28 ธันวาคม 2549 19:29 น.
ตะวันจะลับขอบฟ้า
เรื่องร้ายร้ายในวันเก่าให้ผ่านพ้น
เลิกทุกข์ทนสิ่งต่างต่างมลายหาย
โรคเรื้อรังทั้งหลายจงคลี่คลาย
อย่ากล้ำกลายละทิ้งไปกับปีเก่า
ขึ้นต้นปีใหม่แล้วให้สุขศรี
เป็นคนดี คนเด่น เลิกขลาดเขลา
ขจัดความขี้เกียจที่เป็นเงา
ที่คอยเฝ้าติดตามมิห่างกาย
เมื่อถึงช่วงใบไม้ก็ร่วงลา
ตกลงแล้วจากต้นแล้วแห้งหาย
แต่อีกช่วงก็ผลิใบอย่างแผ่วปลาย
อย่าเสียดายทิ้งของเก่าแล้วเอาใหม่
นับถอยหลังก้าวข้ามเข้าอีกปี
ใบหน้ามีรอยยิ้มแต่งแต้มไว้
ร่วมรับพรดีดีจากผู้ใหญ่
เป็นพรชัยนำทางความสำเร็จ
23 ธันวาคม 2549 16:46 น.
ตะวันจะลับขอบฟ้า
ถ้าความรักเปรียบเป็นเช่นดอกไม้
ที่มีไว้มอบกับคนทั้งหลาย
จึงมีคนต้องการอยู่มากมาย
และสุดท้ายใครกันได้ครอบครอง
คนบางคนมีรักทั้งชีวิต
ไม่ต้องคิดครวญใคร่ใจเศร้าหมอง
ไม่ต้องทำก้มหน้าน้ำตานอง
ไม่ต้องเป็นที่สองรองจากใคร
แต่อีกคนกลับต่างที่ต้องเจ็บ
จำฝืนเก็บคำรักจนหวั่นไหว
คอยปิดบังมิบอกกับใครใคร
ทั้งหัวใจร้องขอเฝ้ารอรัก
บทสรุปของเรื่องคืออะไร
จนจิตใจอ่อนล้าเจียนจะหัก
เหนื่อยมามากจนพอขอหยุดพัก
ขอปล่อยรักไปเป็นเช่นตามเดิม
17 ธันวาคม 2549 00:34 น.
ตะวันจะลับขอบฟ้า
เป็นเพียงเพราะอารมณ์ความรู้สึก
จิตสำนึกสั่งออกไปว่าอย่างนั้น
แต่ใจจริงไม่มีความรู้สึกว่าแคร์กัน
ที่แบ่งปันนั้นเพียงเพราะว่าสงสาร
จนวันหนึ่งความจริงก็ปรากฏ
ฟ้ากำหนดความสุขมีมานาน
ต่อแต่นี้จงทุกข์ตลอดกาล
ให้ดวงมานพังยับไม่มีดี
สิ่งที่ผ่านมานั้นจะยังเก็บ
แม้จะเจ็บก็แล้วแต่ตามวิถี
จะจดจำไม่ว่าจะกี่ปี
ความปราณีเธอให้มามากพอ
เฝ้าเคยบอกกับใจว่าเข้มแข็ง
ให้มันแกร่งดังเหล็กจะไม่ท้อ
เพราะจะทำให้เราไม่ต้องรอ
ที่จะขอเศษความรักจากใครใคร
แต่สุดท้ายหัวใจก็อ่อนแอ
ขอยอมแพ้ความรู้สึกที่หวั่นไหว
ต่อจากนี้จะไปให้ไกลไกล
จะไม่เข้าไปใกล้ให้รำคาญ
13 ธันวาคม 2549 00:19 น.
ตะวันจะลับขอบฟ้า
แสร้งแย้มยิ้มยวนเย้าแอบเศร้าหมอง
ก้มหน้าร้องร่ำไห้ใครเล่าเห็น
จะมีใครสนใจสิ่งที่เป็น
หลังฉากเร้นซุกซ่อนเรื่องร้อนทรวง
กี่ร้อยยิ้มพริ้มพรายหมายส่งให้
กลืนน้ำตากลั้นไว้ตลอดช่วง
พอแสงไฟมืดลับดับทุกดวง
น้ำตาร่วงร้าวรานเกินทานทน
มอบความสุขสำราญคืองานฉัน
หลังจากนั้นฉันเศร้าวันร้อยหน
ไฟส่องหน้ายิ้มพรายกับผู้คน
น้ำตาปนผสมเหงื่อเพื่อเงินตรา
มีหรือเล่าบางใครเข้าใจบ้าง
ซ่อนทุกข์สร้างสุขให้ไม่ซ้ำหน้า
กี่รอยยิ้มพิมพ์ไว้ตลอดเวลา
กลับไร้ค่าใช่ยิ้มอันพิมพ์ใจ
5 ธันวาคม 2549 21:14 น.
ตะวันจะลับขอบฟ้า
อดีตเคยพลั้งพลาดอาจเริ่มใหม่
เรื่องเล็กใหญ่ขนาดไหนใช่ปัญหา
อาจแก้ไขได้ด้วยปัญญา
เผชิญหน้าเร่งรุดให้หลุดไป
อย่าหวาดหวั่นวันเก่าอย่างเศร้าหมอง
อย่าร่ำร้องท้อแท้จนหวั่นไหว
ลุกขึ้นยืนเดินหน้านับหนึ่งใหม่
จงมั่นใจในความสามารถตน
อย่าทิ้งฝันวันหน้าเพียงพลาดผิด
อย่าป้องปิดกั้นใจ...ไร้เหตุผล
มุ่งก้าวหน้ากล้าเผชิญแม้ทุกข์ทน
อาจส่งผลแกร่งกล้าหากฝ่าฟัน
คิดทบทวนเรื่องเก่าที่เราพลาด
แล้วลุกยืนอย่างองอาจและมาดมั่น
ประสบการณ์ผ่านมาสารพัน
จงใช้มันเป็นบทเรียนเขียนเตือนใจ
Lovers
0 คน เลิฟตะวันจะลับขอบฟ้า
หน้าส่วนตัว
1120
