30 ธันวาคม 2547 15:02 น.
ดาหลา & ปะการัง
ปีใหม่ กำลังจะมาถึง ปีเก่าก็กำลัง ล่วงเลย เวลาไป
อะไร ๆ ๆ ในโลกนี้ ไม่แน่นอนเสีย จริงๆๆ เลย
ใน ปีก่อน ๆ รื่นเริง ไร้ แววโศรกเศร้า
แต่ ปีนี้ ..........ใจลิงโลด เสียเหลือ เกินที่จะได้มี วันหยุด พัก ผ่อนตั้ง หลายวัน
แต่อนิจจา...........เกิด แผ่นดินไหว รุนแรง และต่อเนื่อง
เกิด แผ่นดินแยก เกิด คลื่นยักษ์ โถมถา คร่าชีวต
เกิด โศกนาฎกรรม บน บาทวิถีของมนุษย์ชาติ........
มันคือ การชดใช้กรรมหรือว่า การเกิด ตามธรรมชาติ ที่ควรจะเป็น กันแน่นะ !
ไม่รู้สินะ ..........ในความรู้สึก
แบ่งออกเป็น 2 ส่วน คือ เศร้าใจ และ เข้าใจ
เศร้าใจด้วย เหตุการณ์ นี้เกิด กับคน ในครอบครัว .........บาดเจ๊บ เกือบเอาชีวิตไม่รอด
เข้าใจกับการสูญเสีย ชีวิต หมด วาระกรรมไป ตามกาลเวลา แต่ บังเอิญไม่ได้หมด ลมหายใจไป ตาม ปกติ ที่ควรจะเป็น รึเปล่า
จึงหมดกรรม ตามโศกนาฎกรรมไป เสีย
ถึงเวลานี้แล้ว
ใกล้ หมด ปีแล้ว ............
คิดกันบ้างไหม ? ว่า
จากเหตุการณ์ ที่เกิด ขึ้น มา .........ไม่มีการตั้งตัวเลย
ผู้ใด ทำกรรมดี ก้อ มีผลกรรมดีติดตามตัวไป
แม้ยามตาย หมด ลม หายใจ แต่ถ้าไม่มีหล่ะ
บาป กรรมที่สร้าง สมเอาไว้ ติดตามไป เช่นกัน
ขอแนะให้ ทุกคน คิดและ ตักตวงบุญ ที่พึงกระทำได้ ใน แต่ละช่วงเวลา นะ ทำกันเถิด อย่า มัวแต่ร้องว่า พรุ่งนี้ก่อน เถิด นะ..........
แล้วจะรู้สึก ว่า..........สายไป หรือเปล่าที่คิดจะ ตักตวงบุญ..........
ดาหลา & ปะการัง
30-12-2004
บาส่งท้าย ปี ด้วยความเศร้าใจ
๑๔.๑๙ น
29 ธันวาคม 2547 18:51 น.
ดาหลา & ปะการัง
สี่วันแล้วไร้วี่แววเจ้าหมูหวาน
ขอกราบกรานจากองค์พระเป็นเจ้า
ขอคุณพระปกป้องโอ้น้องเรา
เจ้าหมูหวานวานกระซิบคิดถึงที......
ตามหาน้องหมูหวาน...........
พี่ๆๆ ทุกคนเป็นห่วงหมุหวานมากๆๆ ........
ไม่รู้เป็นอย่างไรบ้าง ..........เงียบเชียบ เหลือ เกิน ไม่ มีน้องตัวอ้วนมาป่วน ว่าคิดถึง.........ไปนอนก่อนน้า...........
ยิ่งคิดยิ่ง ห่วงน้องอ่ะ ค่ะ หวาน............
เพราะรัก จ๋า........เจ้าอยู่ไหน........
26 ธันวาคม 2547 20:20 น.
ดาหลา & ปะการัง
เช้านี้.............ตระหนกตกใจนัก
นั่งอยู่ ทำไมไหวเอน เอ๊ะ...........เวียนหัวแปลก ๆ
เวลาห่างกันไม่ถึง ๑๐ นาที เอ้าเอาอีกแล้ว
คราวนี้ ตกใจหันไปดุคนใกล้ๆ ตัวไหวโยก โงกเงก
ครั้งที่สอง อ่ะ แน่ชัด แผ่นดินไหว..........
ห่างกันอีก ไม่เกิน ๕ นาทีไหวแรงสุด ตู้เย็น โยกเยก ไปมา ไหวนานอยู่ ๑ ถึง ๒ นาทีได้
ผู้คนตกใจโกลาหล...............
ฉันเล่า...........ตกใจไหม
เออ ตกใจเพราะตั้งแต่เกิดมา เคยแต่ ตกใจตื่น เพราะแผ่นดินไหว เวลานอน แต่แป๊บๆเดียว
แต่นี่..................อื่ม ทำงานอยู่ นั่งอยู่บนตึกสูง ๑๓ ชั้น
เห้อ หาก เกิดไรมา ไม่ต้องถาม..............ไม่รอดแน่นอน
ไม่รู้นะ เช้าวันนี้ ฉันเกิด อาการ ปลง กับตัวเอง แต่ เช้า...............
