...ดีใจจัง....

ดาหลา

ดีใจที่พ่อมาเยือนถิ่นที่อาศัย
สองดวงใจกอดกันสุขหรรษา
ลูกจากพ่อใช่จะจากจะร้างลา
เหตุเพราะว่ามีงานการให้สานทำ

          พ่อเป็นห่วงจึงได้ขึ้นมาหา
          สุขอุราลูกนี้นะคมขำ
          หายป่วยไข้เลยนะเราเคยเศร้าประจำ
          ต่อนี้ไปไม่ระกำ..พ่อมาทำให้เบิกบาน

บอกพ่อว่าจะพาเที่ยวไปในไพรพฤกษ์
ป่าแห่งตึกคอนกรีตสนุกสนาน
โลกแสงสีศิวิไลซ์ไร้ราตรีกาล
ฟังเพลงขับขานให้ชื่นบานในหัวใจ

           พ่อบอกว่าไม่ไปลูกขออยู่บ้าน
           ฟังลูกสานสีไวโอลินสิ้นสงสัย
           อวดนักหนาว่าสีเก่งเกรงโกหกไป
           เพราะหรือไม่จะช้าใย..จงสีให้ฟัง

รีบหยิบไวโอลินตัวโปรดมาขึ้นสาย
วาดลวดลายเพลงเสน่หาถึงความหลัง
เสียงไวโอลินแว่วหวาน..พาลน้ำตาจะหลั่ง
พ่อนั่งฟังขมเปราะ...เพราะ..จริง..จริง...