14 มิถุนายน 2545 15:14 น.
ตฤณ
คงเป็นเพราะความไว้ใจที่เคยให้ตลอดมา
เลยทำให้เธอไม่เห็นค่า และทำให้ใจเริ่มชินชา หวั่นไหว
รักเธอนะคนดี และเธอเองก็รู้อยู่แก่ใจ
เธอทำได้ยังไง ทิ้งฉันให้ร้างไร้ ไกลเธอ
เพราะตัวเธอมีใจให้กับเขาคนนั้น
เลยทำให้ความผูกพันที่เคยมีค่าอยู่เสมอ
กลับจีดจางลง อย่างไม่ทันได้คิด ไม่เคยพบเจอ
เพราะรักฉันไม่มีอิทธิพลจะทำให้เธอ เสียดาย
เพราะเห็นเป็นแค่คนเคยคบกัน
จะให้เปลี่ยนเป็นคนเคยรักกัน เห็นจะทำไม่ได้
เพราะแค่นี้ก็มากเกินกว่า พื้นที่ของหัวใจ
จะให้ความสำคัญได้ ในใจเธอ
ถ้อยคำหลายคำที่เธอเอ่ยลา
แทบจะกลั้นน้ำตา สงวนทีท่า อย่าพลั้งเผลอ
แต่คำว่า รักเขา พอ พอ กับ รักเรา คำนั้นแหละเธอ
ทำให้ฉันล้นเอ่อ กับความรู้สึกที่ ค้นเจอ ว่าเสียใจ
หลายปีที่เคยรักกันมา ..
แต่ความสำคัญ และ ค่ามัน เท่า เท่ากัน ใช่ไหม
ไม่เคยเรียกร้อง และ ร้องขอสิ่งใด
แต่จะทำให้ได้ไหม เพียงคำพูดจากใจ คำเดียว
แล้วจะไม่ทำให้เธอเห็นใจ
และจะไม่ทำให้ สงสาร แลเหลียว
ปล่อยทิ้งไปเถอะนะ ความห่วงหาเพียงข้างเดียว
ขอบคุณกับความรู้สึกที่เปล่าวเปลี่ยว เสียใจ
11 มิถุนายน 2545 19:17 น.
ตฤณ
ผีเสื้อราตรี
burst
--------------
จะหยิบเอาสายฟ้า
เปลี่ยนมาเป็นสีสัน
แต่งแต้มเมื่อสิ้นตะวัน
กลายเป็นฉัน....ผีเสื้อราตรี
ที่ใดมีแสงไฟ
ฉันจะอวดโฉมให้เห็นเต็มที่
เป็นผีเสื้อสดใสในทันที
เปิดสะดือโชว์โน่นนี่..น่าดูชม
อาร์ซีเอคือที่พักอาศัย
ฉันจะเปลี่ยนโฉมใหม่แต่งมาข่ม
อีกสยามสแควร์แห่ไปชม
แถวสวนลุมไม่นิยมดูไม่งาม
ตอนกลางวันหน้าเหมือนปอบดูไม่ได้
ตอนกลางคืนแฝงตัวใต้ต้นมะขาม
เห็นรถราผ่านไปเที่ยวเดินตาม
คอยไต่ถามราคาและค่าตัว
เป็นผีเสื้อราตรีช่างดีนัก
ไม่ต้องสนความรักไม่มีผัว
มีเงินเหลือจับจ่ายใช้ค่าตัว
แค่ยั่วยั่วหนูเปล่านะ...เค้ามาเอง
ตฤณ
----------------
จะหยิบเอาอดีต
เปลี่ยนมาเป็นปัจจุบัน
แต่งแต้มเมื่อยามไร้สีสัน
กลายเป็นฉัน .. ผีเสื้อราตรี
เพราะเลือกเกิดเองไม่ได้
การศึกษา หัวก็ไปแค่ ป.4
เป็นได้แค่ ผู้หญิงคั่นราตรี
เที่ยวเปิดนู่น โชว์นี่ พอมีกิน
เป็นแค่ผู้หญิงกลางคืน
ไม่อยากฝืนร่างกาย เพราะหนี้สิน
ค่ำลงแล้ว เย็นย่ำตะวันตกดิน
เที่ยวโบยบิน หากินตามยถากรรม
ไม่ได้เลือก เลือกไม่ได้ เข้าใจไหม
หลายคนไม่ชอบใจ แถมเหยียบย่ำ
รู้บ้างไหม โดนตราหน้า ด้วยน้ำคำ
คงไม่มีใครชอบทำ ให้ช้ำใจ
เพราะภาระหนี้สินก็ท่วมหัว
อีกทั้งตัวเอาไม่รอด ทนไม่ไหว
ถึงมีผัวเป็นตัวตน คงไม่พ้นทิ้งเราไป
แล้วจะเอาอะไร กับหญิงที่ถูกตราหน้าได้ว่า ขายตัว
7 มิถุนายน 2545 09:47 น.
