5 มกราคม 2548 18:25 น.
ดุจดังแสงไฟในเงามืด
จากใจเจงๆนะ
ปี ใหม่มาฟ้าเก่าไปใจคงเดิม
ปี เดิมเดิมได้จากไปพร้อมเวลา
ปี ใหม่มาพัดความรักพรากใจไป
ปี ไหนไหนก็เหมือนเดิมไม่เพิ่มใจ
ใหม่ ที่ไหนจิตใจเก่าเราหน้าเดิม
ใหม่ อาจใช่ที่กาลเวลาพัดพาไป
ใหม่ มิใช่ใหม่เสมอเพ้อต่อไป
ใหม่ อาจเป็นเพียงแค่ใจเธอ
แต่ ถึงแม้รักจะร้าวปานจะแตก
แต่ ถึงแม้รักจะแยกจากจางหาย
แต่ กระนั้นฉันยังอยากรักเธอเสมอไป
แต่ ก็คงไม่กระทำตอบจากใจเธอ
ใจ ที่เศร้าเพราะรักร้าวยังคงอยู่
ใจ ที่ช้ำเริ่มกลัดหนองกลางหัวใจ
ใจ ที่แม้กาลเวลาจะผ่านไป
ใจ ก็ยังเป็นดวงเดิมที่รักเธอ
เรา วันนี้ไม่ทักกันเหมือนกาลก่อน
เรา มิอาจย้อนคืนเวลากลับไปหา
เรา มิอาจหยุดมิอาจยั้งกาลเวลา
เรา ทั้งสองต่างถูกพรากห่างจากกัน
คง เป็นฝันที่อยากจะย้อนไปหา
คง เป็นว่าใจเธอลืมความรักเรา
คง เพราะเราปันใจไปให้ไม่พอ
คง เพราะอาจไม่หล่อไม่ร่ำรวย
เดิม เคยช่วยปันจิตใจที่มีให้
เดิม ให้ใจที่มีจนหมดทั้งใจ
เดิม อาจจะเป็นเพราะเราไม่น่าสนใจ
หรือเพราะ เดิมเธอไม่รักมาตั้งนาน