ได้คุยกับคนไข้มากมาย..............ปลอบใจ ให้คลายเหงาไป ตามหน้าที่ของหัวใจที่อยาก แบ่งเบา.................
ใครๆ ๆ ถาม ฉันว่าไม่กลัวหรือ ............แผ่นดินไหว.............
ตกใจนะ.............แต่คิดไปว่า หาก ตึกมันเกิด ล่ม ถล่ม ลงมา
ไม่ต้องคิด หาทางรอด เลย...............ไงก็ตายอยู่แล้ว ................ช่างมัน.!!!..
หลังจากเวลา ๘.๓๔ น.ไปแล้ว ทุกอย่างเข้าสู่สภาพ ปกติ...............
คนไกลของฉัน โทรบอกมา ศุนย์กลาง อยู่ที่เกาสุมาตรา และพม่า.............
แรก ๆ ฉันไม่รู้ว่า เหตุการณ์นี้มัน เกิดรุนแรงถึงกับชีวิต................
แต่ ใจหนึ่งแว๊บเพราะเป็นห่วง..................คุณ.....คุณ อยู่ ในโซนนั้น
โอ.............หัวใจแทบมลายนะ เมือ ยิ่งดูข่าว ยิ่ง หดหู่ ข่าวเจ๊บกันมากมาย
คูณ............คนดีของฉันเป็นอย่างไรบ้างหนอ .............นั่งไม่ติดที่ ไม่เป็นสุข
ห่วง ห่วงและห่วงมาก ๆๆๆ ๆ
นอกจากคุณคนไกลแล้ว พี่ชายฉันเล่า ...............เกาะพีพี !!!
ข่าว เกาะพีพี.............พังเป็นหน้ากลอง...............จะเป็นอย่างไรนะ !!!!!
ติดต่อถึงกันไม่ได้เลย................โอ๊ย หัวใจแทบสลาย....................
เวลานับตั้งแต่ คุณโทรมา พี่ชายโทรมาเวลา ๑๐ นาฬิกา
จนถึงเวลานี้ กว่า ๑๒ ชั่วโมง ฉันเฝ้าเพียรติดต่อไป.............
ไม่มีสัญญาณตอบกลับมา................
ห่วงๆ ๆ และห่วง มากมาย
ร้องให้จนแทบไม่มีน้ำตา ถึงแม้นมิใช่พี่คลานตามกันมาแต่พันผูก มากเกินบรรยายกระวนกระวายมากมาย................
เมื่อ สุดที่รัก ๒ คนอยู่ ในดินแดนที่อันตรายเช่นนั้น...................
กราบพระขอพรช่วยคุ้มครองให้ปลอดภัยด้วยนะคะ
ขอภาวนา อย่าให้เกิด เหตุการณ์ คลื่นยักษ์ นั้นมาอีกนะ................
ขอให้พี่เรและคุณ ...และทุกคนปลอดภัย
ขอเถิด................นะ
ขอภาวนา.................
25 ธันวาคม 2547 12:08 น.
ดาหลา & ปะการัง
สวัสดี ปีใหม่ ทั้งไทย เทศ
ขอปกเกศ เกศา ชีวาใส
ขอให้สุขขี มีสง่า ทุกคราไป
ขอให้ เกษมสำราญ ตลอดกาล............
ส.ค.ส. ขอมอบให้.. สมาชิก ....Thai-Poem ทุกคนนะคะ
MERRY CHRISTMAS & HAPPY NEW YEAR
สุขสันต์ วันขึ้นปีใหม่ ตลอดปี และ ตลอดไป
24 ธันวาคม 2547 13:21 น.
ดาหลา & ปะการัง
ไม่รู้ อะไรเหมือนกัน .........
รู้สึกเงียบ............
รู้สึกเหงา.................
รู้สึกวังเวง .............
ท่ามกลาง ผู้คนมาก มาย...............
รู้สึก ว่าไร้ค่า .................
รู้สึก ว่าไร้ ชีวิต ....................
รู้สึก ไร้หัวใจ.....................
รู้สึก ไร้น้ำหนัก .....................
วันนี้
วันวาน
วันพรุ่งนี้
และหรือวันต่อๆ ไป
จะทำอย่างไร
รู้สึกท้อ เหลือ หลาย
รุ้สึก ว่าไม่มีใคร ทั้ง ๆ ๆ ที่
มีคนรอบกาย
ทั้งดี เห็นใจ และ ทำร้าย
ด้วย คำพูด การกระทำ
มาก มาย........
รู้สึก อีก แล้ว
รู้สึก เบื่อ และ ท้อ แท้
รู้สึก อะไรบ้าบอ กันหนอ ............
อยาก มี ใคร สักคนที่ เข้าใจ
อยากมี ใคร สักคนที่ คอยประคอง
อยากมีใคร สักคนที่ รู้ใจและห่วงใย
อยากมีใคร สักคนที่ ปกป้อง ฉันได้ เต็มเต็มๆๆ..........
ก้ได้แค่รู้สึก ใช่ไหม ?.........
ก็ แค่ อยาก มีใครสักคน เท่านั้นใช่ไหม ?
แค่รู้สึกเหงา ขาดไป ก็เท่านั้น..................
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
1181
