27 มีนาคม 2547 18:25 น.
ตอนเช้า
ละคอนเวทีจบลง หลังเลิกเรียนก็เลยว่าง เราได้แต่เก็บตัวอยู่ในห้องเงียบๆคนเดียว ไม่อยากออกไปไหนเลย นานๆที กิ๊ฟก็จะโทรมาชวนออกไปข้างนอก แต่เราก็ปฏิเสธ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ก็มีบ้างที่น๊อตกับมายด์มารับไปกินข้าวรอบดึก หรือไม่ก็ไปกินข้าวเป็นเพื่อนอาร์ต แล้วก็จะอ่านหนังสือชดเชยช่วงที่ซ้อมละคร และแล้วช่วงเวลาสอบปลายภาคก็มาถึง ก็เป็นเช่นเคยวิชาที่ทำให้ทุกคนหนักใจที่สุดก็คือวิชาเอกของเราเอง ก่อนวันสอบเราก็มีติวให้กันเหมือนเช่นเคย " สอบเสร็จแล้วรู้สึกโล่งจังเลย " " ใช่ เราก็รู้สึกเหมือนกัน"
ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน ตอนเย็นก็มีไปกินข้าวด้วยกันส่งท้ายก่อนที่ทุกคนจะกลับบ้านในวันพรุ่งนี้ พอกลับมาถึงหอ เรามีปาตี้กันเล็กๆให้เฟิร์นที่เลิกกับเคียว เราดูหนังด้วยกันจนดึก เพื่อนๆบ่นกันใหญ่ว่าเราน่าจะอยู่เลี้ยงวันเกิดก่อนกลับบ้าน แต่เรารับปากว่าจะเลี้ยงตอนเปิดเทอม "เรากลับห้องก่อนนะ"
คงเป็นประโยคสุดท้ายที่ได้พูดกับเพื่อนๆในเทอมนี้ เราเดินกลับห้อง สักพักมีเสียงเคาะประตู เพื่อนๆเรานั่นเอง หอบตุ๊กตาตัวใหญ่มาให้เรา"สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้านะข้าว" กิ๊ฟพูด" กลับบ้านดีๆนะ อย่าลืมคิดถึงพวกเราละ" ฝันพูด
"เราจะคิดถึงข้าวทุกวัน" แอร์พูด "แล้วพรุ่งนี้ก่อนกลับบ้านไปเคาะห้องเราก่อนกลับนะ" กิ๊ฟสำทับอีกรอบ เพื่อนๆกลับห้องกันแล้ว เรากับรูมเมดนั่งดูหนังกันต่อ
"ข้าวนอนก่อนนะเมด เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่ทันรถ"
ตื่นตอนเช้า อาบน้ำ แต่งตัว ไม่ลืมที่จะเขียนโน๊ตถึงรูมเมด ฝากให้ช่วยรถน้ำต้นไม้ให้ เดินลากกระเป๋าไปเคาะห้องกิ๊ฟกะฝัน " เรากลับแล้วนะ" "โชคดีนะข้าว" แล้วก็ฝากโน๊ตถึงเฟิร์นกับแอร์ ลากกระเป๋าเดินไปขึ้นรถ ลาก่อนนะมหา'ลัย เจอกันใหม่วันเปิดเทอม
24 กุมภาพันธ์ 2547 15:52 น.
ตอนเช้า
ค่ายครั้งนี้สนุกตั้งแต่ออกเดินทาง ตอนอยู่บนรถมีข้อแม้ว่าทุกคนห้ามหลับ พี่ๆปี 4 จะพาเล่นเกมตลอด เรา มายด์ อาร์ต บาส แล้วก็แอ้ม เพื่อนต่างเอกของเรา นั่งเบียดกันอยู่เบาะหลัง เราง่วงมาก แอ้มก็เมารถ สุดท้ายข้อตกลงที่ทุกคนห้ามหลับก็ไม่ประสบความสำเร็จ เพราะที่เราไปออกค่ายนั้นไกลมาก พอไปถึงทีมเตรียมค่ายก็ออกมายืนเรียงแถวรอรับ เราละดีใจ โผเข้ากอดบอม
(บอม เฟิร์น เคไปเตรียมค่ยกะพี่ๆ)
เป็นค่ายที่สนุกสนานและก็เหนื่อย พวกเราต้องจัดเวรมาทำสวัสดิการ
และก็ทำกิจกรรม ระยะเวลาทั้งหมด 5 วัน และใน 5 วันนี้ก็เป็นวันเกิดอาร์ต
พวกเราละเตรียมเซอไพรซ์อาร์ตตอนเที่ยงคืน แต่อาร์ตดันหลับก่อนเที่ยงคืนซะนี่ ต้องปลุกกันยกใหญ่ ก็ได้มินกะแอนช่วยปลุก(มิน แอน เพื่อนเอกเดียวกัน)
ค่ายนี้มีพี่ๆกะพวกเรารวมกันทั้ง 4 ชั้นปี แบ่งกลุ่มทำกิจกรรมร่วมกัน ทำให้ทุกคนสนิทกัน
พอกลับถึงม. เพื่อนๆก็ดูแปลกๆไป บาส บอม อาร์ต ก็จะไปไหนมาไหนกับพี่ผู้หญิง เฟิร์นเพิ่งมาเฉลยทีหลังว่า บอมกะบาสคบกะพี่ปี 4 อาร์ตก็คบกะพี่
ปี3 อะไรกันเพื่อนฉันริปีนเกลียว ตอนแรกเพื่อนก็คัดค้านเพราะวัยต่างกัน
แต่พอนานๆไปเหศ็นถึงความเปลี่ยนแปลงในด้านดีขึ้นของเพื่อนทั้ง 3 ก็ต้องปล่อยเลยตามเลย
เทอม 2 เราลงเรียนด้วยกันเกือบทุกวิชา มีเพื่อนสนิทเพิ่มขึ้นอีก คือ
กิ๊ฟกะฝัน สองคนนี้เป็นเมดกัน เฟิร์นกะแอร์ก็ย้ายมาเป็นเมดกัน บาส บอม
อาร์ตก็ย้ายมาเป็นเมดกัน ก็มีแต่เราเพียงแค่ย้ายมาอยู่หอเดียวกันกับเพื่อนผู้หญิงของเราแต่ก็ยังอยู่กับเมดเอกอื่น "เฮ้อ!เซ็งจัง ไม่มีใครมารับไปเรียนเลย
ต้องไปเรียนเองแล้วละเทอมนี้"
2 กุมภาพันธ์ 2547 12:56 น.
