30 พฤศจิกายน 2549 18:14 น.
ตะวันจะลับขอบฟ้า
สายลมหนาวนำพาความเงียบเหงา
ที่รุมเร้าเกาะกินใจมิรู้หาย
หลับตาลงก้มหน้าหวังผ่อนคลาย
แต่สุดท้ายน้ำใสใสก็เอ่อคลอ
คืนและวันผันผ่านล่วงเลยรุด
ไม่ได้หยุดมองคนกำลังท้อ
ไม่รู้ว่าใครคนหนึ่งกำลังรอ
กำลังขอใครสักคนเป็นเพื่อนใจ
แล้ววันหนึ่งเธอเองก็เข้ามา
ช่วยอาสาเป็นที่พักคลายหวั่นไหว
เป็นที่ซับน้ำตามิห่างไกล
ยามที่ใครต่อใครไม่เหลียวดู
เอ่ยขอบคุณตัวเธอจากใจจริง
ที่ไม่ทิ้งกันไปคอยเคียงคู่
ความอบอุ่นที่ได้รับยังตรึงอยู่
บอกให้รู้ว่าฉันนั้นรักเธอ
6 พฤศจิกายน 2549 17:41 น.
ตะวันจะลับขอบฟ้า
คำพูดคนแสดงถึงความนึกคิด
ถูกหรือผิดเพียงตัวเราใช่ตัดสิน
ควรคำนึงถึงเหตุผลเป็นอาจิณ
มิได้สิ้นจากลมปากแล้วจากไป
การศึกษาสอนให้คนรู้จักคิด
มิใช้ปิดบิดเบือนไปไหนไหน
กล่าวขอโทษสักคำอย่างจริงใจ
คงจะมีผู้อภัยไม่แค้นเคือง
เจตนาของเราอาจไม่คิด
ไม่มีจิตอกุศลคิดเสแสร้ง
แต่คำพูด-การกระทำนั้นรุนแรง
เธอจะแล้งคำขอโทษเพื่ออะไร
Lovers
0 คน เลิฟตะวันจะลับขอบฟ้า
หน้าส่วนตัว
1000
