20 ธันวาคม 2547 23:39 น.
ดาหลา & ปะการัง
อยากบอก บอกว่า ว่าคิดถึง
อยากบอกไปว่าใจเฝ้าคำนึง
อยากบอกไป รักรำพึง
อยากบอกไปว่ายังเฝ้ารอ
บอกไปอย่างไร เธอไม่รู้หรอก
บอกไปไกลแค่ไหน ถึงไหมหนอ
อยากบอกว่า รอและรอพนอ
ก้อแค่ได้แค่บอกมันออกไป
เห้อ เพ้ออะไรเวลานี้หนอ
เพ้อแล้วเพ้อ ก่อนนอนคงไม่ไหว
เพ้อแบบนี้จะข่มตาได้อย่างไร
เพ้อเพ้อไปมิใยไม่หันมอง
พี่พี่น้องๆๆอย่าเพ้อเมินหน้านะ
พี่พี่น้องจ๋าสาระไม่ได้คล้อง
อยากพ้องคำหวานผ่านไตร่ตรอง
ไปให้ถึงถึงบังอรที่เมืองคอน..............
ดาหลา & ปะการัง
๒๐ ธันวาคม ๒๕๔๗
เพ้อ........ละเมอ ที่ เวลา ๒๒.๕๙ น.
เวลาประเทศไทย.............รักเธอประเทศไทยยยยยยยยยย
20 ธันวาคม 2547 17:41 น.
ดาหลา & ปะการัง
เวลานี้ ............เหงา ๆ
มองออกไป ไกลและไกลจนสุดสายตา...............
เห็นความวุ่นวายภายนอก ..........
แต่ในหัวใจร้าวรอน เหลือ เกิน
ทำไมนะ ..........
ทำไม ในบางช่วงเวลา รู้สึก เงียบเหงา
ฉัน วิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่งหนี มัน !!!!!
แต่ ทำไม ฉันหนี มันไม่พ้นนะ...............
มีคนมากมาย แสวงหาอะไร ๆต่าง ๆๆ ที่จะมาทำให้คลายเหงา.......
ฉันก็ไม่แตกต่าง จาก คนเหล่านั้น
วิ่งหนี มัน ความเหงา !!!
แต่หาพ้นเงื้อมมือ มันไปได้...........แม้แต่วินาที ยิ่งหนี ก็ยิ่งเจีบปวด..............
เหงาอีกแล้ว...........
ไม่รู้จะทำอย่างไรดี...........กับมัน...........
น้ำตาริ้นรื้อ ที่ขอบตา ............
หันหน้า เข้าไป หามัน ................เจ้าความเหงา
เจ้าบอกฉันทีสิ ว่าทำไม....ทำไม ฉันจึงเหงา แบบนี้
เจ้า เอง รู้จักตัวเองไหม ว่า อะไร ทำให้เจ้าเหงา เจ้าทบ ทวนสิ เจ้าความเหงาร้องถาม
ฉันไม่รู้
เจ้าลอง คุยกับตัวเองบ้างไหม คุยตามลำพังสิ แล้วเจ้าจะค้นพบนะ
ว่า ในความเงียบเหล่านั้นเจ้าจะพบกับตัวเองและรู้ว่าควรจะอยู้กับเราได้อย่างไร
โดยไม่ร้าวรอน............ลองดูสิ ....
คุยกับตัวเอง ฉันพึมพำ....แล้วฉันจะคุย รู้เรื่องไหม นะคุยกับตัวเอง.....
แต่น่าลองทำดูนะ
ฉันค้นพบ ว่า...... ในความเงียบนั้น ๆ พบว่า ฉันอ่อนแอ อ่อนไหว
แต่มันไม่ได้ ทำร้ายฉันเลยนะ แล้ว ใครเล่า ทำร้ายฉัน.....
ฉันไม่พอใจที่จะมี ชีวิต เพียงแค่นี้ ไหม ? นั่นคือ คำถาม....
ทำไม ฉันไม่ลอง พอใจในสิ่งที่มีอยู่ และพอใจ ในชีวิตเล็ก ๆๆ ของฉัน
สร้าง ความสุขจาก สิ่งที่อยู่รอบๆๆกาย
เข้าใจในความแตกต่าง ระหว่างคน แต่ละคน
มอง คนอื่นๆๆ เหมือน เรา .......
และ จงอย่าลืม ว่า คำว่า..... ขอบคุณ ขอโทษ
มันควรจะ อยู่ ชิดริมฝีปาก และ หัวใจฉันเสมอ...........แล้ว มันไม่เหงา
ไม่เศร้าใจ..........เพราะใจสุข
อื่ม ..........ฉันเข้าใจแล้ว หล่ะ .........
ใจฉันนี่เอง สร้าง ให้เกิด เหงา เพราะไม่ เข้าใจ แม้กระทั่ง ใจตคัวเอง
ตอ่ไป นี้ ความเหงา จะอยู่เป็น เส้นขนาน ของชีวิต ตลอดไป .............
ดาหลา & ปะการัง
๒๐ ธันวาคม ๒๕๔๗
เวลานี้ ที่ประเทศไทย..........๑๗.๐๕ น.
รักเธอประเทศไทย.................
19 ธันวาคม 2547 13:20 น.
ดาหลา & ปะการัง
..ในความว่างเปล่า..
ในความว่างเปล่านั้น ......
