21 มิถุนายน 2545 18:44 น.
ตฤณ
สงสารฉันใช่ไหม
cool-hearted
-------------------
สงสารฉันใช่ไหม
ที่ฉันไม่มีใครให้ไปหา
เธอเลยดูแลฉันเรื่อยมา
เป็นเพราะว่าฉันไม่มีใคร
เธอไม่ได้รักฉัน
เธอไม่ได้มีสัมพันธ์ใจ
เพียงแค่ฉันเป็นคนหนึ่งที่เธอเคยให้
เลยเป็นความเคยชินที่ทิ้งไปไม่ได้เท่านั้น
ฉันเองก็กลัวการถูกทิ้ง
กลัวเธอชิงชังจนไหวสั่น
ต้องเก็บกดและอดกลั่น
ทำตัวเป็นวัชพืชพัวพันเธอ
จะต้องอยู่ในสภาพนี้อีกนานเท่าไร
หรือต้องเป็นคนที่ใครไม่ต้องการเสมอ
สงสารตัวเองที่ต้องกลายเป็นคนพร่ำเพ้อ
รอคอยเพียงเธอกลับมาเห็นใจ
ตฤณ
----------------
ไม่ใช่เพราะความสงสาร
ขอโทษที่ทำให้ใจเธอร้าวรานสั่นไหว
ที่ไปหาเพราะคิดถึงเกินห้ามใจ
แต่ไม่กล้าฝากรักไว้ ใกล้ใจเธอ
อย่าเข้าใจผิดอีกเลย
ไม่ใช่แค่ความคุ้นเคยอยู่เสมอ
และไม่ใช่เสียดายวันเวลาที่เราเคยพบเจอ
แต่เพียงเพราะกลัวเธอไม่ไว้ใจ
ไม่เคยคิดแม้แต่จะทอดทิ้ง
หัวใจของหญิงอันเป็นที่รักให้ร้างไร้
อย่าคิดมากนะคนดี ลองตรองดูอีกทีที่หัวใจ
อย่าแทนค่าตัวเองว่าเป็นได้เพียงแค่นั้น
ผิดที่ฉันเองไม่เคยพูดออกไป
ไม่เคยดูแลใส่ใจให้สมกับเป็นคนร่วมฝัน
เพราะคิดว่าเธอคงเข้าใจในความที่เป็นฉัน
เลยไม่นึกหวั่นว่าเธอเริ่มน้อยใจ
21 มิถุนายน 2545 18:32 น.
ตฤณ
เค้าว่าเธอแรด
burst
------------
เค้าลือกันทั้งบางช่างซุบซิบ
มันคันยุบคันยิบที่ปากฉัน
เอ๊ะ!เค้าว่าเธอไว้ยังไงกัน
ไม่ใช่เรื่องของฉันยิ่งมันดี
อ๋อ....เค้าลือว่าเธอน่ะ...แรด
จึงสนุกชิด chat กับเรื่องนี้
จริงๆหน้าตาเธอก็ดี
แล้วไหงมีเรื่องแบบนี้มาเมาท์กัน
จะว่าบึ้กว่าทนคงไม่ใช่
ว่าเชื่องช้าเกินไปใช่เรื่องนั้น
คำว่า....แรด....มันมีเหตุของมัน
เธอน่ะแรด...เรื่องนั้น...เรื่องผู้ชาย
ฉันไม่ได้ปากร้ายเป็นชายจริง
แต่พอเจอผู้หญิงแบบใจง่าย
รักคนนี้ทิ้งคนโน้นชนกันตาย
เจอเรื่องจริงโหดร้ายกว่าข่าวลือ
แรด แรด แรด เธอแรด ขอ chat ต่อ
แรดเท่านั้นยังไม่พอใจอีกหรือ
หรือคราวนี้หายหน้าไปฝึกปรือ
ลบคราวลือ...ว่าแค่แรด...ยังน้อยไป!!
คำเตือน:ผู้หญิงแรดพอว่า ผู้ชายแรดน่ะ...ไม่ใช่ผู้ชาย
ตฤณ
---------------
เอ๊ะเธอคนนี้เป็นยังไง
ทั้งที่เป็นผู้ชายยังบัดสี
เที่ยวพูดให้คนโน้นที คนนี้ที
นี่หรือนิสัยที่ผู้ชาย ดี ดี จะทำกัน
คำว่า.. แรด .. น่ะ ก็แรงไป
ฉันไม่ใช่หญิงใจง่ายขนาดนั้น
แค่สวยกินใจ ผู้ชายก็ชอบกัน
ไม่ผิดที่ตัวฉันจะสรรหาเรื่องคู่ครอง
ยิ่งเขาลือกันเรื่องของผู้ชาย
อย่าใส่ร้าย ดู ดี ดี ไม่มีหมอง
แค่ชอบเลือก ชอบหาสิ่งที่หมายปอง
ถ้าได้ลองเป็นเจ้าของ จะเปลี่ยนใจ
ที่หายหน้าหายตาไปน่ะหรือ
ไม่ใช่ว่าไปฝึกปรือ ความ แรด ใหม่
แค่เพียงเพราะ ไม่อยากให้ใครต่อใคร
เขานินทาเอาได้ว่า แรดจริง
คนเรามันก็ต้องมีบ้าง
จริตจะก้านความเป็นหญิง
โทษกันไม่ได้นะ คงเพราะอิจฉาเกินความจริง
ก็ทั้งสวย พร้อมทุกสิ่ง ยิ่งพึงใจ
17 มิถุนายน 2545 18:19 น.