ตอนเช้า
ต่อจากตอนที่แล้ว
หน้าที่ที่เราจะต้องทำอย่างหลักเลยก็คือ ต้องตามขอเบอร์ผู้หญิงทุกคนที่อาร์ตสนใจ (มันไม่ง่ายเลย)แต่ว่าเราว่าเราก็ทำได้ดีนะ แล้วก็คอยเตือนเรื่องการบ้าน
ช่วยติวให้อาร์ต แต่สิ่งตอบแทนของเราก็คือ อาร์ตจะต้องมารับเราไปเรียน
ส่วนเฟิร์นกับเคก็เป็นพี่น้องที่น่ารักมากเลยละ ดูแลกันตลอด ทั้งเรื่องเรียนและเรื่องส่วนตัว
กลุ่มพวกเราก็มีเรื่องสนุกสนานให้ทำตลอด จนเมื่อใกล้สอบปลายภาค กินข้าวเสร็จต่างคนก็ต่างขึ้นห้องไปอ่านหนังสือ วิชาที่ดูจะหนักหนาสำหรับพวกเราก็คือ
วิชาเอกของพวกเราเอง "ว้า!ทำไมมันยากอย่างนี้" ใครบางคนในกลุ่มบ่นตอนที่ออกจากห้องสอบ พลอยทำให้เพื่อนคนอื่นๆได้ระบายออกมาบ้าง วิชานี้ก็วิชาสุดท้ายของการสอบครั้งนี้แล้ว พรุ่งนี้พวกเราก็จะกลับบ้านกันแล้ว เราไปกินข้าวด้วยกันแล้วก็นัดแนะวันกลับมาที่มหา'ลัย แต่ก็มีเรา อาร์ต มายด์ บอม บาส เฟิร์น เค ที่กลับมาเร็วหน่อยเพราะต้องไปออกค่ายที่ต่างจังหวัด
ตื่นเช้าเรากับเพื่อนๆก็กลับบ้าน แหม!ยังไม่อยากกลับเลย แต่ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวก็ได้กลับมาเจอกัน
ออกค่ายครั้งนี้จะมีอะไรในกลุ่มที่เปลี่ยนแปลง?
15 มกราคม 2547 13:00 น.
ตอนเช้า
ก็อย่างที่เราบอกว่า ถ้าใครสักคนในกลุ่มจะมีแฟนก็ต้องพาคนคนนั้นมาให้เพื่อนในกลุ่มรู้จัก(ช่วยดู)หลังจากกลับจากเที่ยวที่จ.เลย ก็มีผู้ชายคนหนึ่งมาจีบเฟิร์น เขาชื่อเคียว ช่วงแรกๆพวกเราไม่ยอมให้เฟิร์นไปไหนกับเคียวเลย ถ้าไปก็ต้องให้ใครคนใดคนหนึ่งไปด้วย ส่วนใหญ่เราก็จะถูกเลือกให้ไปนะ ช่วงนั้นเราไปคณะกันทุกวัน แล้วก็เปิดโอกาสให้เฟิร์นกับเคียวคุยกัน สักพักหนึ่งเฟิร์นก็จะโทรหาเซมให้เซมไปรับ แต่เราก็จะยกโขยงกันมารับเฟิร์น
เป็นอย่างนี้เรื่อยๆจนเฟิร์นกับเคียวคบกัน แต่ก่อนหน้านั้นก็มีความผูกพันเล็กๆเกิดขึ้นระหว่างพวกเรา เฟิร์นกับเคตกลงเป็นพี่เป็นน้องกัน เราก็เป็นผู้จัดการส่วนตัวของอาร์ต
รอติดตามตอนต่อไปนะคะว่าหน้าที่ผู้จัดการส่วนตัวของเรามีอะไรบ้าง
หน้าส่วนตัว
712
