23 ธันวาคม 2547 17:30 น.

เอ้อ..........ท้ออ่ะ

ถูกกล่าวหา รมิตาดาหลา นั้นติ๊งต๊อง
เพราะชอบลอง ชอบจ้อง มอง กลอนเขา
กงกลอน ถอดได้สักกี่ตอนเรา
ฉันทลักษณ์ หามีไม่ ใส่ใจมั่ง

ว่าไปแล้ว มันก็จริงอย่างเขาว่า
ไม่นำพา อักขระ ภาษะ ฉันทลักษณ์พัง
เขียนไม่เป็น อยากเล่นคำ ไม่ระวัง
เห้อ เห้อพัง ท้อถอดใจแล้ว อ่ะพี่

พี่คอมเม้นท์มาทุกท่านฉันขอบใจ
คำบอกเล่าดีบ้างไม่ดีบ้างขอบคุณ...............

แค่ท้อ แหละ ............

คิดใหม่ ว่า เค้าติเพื่อ ก่อและ ควรแก้ไข............

แต่ เห้อ ๆ ๆ ๆ สม่องตักขอรับ พี่ท่าน

856

love

comment

22 ธันวาคม 2547 22:44 น.

อุ่นไอ.........รัก........

ดาหลา & ปะการัง

หยิบปากกา ร่ายกลอน ว่าอ่อนหวาน
หยิบน้ำตาล ใส่กาแฟ แลไม่ขม
หยิบคำชม มาใสใจ ไม่ระทม
หยิบรักขม ทิ้งจมที คลองตม

รักหนอรัก รักเก่าทำ เราเศร้า
รักเคยเฝ้า พนอรอ จนขม
รักเก่าล่ม รักเรา ทำเศร้าตรม
ขอปิดปม รักเก่าไม่เฝ้ารอ

เปิดประตูหัวใจ มองหารักครั้งใหม่
ขอเปิดใจไฉไลกว่าดูน่าขอ
เปิดประตูให้เขาเข้ามาภักดิ์พนอ
ไม่ต้องรอ ให้หายคลาย คำรำพัน

เธอคนดี มาใหม่ ใจอบอุ่น
เธอละมุน ละไม ใจมาดมั่น
เธอพิสูจน์ ด้วยใจใ ช่รำพัน
ขอเพียงมั่น ในรัก ภักดีเป็น

คำพูดเธอ พิสูจน์ด้วยการกระทำ
ไม่ใช่พร่ำเพียง ฉันได้มองห็น
ขอเป็นหนึ่งในใจนั่นสำคัญ
ขอเป็นอุ่นไอรักสลักทรวง...............

ดาหลา & ปะการัง
N e w ......
๒๒ ธันวาคม ๒๕๔๗
เมื่อเวลานี้ ๒๒.๐๓ น.
อุ่นไอรัก อบอวลละออกพนอเธอ

เอิ๊ก ๆ ๆ

1064

love

comment

22 ธันวาคม 2547 18:01 น.

ไอ อุ่น...........

ดาหลา & ปะการัง

ไออุ่น อุ่นไอรัก จักส่งถึง
อบอุ่นตรึง ถึงหัวใจรัก
ไอรัก อุ่นกรุ่น ละมุนอุ่นนัก
อยากบอก ออกจากใจ ว่าขอบคุณ

คำว่ารัก ยิ่งใหญ่ เกินจะเอ่ย
คำเฉลย เอ่ยไป ในใจครุ่น
เธอเดินมา สร้างไออุ่น กรุ่นละมุน
อย่าร้างรุด อย่าฉุดจาง อย่าห่างหาย

ยินยล อุ่นไอ ความรัก
อุ่นใน หัวใจ ไม่สลาย
ขอรักเธอ อย่างนี้จน วันตาย
รักไม่สิ้น สูญสลาย ไม่สิ้นสด

อยากบอกเธอ คิดถึงเธอเสมอ
อยากบอกว่าคิดถึงไม่สิ้นสุด
คิดถึงเธอ ไม่มีวัน หยุด
อยากให้รู้ว่ายังรัก และรัก อยุ่

ดาหลา & ปะการัง
๒๒ธันวาคม ๒๕๔๗

815

love

comment

21 ธันวาคม 2547 23:37 น.