ตฤณ
ทุกครั้งที่บอกเลิกเธอ
รู้สึกเสียใจอยู่เสมอเธอรู้ไหม
เพียงแต่หวังว่าคำพูดที่แรงเกินไป
มันอาจจะทำให้เธอสำนักผิดได้ บางที
แต่ก็ไม่เลย..
รู้สึกว่าฉันจะหวังไปคนเดียวในตอนนี้
ฉันเหมือนมีเธอแต่ ไม่มี
จะทำยังไงดีกับหัวใจ
7 มิถุนายน 2545 09:43 น.
ตฤณ
มั น เ ป็ น ค ว า ม อ บ อุ่ น
ที่ ล ะ มุ น อ ยู่ ใ น หั ว ใ จ
ไ ม่ ว่ า จ ะ เ นิ่ น น า น แ ค่ ไ ห น
ยั ง เ ต็ ม ใ จ ที่ จ ะ จ ด จำ
เ ธ อ ใ ห้ ค ว า ม ห่ ว ง ใ ย อ า ท ร
ทั้ ง ที่ เ ร า ไ ม่ รู้ จั ก กั น ม า ก่ อ น ด้ ว ย ซ้ำ
ค อ ย เ ป็ น ที่ ป รึ ก ษ า แ ล ะ ใ ห้ คำ แ น ะ นำ
ทุ ก ถ้ อ ย คำ ล้ ว น แ ต่ ใ ห้ กำ ลั ง ใ จ
ก็ อ ย า ก รั ก เ ธ อ เ ห มื อ น กั น
แ ต่ ใ จ ฉั น มั น รั ก ไ ม่ ไ ด้
เ พ ร า ะ ค ว า ม รู้ สึ ก ที่ อ บ อุ่ น อ ยู่ ใ น หั ว ใ จ
มั น บ อ ก ว่ า เ ธ อ เ ป็ น ไ ด้ เ พี ย ง พี่ ช า ย ที่ แ ส น ดี
7 มิถุนายน 2545 09:37 น.
ตฤณ
ยอมเธอทุกที
ไม่ว่าจะผิดกี่ทีก็ยกโทษให้
เพราะมีแต่เธอเท่านั้นที่ฉันจริงใจ
และมีแต่เธอที่ฉันจะยอมให้เสมอมา
เป็นเพราะตัวฉันอีกหรือเปล่า
หัวใจฉันถึงมีแต่ปวดร้าว .. อ่อนล้า
เหนื่อยหน่ายกับชีวิตและโชคชะตา
แต่ก็พยายามที่จะฝันฝ่าเพื่อรักเธอ
ถึงเธอจะมีใครอื่น
ก็จะทนฝืนรักเธออยู่เสมอ
เพราะตัวฉันไม่มีสิทธิ์ต่อรองในตัวเธอ
และไม่อยากให้เธอเผลอไปรักใคร
หน้าส่วนตัว
633
