เต้านมและมือของฉัน

ดุ๋ยดุ่ย

ฉันเป็นพยาบาลแผนกศัลยกรรม ซึ่งเป็นอาชีพที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ทำมาก่อน
แต่ตอนนี้เริ่มรู้แล้วว่าฉันก็สามารถเป็นพยาบาลที่ดีได้
ที่ตึกของเราจะมีตั้งแต่ผู้ป่วยมาด้วยปวดท้อง อุบัติเหตุรถชนที่ต้องสังเกตุอาการทางสมอง โรคนิ่วในถุงน้ำดี และโรคมะเร็งเต้านมกับมะเร็งลำไส้
  เหตุใดจึงมีผู้ป่วยมาตัดเต้านมออกมากเหลือเกิน บางคนเดินทางมาจากประเทศลาวเพื่อมารับการรักษา ภาพที่มองเห็นลักษณะเต้านมที่เป็นแผลและมีหนอนไต่ยั๊วเยี๊ย และคนไข้ก็ร้องไห้ รู้สึกสะเทือนใจมาก จึงได้ถามว่า เหตุใดจึงปล่อยให้เป็นไปได้ขนาดนี้ คำตอบ ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นหนักขนาดนี้
สรุปก็คือ ประชาชนส่วนใหญ่ไม่มีความตระหนักและรับรู้ถึงโรคมะเร็งเต้านมอย่างเพียงพอ อย่าว่าแต่คนไข้เลย ตัวเจ้าหน้าที่เองทั้งๆที่รู้ ก้ไม่ตระหนักที่จะตรวจเต้านมของตนแต่อย่างใดเลย แล้วเราจะต้องทำอย่างไร
จึงได้มีการทำง่นเชิงรุก โดยการออกไปกระตุ้นเจ้าหน้าที่ตึกต่างๆในโรงพยาบาลไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย  เจอที่ไหนสอนที่นั่น หากใครที่มีเต้านมล่ะก็ จะต้องโดนฉันคลำเกือบทุกราย ทุกๆวัน หลังลงเวรไม่ว่าจะเป็นเวรบ่าย เวรดึก ก่อนกลับบ้าน ก็จะต้องไปสอนเจ้าหน้าที่ตึกอื่นๆตรวจเต้านมก่อนเสมอ จะต้องหอบเต้านมที่ใช้ในการสอน ไปด้วยทุกๆวัน จนโดนแซวเสมอว่าว่าจะไปคลำนมใครอีก
ใหม่ๆรู้สึกเหนื่อยและล้าบางวันคลำ จนปวดมือ   แต่พอเห็นเจ้าหน้าที่ทุกคนมีความตื่นตัวที่จะตรวจเต้านมด้วยตนเองเพื่อค้นหาโรคมะเร็งเต้านม คำว่าความสุขมันก็ผุดขึ้นมาในจิตใจ 
แม้บางทีไปตลาด ชาวบ้านก็จะเข้ามาหาให้ตรวจนมให้เสมอ หากวันไหนมีโครงการสอนนอกสถานที่  ก็มักจะถุกเชิญไปเป็นวิทยากรเสมอ แต่มักจะพูดภาษาท้องถิ่นมันดูเป็นกันเองดี หากใครว่างก็มาให้แนตรวจเต้านมบ้างก็ได้นะ
นกจากจะรู้ว่าเต้าเราเล็กหรือใหญ่ก็น่าจะรู้ว่ามีก้อนอะไรซ่อนอยู่ข้างในด้วยหรือไม่นะคะ