ตฤณ
ไม่รู้จะอธิบายความรักครั้งนี้ได้อย่างไร
ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหนที่เขาไม่ห่วงหา
และค้นพบความรู้สึกของเขาว่าในเวลาที่ผ่านมา
ไม่ใช่แค่ไม่หวงหา แต่ กลับกลายเป็นว่า ไม่เคยสนใจ
เธอมีฉันเพราะเห็นประโยชน์
แล้วฉันจะไปโทษสิ่งใดไหนได้
เพราะความรักบังตา เลยไม่รู้ว่ามันบังใจ
ทุ่มเทให้ เท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะทำได้ ให้เธอ
14 มิถุนายน 2545 15:14 น.
ตฤณ
คงเป็นเพราะความไว้ใจที่เคยให้ตลอดมา
เลยทำให้เธอไม่เห็นค่า และทำให้ใจเริ่มชินชา หวั่นไหว
รักเธอนะคนดี และเธอเองก็รู้อยู่แก่ใจ
เธอทำได้ยังไง ทิ้งฉันให้ร้างไร้ ไกลเธอ
เพราะตัวเธอมีใจให้กับเขาคนนั้น
เลยทำให้ความผูกพันที่เคยมีค่าอยู่เสมอ
กลับจีดจางลง อย่างไม่ทันได้คิด ไม่เคยพบเจอ
เพราะรักฉันไม่มีอิทธิพลจะทำให้เธอ เสียดาย
เพราะเห็นเป็นแค่คนเคยคบกัน
จะให้เปลี่ยนเป็นคนเคยรักกัน เห็นจะทำไม่ได้
เพราะแค่นี้ก็มากเกินกว่า พื้นที่ของหัวใจ
จะให้ความสำคัญได้ ในใจเธอ
ถ้อยคำหลายคำที่เธอเอ่ยลา
แทบจะกลั้นน้ำตา สงวนทีท่า อย่าพลั้งเผลอ
แต่คำว่า รักเขา พอ พอ กับ รักเรา คำนั้นแหละเธอ
ทำให้ฉันล้นเอ่อ กับความรู้สึกที่ ค้นเจอ ว่าเสียใจ
หลายปีที่เคยรักกันมา ..
แต่ความสำคัญ และ ค่ามัน เท่า เท่ากัน ใช่ไหม
ไม่เคยเรียกร้อง และ ร้องขอสิ่งใด
แต่จะทำให้ได้ไหม เพียงคำพูดจากใจ คำเดียว
แล้วจะไม่ทำให้เธอเห็นใจ
และจะไม่ทำให้ สงสาร แลเหลียว
ปล่อยทิ้งไปเถอะนะ ความห่วงหาเพียงข้างเดียว
ขอบคุณกับความรู้สึกที่เปล่าวเปลี่ยว เสียใจ
11 มิถุนายน 2545 19:17 น.
ตฤณ
ผีเสื้อราตรี
burst
--------------
จะหยิบเอาสายฟ้า
เปลี่ยนมาเป็นสีสัน
แต่งแต้มเมื่อสิ้นตะวัน
กลายเป็นฉัน....ผีเสื้อราตรี
ที่ใดมีแสงไฟ
ฉันจะอวดโฉมให้เห็นเต็มที่
เป็นผีเสื้อสดใสในทันที
เปิดสะดือโชว์โน่นนี่..น่าดูชม
อาร์ซีเอคือที่พักอาศัย
ฉันจะเปลี่ยนโฉมใหม่แต่งมาข่ม
อีกสยามสแควร์แห่ไปชม
แถวสวนลุมไม่นิยมดูไม่งาม
ตอนกลางวันหน้าเหมือนปอบดูไม่ได้
ตอนกลางคืนแฝงตัวใต้ต้นมะขาม
เห็นรถราผ่านไปเที่ยวเดินตาม
คอยไต่ถามราคาและค่าตัว
เป็นผีเสื้อราตรีช่างดีนัก
ไม่ต้องสนความรักไม่มีผัว
มีเงินเหลือจับจ่ายใช้ค่าตัว
แค่ยั่วยั่วหนูเปล่านะ...เค้ามาเอง
ตฤณ
----------------
จะหยิบเอาอดีต
เปลี่ยนมาเป็นปัจจุบัน
แต่งแต้มเมื่อยามไร้สีสัน
กลายเป็นฉัน .. ผีเสื้อราตรี
เพราะเลือกเกิดเองไม่ได้
การศึกษา หัวก็ไปแค่ ป.4
เป็นได้แค่ ผู้หญิงคั่นราตรี
เที่ยวเปิดนู่น โชว์นี่ พอมีกิน
เป็นแค่ผู้หญิงกลางคืน
ไม่อยากฝืนร่างกาย เพราะหนี้สิน
ค่ำลงแล้ว เย็นย่ำตะวันตกดิน
เที่ยวโบยบิน หากินตามยถากรรม
ไม่ได้เลือก เลือกไม่ได้ เข้าใจไหม
หลายคนไม่ชอบใจ แถมเหยียบย่ำ
รู้บ้างไหม โดนตราหน้า ด้วยน้ำคำ
คงไม่มีใครชอบทำ ให้ช้ำใจ
เพราะภาระหนี้สินก็ท่วมหัว
อีกทั้งตัวเอาไม่รอด ทนไม่ไหว
ถึงมีผัวเป็นตัวตน คงไม่พ้นทิ้งเราไป
แล้วจะเอาอะไร กับหญิงที่ถูกตราหน้าได้ว่า ขายตัว
หน้าส่วนตัว
889
