ปีกของความคิดถึงที่ไร้กาลเวลา

ด.ช. ปรัชญา

เพราะความคิดถึงไม่มีขา
ทุกท้องฟ้าความคิดถึงจึงฉานฉาย
ร้อยล้านความคิดถึงก็โปรยปราย
ประดุจดั่งหมื่นเม็ดทรายในท้องธาร

เพราะความคิดถึงไม่มีขา
ทุกใบหน้าของเธอประสมสาน
สอดแทรกอยู่ในที่ดวงมาลย์
ปฏิญาณความคิดถึงซึ่งโบยบิน

เพราะความคิดถึงไม่มีขา
ทุกสัญญาจากใจไม่เคยสิ้น
แม้ได้สมบัติทุกธรณินทร์
ความคิดถึงก็ไม่สิ้นไปจากใจ

เพราะความคิดถึงไม่มีขา
ทุกท้องฟ้าจักรวาลกี่วันไหน
ข้ามทางช้างเผือกไกลแสนไกล
ฤาแม้ในกี่แกแลคซี่เอย

เพราะความคิดถึงไม่มีขา
อิสระแห่งความคิดถึงจึงเฉลย
ภูเขาท้องฟ้าใดใดเลย
ไม่อาจเปรียบเปรยแม้สิ่งเดียว

รักษาความคิดถึงด้วยดวงใจ
แม้นอยู่แห่งไหนยังแน่นเหนียว
ขอบเขตความคิดถึงไม่มีเจียว
เพราะเกาะเกี่ยวอยู่ในใจวิญญาณ

รักษาความคิดถึงให้คงอยู่
รู้ได้ด้วยใจที่ฝากผ่าน
เก็บไว้ในดวงใจตลอดกาล
แม้กี่เนิ่นนานไม่ลืมเอยฯ