20 ตุลาคม 2550 18:29 น.
ดินกระดาษ
ฉันก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่อ่อนไหว
ฉันผิดที่ไม่เจียมตัวและหัวใจอย่างนี้
ฉันขอบคุณที่เธอให้ประสบการณ์ดีๆ
ว่าความรักไม่ได้มีแต่..ด้านดีๆที่น่าจดจำ
ถ้าไม่เจ็บคงไม่รู้รสชาติ
ว่าเจ็บใจแทบขาดหัวใจฟกช้ำ
เจ็บปวดเหลือเกินกับสิ่งที่เธอทำ
เธอแสร้งแกล้งพร่ำว่ารักกันหมดหัวใจ
จะไม่ทนต่อไปนับจากนี้
เก็บความรู้สึกทั้งหมดใส่กล่องไว้
ถือเป็นบทเรียนล้ำค่าของหัวใจ
จากนี้ต่อไปจะไม่หวั่นไหวกับใครง่ายดาย
6 กันยายน 2550 13:53 น.
ดินกระดาษ
ผิดที่ฉันแอบไหวหวั่น
ผิดที่วันนั้นเราได้รู้จักกันใช่ไหม
ผิดที่ฉันแอบเพ้อถึงเธอแล้วฝันไกล
ผิดที่ฉันคิดว่าเธอจะมีใจให้กัน
มันผิดที่ฉันทุกๆอย่าง
ผิดที่ฉันกำลังอ้างว้างและร้างไร
ผิดที่ฉันนั้นอ่อนแอเกินไป
ผิดที่ฉันแอบคิดอะไรเกินเลย
จะไม่คิดหากเธอไม่ดีกับฉันขนาดนี้
คอยห่วงใยกันทุกทียามที่เจ็บไข้
คอยกางร่มให้ในวันที่ฝนไม่เป็นใจ
คอยเป็นกำลังใจในยามหวั่นไหว เธอดูแล
ต้องหยุดความรู้สึกวันนี้ไว้แค่นั้น
แค่น้องชายคนหนึ่งของฉัน..อย่าหวั่นไหว
ขอบคุณที่ทำให้พี่คนนี้อุ่นหัวใจ
จะเก็บรักนี้ไว้ในหัวใจพี่คนนี้ตลอดกาล
1 สิงหาคม 2550 17:46 น.
ดินกระดาษ
สอบรับตรงใกล้มาถึง
ใจคำนึง แสนซีเรียส คณะไหน
เกรดไม่ถึง สอบไม่ได้ เศร้าหัวใจ
แล้วจะลงคณะอะไรไม่รู้เลย
ที่สอบได้ก้อมีแต่เกษตร
แสนปวดเฮดแม่กดดัน ทำไงไหว
แม่บอกลูกให้เรียนแพทย์ ลูกเศร้าใจ
บอกแม่ไป เกรดนั้นยังสมัครไม่ได้เลย
ขอบอกแม่ต้องลูกกราบขอโทษ
อย่าได้ถือโทษโกรธลูกหนา
พอเรียนได้ให้แม่แค่สาธารณ
แต่สัญญาจบออกมาเลี้ยงแม่เอง
19 กรกฎาคม 2550 13:34 น.
ดินกระดาษ
เป็นคนหนึ่งนี้ที่แสนธรรมดา
อาจดูไร้ค่าในสายตาคนอื่นเขา
ไม่เป็นไรของเพียงเธอเข้าใจเรา
อย่าแคร์คำพูดคนอื่นเขา...ไม่จำเป็น
ฉันอาจไม่ใช่คนดีนัก
แต่ฉันก็รักเธอมากกว่าที่เห็น
คำพูดน่ะ บางครั้งไม่จำเป็น
การแสดงให้เห็นว่ารัก ... สิสำคัญ
ขอโทษ...ที่ไม่พูดคำว่ารักแล้วเธอเจ็บ
ขอโทษที่ฉันเก็บมันเอาไว้
เพราะฉันคิดว่ายังมีเวลาอีกมากมาย
ที่ฉันจะได้บอกรักเธอ
วันนี้จะบอกรักอย่างเต็มปาก
ว่าฉันรักเธอมากกว่าสิ่งไหน
จะแสดงทั้งการกระทำและหัวใจ
นับจากนี้ต่อจะไม่ให้เธอเสียน้ำตา
16 กรกฎาคม 2550 15:48 น.
ดินกระดาษ
หนึ่งคนที่อ่อนไหว
หนึ่งวัยที่อ่อนฝัน
หนึ่งคนเคยรักกัน
หนึ่งคนนั้น โดนหลอกลวง
หนึ่งคนก้อคือฉัน
หนึ่งคนนั้นเคยอ่อนไหว
หนึ่งคนนั้นเคยให้ใจ
หนึ่งคนนั้น ที่เขาไม่ต้องการ
หนึ่งชีวิตคนๆนี้
หนึ่งใจคนที่มีขอเข้มแข็ง
หนึ่งกำลังกายช่วยเป็นแรง
หนึ่งใจให้กล้าแข็งเดินต่อไป