18 กันยายน 2549 13:42 น.
ตะวันจะลับขอบฟ้า
๑ ด้วยเกียรติของข้า.......................ขอสัญญามั่น
จะรับใช้ชาติพลัน...........................ไม่หวั่นสิ่งใด
ชายชาติทหาร.................................องอาจเกรียงไกร
ยอมตายเพื่อไทย............................รับใช้องค์ราชัน
ไปอยู่ชายแดน................................สุดแคว้นตะวัน
ไกลความสำคัญ.............................จนวันผันผ่าน
เข้ารบต่อสู้.....................................บอกกู่พวกเรา
อย่าให้มันเข้า.................................ลำเนาชาวไทย
๒ ถึงวันได้กลับ............................มาพักที่บ้าน
สู้อย่างชัยชาญ...............................อาจหาญทรนง
ถึงแม้ร่างท่าน................................เผาผ่านเป็นผง
แต่ท่านยังคง.................................อยู่ยงใจเรา
๓ ขอหลับตาพัก...........................เหนื่อยหนักมามาก
ขอจำใจจาก...............................จะพรากลาไป
แต่ขออย่างหนึ่ง........................ขอซึ่งธงไทย
คลุมร่างข้าไว้...........................ภูมิใจยิ่งนัก
13 กันยายน 2549 18:23 น.
ตะวันจะลับขอบฟ้า
๑เลือดข้างในกาย..................เดือดดายอึดอัด
อารมณ์เริ่มจัด.......................อยากกัดกับคน
ออกไปไล่ล่า..........................ตามหาอริตน
ตีมากี่หน..............................ไม่พ้นตีนมือ
ปืนผาหน้าไม้.......................มีใช้เลืองลือ
อีกทั้งสลับมือ........................โก้ถืออวดไป
แต่ว่าวันนี้...........................หายหัวไปไหน
เห็นแต่ชายไป.....................ห่วงใยซึ่งกัน
หน้าดูไม่คุ้น.........................แต่อุ่นที่มัน
เลือดสีเดียวกัน....................ใช่นั้นพวกเรา
-----------------------
๒แต่ครั้งก่อนมา..................ขออาสาเล่า
มีคนรุ่นเก่า.........................ถูกเอาเปรียบมา
จำลุกขึ้นสู้............................ชาติกูมึงอย่า
จะเอากายา..........................ฟันฝ่าไม่คลาย
ขอแค่ไทยอยู่.......................ให้คู่จุดหมาย
หากแม้จะตาย......................ไม่เสียดายเลย
---------------------
๓บรรพบุรุษ.........................ท่านรุดเข้าสู้
ใช้กายกอบกู้........................ไทยสู่เสรี
หากคนรุ่นเรา.......................หยุดเผากันซะที
ทำเพียงแค่นั้น.....................ก็ดีถมไป
ถึงเป็นช่างกล.......................ก็ช่างกลไทย
จับมือกันไว้..........................ไม่ตายหรอกโว้ย