25 สิงหาคม 2549 20:56 น.
ตะวันจะลับขอบฟ้า
ร้อยพันล้านหยด.........................หมดจดสุกใส
ทอแสงภายใน............................อุ่นใจจริงเอย
แสงแดดสาดส่อง.........................ลอยล่องตามเคย
หยาดหยดระเหย...........................ปล่อยเลยตามกัน
หายแล้วน้ำค้าง.............................เคียงข้างหญ้านั้น
หมดความสำคัญ...........................เปลี่ยนผันง่ายดาย
แสงที่พร่างพราย..........................มัวกลายดับหาย
หยดลงละลาย...............................กระจายจืดจาง
11 สิงหาคม 2549 18:42 น.
ตะวันจะลับขอบฟ้า
จะมีไหมหนอคนรักเรายิ่ง
ให้ทุกสิ่งค้นหามาจัดสรร
คอยเป็นห่วงดูแลประคองกัน
เคียงข้างฉันทุกวันไม่ลืมเลือน
ยามพลัดหลงหมุนผิดออกนอกกรอบ
เป็นคนปลอบเรียกขวัญยามขาดเพื่อน
ไม่หนีหายจากตาไปคลาดเคลื่อน
คอยย้ำเตือนตัวเราตลอดมา
อยากขอบคุณทุกสิ่งที่มอบมา
จะถือว่ามันคือของที่ล้ำค่า
ยังคิดว่าชาตินี้คงจะหา
จะได้มาจากไหนไม่ได้แล้ว
1 สิงหาคม 2549 23:29 น.
ตะวันจะลับขอบฟ้า
ยิ้มมันไม่ออก
ต้องบอกลาเธอ
ยังอยากจะเจอ
หน้าเธอเหมือนเคย
ดูเธออึดอัด
ไม่ยักเห็นเลย
ว่าฉันจะเผย
จะเอ่ยจรลา
ยังอยู่ตรงนี้
ตรงที่ของฉัน
อยากให้เธอหัน
มองกันห่างห่าง
หากแต่มันคง
น่าสงสารบ้าง
เพราะเราจะล้าง
จะจางจากกัน
คงถึงเวลา
จะมารักมัน
หัวใจของฉัน
รอวันหายดี