28 กันยายน 2545 10:50 น.
ตฤณ
เรื่องบางเรื่องไม่สามารถบอกเหตุผล
เรื่องง่าย ๆ ก็ร้อนรนจนตอบไม่ได้
ทำไมไม่เลิก .. ทำไมไม่หยุด .. ทำไมไม่ไป
ตัวห่างเธอได้ แต่ไม่รู้ทำไม ใจไม่ห่างตาม
เขาไม่รัก แล้ว ทำไมต้องไปรัก
แค่คนเคยรู้จัก แล้วทำไมต้องปักใจรักจนล้นหลาม
เขามีคนของเขา ทำไมเราปล่อยให้เขาเข้าคุมคาม
ทำไมถึงมองข้าม ความฝันของตัวเรา
มันเป็นเรื่องน่าสับสนของคนที่ดื้อรั้น
เจ็บอยู่เหมือนกัน แต่ฉันก็ไม่เหงา
ความรักแม้ไม่สวยอย่างฝัน อย่างใจเรา
แต่ไม่รู้ทำไม ใจยังเฝ้าจะรักมัน
28 กันยายน 2545 10:44 น.
ตฤณ
เธอไม่ได้บอกว่ารักเขา
แต่บอกว่าในใจเรามีเขาทั้ง 4 ห้อง
แค่นี้ก็มากพอไม่ให้ใครมาจับจอง
มากเกินพอแล้วที่ต้องเสียน้ำตา
ความรักสรรค์สร้างทุกโมงยาม
เติบโตงดงาม . . มอบให้เธอในวันหน้า
เธอไม่ได้เอ่ยว่ามันไม่มีราคา
แต่เธอบอกว่าไม่อาจที่จะรับมัน
บอกได้คำเดียวว่าเสียใจ
เดินยากจากเธอไปจากที่ตรงนั้น
ฉันไม่มีคุณค่าใด ที่เธอจะรั้งไว้ ให้อยู่ใกล้กัน
ทำได้แค่หอบทุกความฝัน หนีออกมาอย่างเงียบงัน
.... เท่านั้นเอง .......
27 กันยายน 2545 18:40 น.
ตฤณ
ยอมแม้กระทั่งเป็นตัวเลือกของหัวใจ
ยอมแม้เธอผลักไสให้ฉันไปอยู่กับเขา
ยอมหยุดนิ่ง รักระแคะระคายระหว่างเรา
ยอมแม้เรื่องราวเก่า เก่า จะย้อนกลับไป
เธอแก้ตัวโดยกล่าวหาว่าเป็นแฟนเพื่อน
ยังไม่พอกลับเชือดเชือนให้หวั่นไหว
ไม่เกี่ยวข้องกัน ไม่ถูกสเปก แค่เห็นใจ
ที่เพื่อนเธอกับฉันไม่เข้าใจ ตรงกัน
ฉันไม่เคยแม้แต่จะปริปาก
รู้สึกตอนนี้แค่ไม่อยากให้เธอไปจากฉัน
ถึงเธอจะเห็นแก่ตัว และรักเขา ทุกคืนวัน
ใจเจ้ากรรม ถึงแม้ยังหวั่น แต่มั่นรัก
เป็นแค่เพียงดอกไม้อยู่ในแจกัน
รอคอยหยดน้ำหยดนั้นจากคนรู้จัก
แห้งลงแล้ว เฉาเกือบตาย ไร้ใครรัก
สุดท้ายไม่มีที่พักพิง อิงใจเธอ
22 กันยายน 2545 16:49 น.
ตฤณ
มันจบมาตั้งนานแล้วรักของเรา
ตั้งแต่เธอมีเขา ก้าวมาหา
ใช้ชีวิตคู่อย่างไม่เคยแคร์สายตา
ของผู้คนรอบข้าง ที่ผ่านมา ผ่านไป
ฉัน ซึ่งยังคงอยู่ในความทรงจำ
จวนเจียนจะเป็นบ้าเป็นหลัง เพ้อไหว
เธอ ซึ่งเป็นที่สุดของหัวใจ
กระทำการใด ใด อุกอาจ จนรับไม่ได้ ไล่ไม่ทัน
ถามกันในฐานะคนรักคนหนึ่ง
ไม่สามารถจะฉุดดึง รักไว้ ให้อยู่ในห้วงฝัน?
เธอได้สอนให้ฉันรู้ซึ้งถึงคืนและวัน
ที่ต้องทนอยู่อย่างหวาดหวั่น . . จนกระทั่ง ตายทั้งเป็น . .
22 กันยายน 2545 16:38 น.
ตฤณ
ไม่รู้เธอจะว่าอะไรไหม
หัวใจ เฝ้าคิดถึง กังวลหา
อยากให้เธออยู่แต่ในสายตา
ไม่อยากให้เธอลาลับไป
เธอจะว่าอะไรหรือเปล่า
ที่คนรักเก่า เฝ้าห่วงหา ร้าวไหว
เธออาจจะไม่ชอบ หรืออาจไม่พอใจ
จะเกลียดฉันเลยก็ได้ แต่ขอที
ไม่อยากให้เธอมาห่วงใย
คนที่ได้ชื่อว่าหมดรักกันแล้ว . . คนนี้ . .
รู้อยู่ในใจลึกลึกแล้ว เธอหวังดี
แต่มันกลับทำร้าย รักที่เคยมี จนล้นใจ
รับรู้ความรู้สึกกันแล้วนะ
ฉันอุตส่าห์มาบอกด้วยตัวเองได้
เธอควรจะรับรู้ไว้ และเดินจากไป
ทบทวนดูสิว่าควรจะวางตัวยังไง . . ระหว่างใจ 2 คน..
หน้าส่วนตัว
714
