9 พฤศจิกายน 2552 17:16 น.
ดิบลูเม้นท์
ได้แต่เฝ้าตั้งคำถามอยู่ในใจ
ว่าทำไมต้องวุ่นวายใจอยู่แบบนี้
อยู่ห่างกัน ทั้งเหงา อยู่ทุกวัน นะคนดี
ห่างๆห่วงๆอย่างนี้ เพราะคิดถึงเธอ
ไม่เจอกันแค่แป๊บเดียว
ใจมันเริ่มห่อเหี่ยว คิดถึงเธออยู่เสมอ
นอนร้องไห้ทุกค่ำคืน เมื่อตื่นลืมตาก็มีแต่ภาพเธอ
เมื่อไหร่เราจะพบเจอกันสักที.
ตั้งตาคอยอย่างน้อยใจอยู่อย่างนั้น
มีเพียงดวงดาวนับพันอยู่ตรงนี้
นั่งนับดาวจนหมดฟ้า ก็หลับตาไม่ลงสักที
รีบกลับมาหาฉันสักที...คนที่คิดถึงจัง....
11 สิงหาคม 2552 20:25 น.
ดิบลูเม้นท์
แม้เราสองคน...จะอยู่กันไกลห่าง
ขอบฟ้ามาขวาง กั้นทาง รักเราไว้
แต่ฉันเชื่อมั่น มั่นคง และมั่นใจ
ไม่ว่าห่างหรือนานเพียงใด...ก็เชื่อใจกัน
เชื่อมั่นในรัก...และเชื่อมั่นในเธอ
เพราะรักเสมอเพียงเธอ คนร่วมฝัน
ต่อให้ต้องรอเพียงเธอ เพื่อจะได้มีกันและกัน
ฉันก็พร้อมจะยืนยัน รอวันเธอกลับมา
ไม่ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นเช่นใด
จะมีเธอหรือไม่ ในวันข้างหน้า
เธอจะคงมีฉันอยู่อีกไหม ในแววตา
แต่ชีวิตฉันคงไม่มีค่า ถ้าไม่มีเธอ
เชื่อใจฉันบ้างไหมเธอคนดี...
เพราะฉันคนนี้ เชื่อใจเธอมาเสมอ
ทุกถ้อยคำที่มาพูดมาจากหัวใจ...มอบให้เธอ
รอวันหนึ่งที่เธอ....จะกลับมาหากัน...
20 กุมภาพันธ์ 2552 11:57 น.
ดิบลูเม้นท์
ฟังเสียงหัวใจของฉันบ้าง
อย่าปล่อยให้มันอ้างว้างสับสน
อย่าทำร้ายกัน ด้วยการคบใครอีกคน
อย่าเปรียบเทียบฉันให้ต้องหมองหม่น มันเจ็บสิ้นดี
ฉันอาจไม่ดีพอ ในสายตาของใคร
ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีหัวใจ ในวันท้อแท้อย่างนี้
ช่วยหยุดการคบใครเผื่อเลือกแบบนี้ เสียที
เพราะฉันคนนี้ ก็ร้องไห้เป็น
แม้จะไม่เคยมีน้ำตาให้กับใคร
ไม่ใช่ว่าไม่เคยเสียใจ อย่างที่เห็น
เธอมองฉันเป็นคนเลือดเย็น
คงชาชิน กับสิ่งที่เธอเป็น ที่เธอปันใจ
หนึ่งหยดน้ำตา ของฉันในวันนี้
เพื่อหยุดคำลวงของคนดี ที่เคยมีให้
ล้านถ้อยคำลวง จะสำคัญมากเพียงใด
ในเมื่อเธอพูดไป ด้วยใจที่ไม่จริง
อย่าสักแต่พูด โดยไม่หยุดคิด
ทำแบบนั้นมันผิดอย่างยิ่ง
ไม่พูด ใช่ว่าใจ จะไม่ท้วงติง
ช่วยทิ้ง...ทุกสิ่ง...ที่เคยสร้างร่วมกัน
ช่วยปลดปล่อย ฉันจากความรู้สึก
ความคิดนึกว่าเธอภักดี แค่เพียงฉัน
ความซื่อสัตย์ของคนที่เคยมีในวานวัน
เหลือเพียงเงาของความฝัน...เท่านั้นเอง...
8 ตุลาคม 2551 15:03 น.
ดิบลูเม้นท์
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุด...ในชีวิต...
คือคนที่อยู่ใกล้ชิด ทำลายความเชื่อมั่น
ด้วยคำโกหก หลอกลวง วันเรายังคงรักกัน
เธอทำร้ายฉัน ทำลายความผูกพัน ที่เคยมี
ต่อแต่นี้ ขอให้เรา จากกันไปดีกว่า
อย่าบีบน้ำตา เหมือนว่ายังรักฉันคนนี้
อย่าทำเหมือนเธอเจ็บปวด รู้สึกผิด ในทันที
เมื่อฉันจับได้ ว่าเธอที่แสนดี เริ่มปันใจ
ในวันนี้ ไม่มีน้ำตาจากคนอย่างฉัน
รักที่เคยให้เธอนั้น มันสูญสลาย
จะฝังซากรักของคนโกหก ไม่จริงใจ
ช่วยเดินออกไปให้ห่างไกล...เพราะฉันไม่ต้องการเธอ...
5 กันยายน 2551 07:44 น.
ดิบลูเม้นท์
วันใดที่เธออ่อนล้า
โปรดมามองทางฉันคนนี้
แม้เธอจะไม่มีใคร ใส่ใจก็ตามที
ก็ยังมีฉันคนนี้ที่คอยเคียงข้างเธอ
อย่าอ่อนแอ แม้ท้อแท้จนสิ้นหวัง
เธอยังมีแรงและพลังที่จะก้าวต่อไป เสมอ
อย่างน้อยฉันจะคอยเคียงข้าง ไม่ห่างไกลเกินเจอ
เพราะเธอคืนคนที่มีคุณค่าเสมอ...แม้เธอจะอยู่แห่งหนใด
ขอบฟ้าอาจกว้างใหญ่ไม่รู้จบ
แต่เธอคือคนที่ฉันค้นพบ ความงามที่แสนสดใส
รอยยิ้มของเธอเท่านั้น...เธอจะสร้างสรรค์ความฝันในวันต่อไป
สู้ต่อไป...กำลังใจมีให้ไม่เปลี่ยนแปลง.....
หน้าส่วนตัว
1717
