8 พฤษภาคม 2545 12:33 น.
ตฤณ
ขอแค่วันนี้..วันเดียว
กาดาษ
ไม่ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร
ฉันจะไม่หวั่นไหวกับอะไรทั้งนั้น
ขอเพียงวันนี้มีเธอมาอยู่ข้างกายกัน
พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรนั้น ฉันจะไม่ใส่ใจ
ขอแค่วันนี้..วันเดียวเท่านั้น
มันไม่ใช่การขอที่มากเกินไปใช่ไหม
ขอแค่วันเดียว ให้ฉันได้มีความสุขบ้างในใจ
เธอจะให้กันได้ไหม เพียงแค่วันเดียว
ตลอดเวลาที่ผ่านมา
ฉันรู้ว่าเธอไม่เคยจะแลเหลียว
เพียงแค่สบตา ยังไม่เคยเลยสักนิดเดียว
ฉันคงมีค่าเพียงเศษเสี้ยว เธอจึงไม่ใส่ใจ
วันนี้จึงอยากให้เธอหันมา
แล้วมองสบตาของฉัน บ้างได้ไหม
เธอจะได้รู้ความรู้สึกทั้งหมดของใจ
ที่ฉันแอบเก็บไว้ ให้เธอ.(คนเดียว)
วันเดียวเท่านั้นนะ
ตฤณ
เสียใจนะที่ให้เธอได้แค่นี้
เพราะรู้ใจตัวเองดีกับเหตุผลที่ไม่แลเหลียว
จะมองใจคนที่เคยรักก็ไม่สักนิดเดียว
มีความรู้สึกไม่อยากให้ข้องเกี่ยวกับจิตใจ
เพราะอะไรใจเธอคงอยากถาม
รักที่เคยงดงามเคยสดใส
หายไปได้ อย่างไร นะหัวใจ
เพราะเธอรักฉันมากไป นะคนดี
วันนี้จะเป็นวันที่ดีที่สุด
ที่จะหยุดความรัก ในครั้งนี้
จะสร้างความทรงจำให้เธอนะคนดี
อยากจะทำให้เพื่อลบล้างความผิดที่เปลี่ยนใจ
เธอเคยน่ารัก น่าห่วงหา
แต่เธอขี้งอนมากเกินกว่าจะรับไหว
อาทิเช่น ไม่โทรหาตรงเวลาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
ไม่ฟังเหตุผล หาว่าไม่ใส่ใจ ไม่ใยดี
วันนี้วันเดียวเท่านั้น..
ที่จะทำให้เธอรู้สึกรักและจดจำภาพฉันไปอย่างนี้
ฉันจะให้รักเธออย่างที่เคยให้-ให้ใจอย่างที่เคยมี
ตอบแทนกับบางสิ่งที่เคยดี - ต่อกัน -
8 พฤษภาคม 2545 08:44 น.
ตฤณ
ไม่เคยรักกันเลยใช่ไหม
กาดาษ
นั่งกอดตุ๊กตาหมีแล้วร้องไห้
ทำไมเธอลืมกันได้ง่ายดายหนักหนา
ไม่เคยมีฉันในใจเลยใช่ไหมที่ผ่านมา
ในวันนี้เธอจึงไม่สนใจเลยว่าฉันจะเป็นอย่างไร
ใจฉันเจ็บปวดอย่างที่สุด
ไม่อาจจะหยุดน้ำตาที่มันรินไหล
แต่ฉันอยากถามเธอสักคำก่อนที่เธอจะไป
ไม่เคยรักกันเลยใช่ไหม..ที่ผ่านมา
ไม่ใช่ไม่เคยรัก
ตฤณ
ไม่ใช่ว่าไม่เคยรักกัน
เท่าที่ใจฉันตรองดูอย่าง ช้า ช้า
รักเธอนะ ในฐานะเพื่อนกับเรื่องราวที่ผ่านมา
ไม่เคยคิดอะไรเกินเลยไปกว่า มิตรภาพที่ดี
เพราะการกระทำที่รุมเร้า
อาจทำให้เธอเข้าใจผิดอย่างนี้
ตุ๊กตาหมีตัวนั้น ของขวัญวันเกิดของเพื่อนที่แสนดี
และไม่เคยเลยสักวินาที ที่จะลืมเพื่อนคนนี้จากหัวใจ
8 พฤษภาคม 2545 08:33 น.
ตฤณ
เพราะรักที่จะเสียใจ
จึงต้องเดียวดายอยู่อย่างทุกวันนี้
เพราะเขาไม่เคยสนใจใยดี
แต่ก็ยังรักเขาทั้งที่..จมน้ำตา..
เพราะรักที่จะพร่ำเพ้อ
หลงละเมอ แต่เธอ เฝ้าเพ้อหา
ทั้งที่เขาไม่เคยมองแม้หางตา
คนที่รักเขามากยิ่งกว่า..สิ่งอื่นใด..
เพราะรักที่จะเจ็บ
ใจจึงเก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้
ไม่อยากให้เธอรับรู้ ว่าตอนนี้ฉันเสียใจ
กับการกระทำที่เธอมีต่อใคร ใคร หลายคน
7 พฤษภาคม 2545 17:05 น.
ตฤณ
ยอมแพ้...
เธอไม่แคร์ ไม่รัก ไม่ห่วงหา
ไม่เอาอกเอาใจ ไม่เอาใจใส่ ไม่สบตา
ไม่เคยคิดถึง ไม่เคยปวดปร่า มีแต่สาแก่ใจ
เพราะฉัน...
ที่ทำตัวไม่ดี ที่เซ้าซี้ ใช่ไหม
เลยทำให้เธอ ไม่หวง ไม่เคยอาลัย
แม้การจากไป ของใคร ที่รักเธอ
เพราะรัก...
จึงยอมให้เธอเรื่อยไปอยู่เสมอ
แต่มันก็นานแล้วนะที่หัวใจไม่ได้พบเจอ
ความรักอย่างที่เคย ของเธอ ที่เปลี่ยนไป
ลาก่อน...
เพราะหัวใจร้าวรอนเกินกว่าจะทนไหว
เธอซึ่งเป็นที่รัก อยากให้จดจำเอาไว้
ไม่รักกัน ไม่เป็นไร แต่อยากให้เข้าใจ...ฉันรักเธอ...
7 พฤษภาคม 2545 16:56 น.
ตฤณ
ลืมอีกแล้วนะหัวใจ..
รักเขาไม่ได้ ก็เลิกกันไป ในวันนั้น
เขาลืมหมดแล้วละ กับเรื่องราวความผูกพัน
ทั้งคืนวัน ทั้งความฝัน ทั้งหัวใจ
ลืมอีกแล้วนะสายตา..
อย่าไปจับจ้องเขาอย่างกับว่าทำใจไม่ได้
เดี๋ยวเขาจะรู้ ว่าเราไม่เข้มแข็ง เป็นจุดอ่อนของหัวใจ
อย่าให้เขารับรู้ว่ายังมีเยื่อใย เรื่อยมา
ลืมอีกแล้วนะความรู้สึก
คอยนึกถึงเขา ตอนดึก ดึก เมื่อมองฟ้า
เคยดูดาวด้วยกัน เคยดูหนัง เคยจ้องตา
ไม่รู้เลยเมื่อไรว่าจะเริ่มรักใหม่ได้อีกครา..นะหัวใจ
หน้าส่วนตัว
551
