27 มิถุนายน 2550 02:01 น.
ดิออร่า
วันแรกเกิด เรานั้น ท่านเจ็บนัก
เฝ้าฟูกฟัก จักหา ผ้าห่มหนา
ค่อยบรรจง ประคอง น้องดารา
พรนานา มาฝาก จากดวงดาว
คอยดูแล แม้ว่า ร้องน่าเบื่อ
ที่ตีเพื่อ ห่วงเจ้าหรอก บอกลูกสาว
ก็เจ้านี้ มีลูกเล่น เห็นแพรวพราว
ซุกซนราว ดาวเด่น เช่นลูกลิง
แม้ว่าเจ้า เฝ้าถาม ต้องตามตอบ
ดูเจ้าชอบ ปลอบหนอน นอนเกลือกกลิ้ง
จนเติบใหญ่ นิสัย ใยเป็นลิง
เผ็ดจริงจริง กว่าข่า ที่ว่าแรง
อย่าจะกอด แม่มาก จากใจหนู
แม่มองดู อยู่ไกล ไม่หน่ายแหนง
มองดูเจ้า เฝ้าตาม ความเปลี่ยนแปลง
นัยน์ตาแดง แฝงน้ำตา ว่าภูมิใจ
โอ้แม่จ๋า หนูดา เกิดวันนี้
ขอท่านที่ เคยอุ้ม คุ้มครองให้
ช่วยอันเชิญ คุณพระ รัตนตรัย
ให้กายใจ แม่ผ่องแผ้ว แคล้วทุกข์พาล
22 มิถุนายน 2550 23:47 น.
ดิออร่า
โอ้แย่แล้ว หนอนแก้ว ไม่อยากกลับ
แอบไปจับ กิ่งไม้ ไม่ให้เห็น
ถ้าออกมา ติดกับ โดนจับเป็น
เจ้าบุ้งเห็น แอบซุก หลบคลุกคลาน
ดิออร่า หาของ ต้องไปฝาก
ซื้อลูกจาก รถด่วน กล้วยกวนหวาน
ฝากเบรฟฮาร์ท พิมญดา น้องเฌอมาลย์
ฝากคุณปราณรวี พี่ครูพิม
ทั้งอินสวน ศรรกรา นางฟ้าด้วย
ให้ใบกล้วย whitelily ที่จิ้มลิ้ม
กุหลาบขาว ปลายตะวัน ชวนกันชิม
ลุงก่องกิก อิ่มแล้ว เพียงแพรวยัง
ฝากไผ่ดำ ให้สาย น้ำแห่งรัก
คนบนเกาะ ของมัก ฝากทีหลัง
แต่แท็กซี่ หนีไป เสียใจจัง
ลืมเอาไว้ หลังรถ อดหมดเลย...
19 มิถุนายน 2550 23:23 น.
ดิออร่า
จับหนอนโยน ลงกล่อง ไปสองตัว
จะไปทัวร์ เชียงใหม่ ในวันพรุ่ง
เก็บกระเป๋า เสื้อผ้า ยากันยุง
ทั้งแบกถุง หิ้วชะลอม ไปพร้อมกัน
ลาลุงก่อง ศรรกรา ปอปลาด้วย
น้องใบกล้วย พิมญดา อย่าลืมฉัน
น้องเพียงแพรว น้องชาย ปลายตะวัน
เพียงสองวัน กลับมา หาบ้านกลอน
คนบนเกาะ อินสวน ชวนเบรฟฮาร์ท
อย่าประหลาด มองไป ไม่เห็นหนอน
ดิออร่า หาที่วาง ข้างเตียงนอน
เจ้าตัวอ่อน ม้วนตัว หัวคะมำ
กุหลาบขาว สาวใส whitelily
น้องเฌอมาลย์ คนดี ที่คมขำ
ลาสายน้ำ แห่งรัก จากไผ่ดำ
แล้วจะนำ ลูกจาก ฝากทุกคน...
17 มิถุนายน 2550 18:01 น.
ดิออร่า
ที่แห่งหนึ่ง เคยไป มาหลายหน
พบผู้คน มากมาย หลายหลากชั้น
เพียงเพราะว่า ศรัทธา มาร่วมกัน
วันสำคัญ มั่นติด จิตสร้างบุญ
ให้มาเห็น ศรัทธา เราชาวพุทธ
บริสุทธิ์ ผุดผ่อง เสริมเกื้อหนุน
ดังชะตา ชีวิต คอยค้ำจุน
ให้สกุล เสริมบุญ บารมีทาน
ณ แห่งนี้ ที่วัด จันทราราม
หรืออีกนาม ท่าซุง คนเรียกขาน
มีหลวงพ่อ พระราช พรหมยาน
คอยสืบสาน งานทำ นุบำรุง
เข้าในเขต เป็นกำแพง พระพุทธะ
ให้คนละ จากโลก หมดเฟื่องฟุ้ง
เดินออกจาก แสงสี ที่เมืองกรุง
ให้จิตมุ่ง หันหน้า หาพระธรรม
เดินมาถึง วิหารแก้ว ที่แวววับ
งามระยับ บรรเจิด ดูเลิศล้ำ
เหมือนดังว่า มีบุญ คอยหนุนนำ
เหมือนว่ากรรม อดีตกาล ผ่านพ้นไป
เข้าด้านใน แวะพัก นมัสการ
รูปสังขาร หลวงพ่อ ในโลงใส
ทำจากแก้ว ผ่องแผ้ว เจียรนัย
คนเลื่อมใส ศรัทธา แวะมาเยือน
ภายในโถง วิบวับ ดั่งสวรรค์
มีเสาอัน วิจิตร งามเสมือน
ดั่งสรรสร้าง ให้คน ย้ำตนเตือน
ให้ลดเลือน ละโลก สู่นิพพาน
17 มิถุนายน 2550 08:28 น.
ดิออร่า
ความที่แล้ว หนอนแก้ว ไม่ทันสู้
มิทันรู้ ชีวิต คิดสงสาร
แค่แวะมอง เดี๋ยวเดียว สิ้นลมปราณ
ไม่ทันคลาน หนีแท้ แน่นิ่งไป
จับเอาไม้ เขี่ยดู กระดุกกระดิก
เจ้ากลับพลิก ฟื้นมา น้ำตาไหล
ตั้งสติ มิช้าข้า ควรหลบไป
ให้จงไกล ห่างกลิ่น อันสุดทน
เดินมาถึง โคนต้น ส้มสุดซ่า
ตัวฟู่ฟ่า ดำลาย คล้ายมีขน
เจ้าบุ้งน้อย พล่อยหลับ จับเสียงกรน
ไม่เคยสน เรื่องรอบตัว มัวสุขเอย...
หน้าส่วนตัว
2088
