24 กุมภาพันธ์ 2552 16:36 น.
ตรากลม
...............รู้...จะเป็นอย่างไรอีกไม่ช้า
...............มีเหตุใดเกิดขึ้น...มาตามหลัง
...............แต่แล้วใจใฝ่ฝัน...มันก็ยัง
...............ทำผิดซ้ำ..พลั้งพลาดเหมือนที่เคย
...............เมื่อเหตุการณ์ผ่านไป..แต่ละวัน
...............อยากให้มันจบไป..กับการเฉย
...............ทับถมไว้ให้ลึก....ปิดกั้นเลย
...............มิต้องเผยต้องพบ..ให้หนักใจ
...............คงลืมกันด้วยเว้น..ระยะห่าง
...............ความรู้สึก..แตกต่างผิดแปลกใหม่
...............ปัจจุบันวันนี้....ผ่านเลยไป
...............เป็นอดีตเหลือไว้...ให้คำนึง
...............รู้สึกไหม..ที่ผ่านมามันคุ้มค่า
...............อยาก...ขยายเวลาอีกช่วงหนึ่ง
...............ย้อนกลับไปเหมือนเดิมอย่างเคยซึ้ง
...............มีคนให้คิดถึง....ทุกทุกวัน
...............ทำดีได้ที่สุด.....เพียงเท่านี้
...............ไม่มีใคร...ถูกผิดหากคิดฝัน
...............ให้เธอคิดถูกต้อง..มุมมองนั้น
...............และถูกต้อง..มุมมองของฉันเอง
.ภ า พ พ า ยุ ใ น ท ะ เ ล ง ด ง า ม ใ น ด้ า น ศิ ล ป ะ
.แ ต่ ข ณ ะ เ ร า อ ยู่ ใ น เ ห ตุ ก า ร นั้ น
.มั น คื อ ภ า พ ที่ เ ล ว ร้ า ย ใ น ชี วิ ต
.
5 กุมภาพันธ์ 2552 12:07 น.
ตรากลม
...............เป็นเวลามาแล้วนานเท่าไหร่
...............ที่หัวใจปริ่มปรี่มีความหวัง
...............ยิ้มออกได้สุขใจเป็นพลัง
...............เข้มแข็งต่อมิท้อยังเรื่อยมา
...............จึงอยากเก็บมันไว้นานตลอด
...............อยู่สืบทอดตรงนี้อย่างมีค่า
...............ให้เหมือนสิ่งสำคัญวันเวลา
...............คอยรักษาหน้าที่อุดมการณ์
...............รอแค่เพียงวันนั้นบรรจบเหมาะ
...............เป็นคราวเคราะห์อาจดีหลายหลายด้าน
...............ในหัวใจโอบอ้อมที่พร้อมบาน
...............เราประสานเป็นหนึ่งอันเดียวกัน
...............แล้วทุกอย่างก็เป็นเช่นกันหมด
...............ไร้ภาพพจน์แบ่งแยกดูแผกผัน
...............จุดมุ่งหมายคล้ายคลึงที่สัมพันธ์
...............คือความรักเท่านั้นฉันและเธอ
...............เพียงเข้าใจในสิ่งที่เป็นนี้
...............ก็แทนที่ทุกอย่างได้เสมอ
...............ทุกทุกอย่างรอบด้านพบเจอะเจอ
...............แค่ประกอบเสนอ " ความรักเรา "
......มี ค น อื่ น ม า ก ม า ย เ ข้ า ใ จ ฉั น
.....ไ ม่ สำ คั ญ เ ท่ า กั บ เ ธ อ ค น เ ดี ย ว ที่ เ ข้ า ใ จ
.