อย่า อย่า พยายามที่จะหา ความเป็น ใคร ในความ ว่างเปล่า
ความว่างเปล่า ในใจ ของคนที่เค้าไม่มี เราอีก แล้ว
ไม่มีแล้วที่เคยเป็นส่วนหนึ่งของความคิด
ซึ่ง มันกลายเป็นความ ว่างเปล่า ของวันนี้
เราต้อง ทำ ตัว ให้เบา และ เบา เข้าไว้
ทำไมต้องตัวเบา
ก้อ เพราะ มันรู้สึก เหงา รึเปล่า
ทำไม มันต้องตัวเบา
ก็เพราะ รู้สึก ว่า ว่างเปล่า ไม่
ทำไมต้องตัวเบา
และ ทำไม ทำไม ทำไม รับมันไม่ได้ซะ ที
ในการยอมรับ ที่บอกว่าทำไม่ได้ สักที
ยังยังคงเหลือ ความหวัง ลม ๆ ๆ แล้ง ๆ ๆ ๆ
อยู่ หรือเปล่า............
วันคืน มัน ผัน ผ่านไป ทุก ที ทุกที
มันไม่มีวันที่จะเดินย้อน ถอยหลังไป
และเราก็ไม่มีวันที่จะเดินถอยหลัง
กลับเข้าไป ในความว่างเปล่านั้น
ในความว่าง เปล่าของ หัวใจ ของเค้าได้อีก ..........แล้ว
ดาหลา & ปะการัง
๑๙ ธันวาคม ๒๕๔๗
เวลา ที่นี่ประเทศไทย.....๑๒.๕๔ น.
ในความ.....ว่างเปล่า....
19 ธันวาคม 2547 09:09 น.
ดาหลา & ปะการัง
ปิดฉาก รักเก่า เพียงเท่านี้
ปิดฉาก ที่เคยหวาน ปานน้ำผึ้ง
ปิดฉาก รักเรา รักรัดตรึง
ปิดฉาก ร้างรัก ร้างลา
ขอปิด ปิด ฉาก ความรัก
ขอปิด ปิดไว้ เพราะใจล้า
ขอปิด ปิดไป จำใจลา
ขอปิด ตายประตู หัวใจ
ปิดลงแล้ว ฉากรัก เคยภักดิ์
ปิดลงแล้ว รักเรา กลายเก่าไป
ปิดแล้วเพียรจัดจับปรับปรับใจ
เพราะปิด ประตูใจไม่มีเธอ..............
ดาหลา & ปะการัง
๑๘ ธันวาคม ๒๕๔๗
แม้จะมั่ว ๆ ก็ขอ........สงวนสิทธิ์......๑๒.๔๖น.
เวลาประเทศไทย......รักเธอประเทศไทยยยยยย
18 ธันวาคม 2547 23:00 น.
ดาหลา & ปะการัง
เหนื่อยไหมกับการเดินไปในโลกกว้าง
หลายๆคนคงตอบตัวเองและตอบใคร ๆ ว่าเหนื่อย
เหนื่อย ๆ เป็นคำตอบที่ บอกกับใคร ๆ
แต่ลืมตอบตัวเอง...............
คิดแต่ว่าเหนื่อย....................
จยกลายเป็นความเบื่อหน่ายต่อสิ่งรอบกายท้อ ถอย เหนื่อยหน่าย
คิด..............
เคยคิดบ้างไหม..............เป็นคำถามในใจเสมอมา
ชีวิต...........เหมือนสายน้ำไหม
สายน้ำไม่มีวันหยุดพัก
สายลมคงไม่แตกต่างกัน..........
มีอะไรที่หยุดพักบ้างไหมหนอ............
ไม่มีนะ แม้แต่ ใจ..............เรา
ชีวิตในบางเวลา ........ที่.......เหนื่อย
แต่ทำไมไม่ลองคิดใหม่ ไหม ว่า...........คนที่แย่กว่าเรายังมีนะ
คิดใหม่.....ไหม
ลอง...................................
ปล่อย ปล่อย ให้ชีวิตไหล รื่น ไปตามน้ำตามแรงลมพัด
ให้ชีวิตพุ่งร้อนแรงราวน้ำพุ.......
เย็นดั่งสายน้ำไหลไปตามแรง........
สนุกกับกาลเวลา ทำชีวิตให้สนุก
เริ่มจากใจ...............ใจเราคิดแหละดี
คิดทางบวกเข้าไว้ คิด ดีดีเอาไว้
ชีวิตจะมีสีสัน มีรสชาติ มีชีวิตชีวา
อย่าปล่อยให้ความคิดด้านลบ เข้ามา มีอำนาจเหนือความรู้สึก
ถึงแม้แวะมาเยี่ยมกันบ้าง ในบางโอกาส แต่
มิควรอยู่นาน....จนเราอับเฉา.................
ไม่ต้องใช้ความพยายาม...............
ที่จะทำให้ใคร ๆ เขามาชื่นชม........มาเข้าใจ
หรือ...........ร้องขอ
เพราะมันคงไม่ใช่เรื่องง่ายที่ ใจของผู้อื่นจะมาเข้าใจเรา
หาก..................
ตัวเรายังไม่เข้าใจตัวเองเลย
เริ่มต้นที่ตัวเรา.............เสมอ
หากคิดว่าจะขอ ร้องขอให้ใครเข้าใจ
เริ่มเข้าใจตัวเองก่อนนะ ว่า ทำอะไร คิดอะไร ในวันนี้ ..............ดีแล้วหรือยัง ..
ดาหลา & ปะการัง
๑๘ ธันวาคม ๒๕๔๗
ขอ สงวนสิทธิ์ มั่ง
ณ. เวลานี้ ๒๒.๑๖ น.
ที่นี่ประเทศไทย............รักกันไว้เถิด................
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
790
