10 ตุลาคม 2551 07:19 น.
ดินสอเขียว
วอนสายลมช่วยพัดหวนหาข้า
วอนสายลมช่วยพัดพาหาอีกหน
วอนสายลมช่วยพัดหาใครอีกคน
วอนสายลมพาคนรักให้หวนคืน
........................
สายลมหนาวฝากเจ้าบอกเธอว่า
ข้าคนนี้ห่วงหาละเมอฝัน
ใจข้านี้พร่ำเพ้อทุกคืนวัน
ใจข้านี้มิอาจผันไปรักใคร
.........................
เพราะหัวใจดวงนี้เคยช้ำหนัก
เพราะคนรักเคยร้างลามิปราศรัย
เพราะข้ามั่นรักจริงมิปันใจ
แต่เหตุใดคนที่รักมักหมางเมิน
........................
หรือโลกนี้ความจริงใจหาใช่แน่
หรือโลกนี้มีเพียงแต่ความอาสัญ
หรือโลกนี้มีแต่เอาเปรียบกัน
หรือโลกนี้ความตั้งมั่นไม่มีจริง
.......................
บัดนี้ข้ารู้ซึ้งถึงความรัก
หากรักปักดวงใจมิเกิดผล
ต่อนี้ไปมิรักใครให้มั่นคง
จะมิหลงรักใครให้เปลืองใจ
......................
ใครไม่โดนร้างรักไม่รู้หรอก
ข้าจึงมาเขียนกลอนบอกอย่าสงสัย
ข้ามาบอกคนรักจริงไม่ปันใจ
หาใช่ง่าย......เหมือนปอกกล้วยเข้าปากกิน