คุณคือใคร" อ๋อ...มือใหม่เขียนงานในบ้านกลอน