รังรัก................

ดาหลา & ปะการัง

ผ้ชายคนหนึ่งที่บอกรักได้ตลอดเวลา
ผู้ชายคนหนึ่งที่คิดถึงทุกลมหายใจ..............
และ.............
ผู้หญิงคนหนึ่งเช่นกันรักและคิดถึงได้ตลอดเวลา
โดยไม่ผิดศีลธรรมและผิดกฎหมาย..............

รู้ไหม ใคร.............

พ่อกับแม่ไง.....................
รังรักของพ่อกับแม่และเราคือบ้าน..........

บ้าน...........หลังไม่เล็กไม่ใหญ่
แต่............อยู่สบาย ๆ ของฉันกับน้อง

มีเสียงหัวเราะ ..มีเสียงคุยกัน..มีความสุขสงบ
มีโต๊ะอาหารที่พ่อเป็นคนต่อไว้
มีเก้าอี้นั่งสบายๆ ๆ ที่ พ่อต่อ แม่ทำเบาะนั่งนุ่ม ๆ ๆ

ภาพ เก่าๆ สีเทา ๆ ผุดในมโนภาพฉัน
แม้จะเป็นภาพเก่า ๆ แต่ มันมีค่า มีความหมายนะ

เวลาผ่านไป เนินนานมาก ภาพเก่า ๆ มันเลอะเลือนไปจากกาลเวลา
แต่...........ไม่ลบไปจากหัวใจ

โต๊ะเก่าตัวนั้นยังคงอยู่
เก้าอี้เก่า ตัวนั้นที่ฉันนั่งกินข้าวกับพ่อแม่ ยังอยู่..........

แต่..........เวลานี้ ฉันนั่งไม่ได้แล้วหล่ะ
มันกลายเป็นของลูก ๆ ฉันต่อไป.........

ฉันไม่รู้ว่า วัตถุ ชิ้นนี้จะอยู่กับชีวิตฉันได้นานอีกเท่าไร
ฉันบอกลูก ๆ เสมอว่า เก้าอี้นี้ตาทำให้แม่นะ.........

ตารักแม่ และเวลานี้ตาก็รักหนู ๆ เช่นกันเห็นไหม .......
ทุกครั้งที่เราใช้มัน เราจะระลึกถึงตา เสมอ..........

บ้านที่อบอุ่นต้องมีความเข้าใจมีการยอมรับกติกา ซึ่งกันและกัน
บ้านที่น่าอยู่ของฉันมีแต่ความรักและความเข้าใจ
มีความอบอุ่น ถ้อยที ถ้อยอาศัย
มีสายตา อันอ่อนโนของแม่ตลอดเวลา..........

เรามีเวลาให้กันเสมอ ๆ และก็ไม่ลืมที่จะให้เวลา อันเป็นส่วนตัวของแต่ละคน

เวลาที่ผ่านไป นั้น............มีค่ามีความหมายมาก...............

ชีวิตในแต่ละวันของทุกคนคงไม่หวังอะไรไปมากกว่านี้.............

สิ่งหนึ่งที่ฉันว่า หลายๆ ๆคนลืมมันนะ...........
คุณรู้ไหมเอ่ย...........คุณลืมอะไรไปบ้างไหม ?

คุณไม่รู้แน่เลย.............
บอกให้นะ.................คุณลืมที่จะเอาใจใส่หัวใจของบ้าน หรือครอบครัวคุณไปบ้างไหม

บางคนลืมที่จะมอง...........
อยากให้ลองหันหลังสักนิด.............
ลองย้อนดอีตที่ สองมือ พ่อ และหนึ่งอ้อมกอดแม่
ที่โอบอุ้ม.............มานาน

คุณได้คืนความอบอุ่น ..............
ความรักความหวัง ......................
ความปรารถนาดี..............................และความสุข

กลับไปสู่ ท่านบ้างไหม ด้วย สองมือ คุณและ หนึ่งอ้อมกอด

ของคุณ......................บ้างไหม

ดาหลา & ปะการัง
คิดถึงบ้าน และภาพเก่าๆ และคิดถึง............
....................การทดแทนคุณบิดามารดา.....................

เวลา นี้ ๒๒.๔๔ น.
ที่รังรักของฉัน

811