23 พฤศจิกายน 2547 11:50 น.
ดาหลา & ปะการัง
อากาศ เย็น......เย็น ย ะ ...........เยือก
เย็นเข้าขั้วหัวใจ
ไม่อยาก ลุกจาก เตียง
ผ้าห่ม แสนอุ่น นั้นเลย
พลิกไป พลิกมา ...เย็น เย็น
ลมหนาว ปีนี้ ทำให้หนาวทั้งกายและใจ
ถึงแม้นว่า จะมีผ้า ห่ม แล้วก็ตาม
ลืมตาม กลั้นลม หายใจ แล้วตัดใจลุกขึ้น
จาก ผ้าห่มแสนอุ่น อย่าง อาลัยและอาวรณ์
เดินลงมา เจอลม เย็นพัด มาปะทะ หุ่น อันกลมกลึง ( อุอุ )
ต้องห่อตัวเทียว.......
นึกถึงโปรแกรม ไป อินทนนท์ แล้ว
ให้นึก ถึงอากาศ หนาวเย็น แบบสุดๆๆ
คงสนุกดี .................
อยู่ท่ามกลาง แมกไม้ ป่า เขา และ ความเป็นธรรมชาติ
ไม่รู้จะสนุกแค่ไหน เหมือนกัน
นึกถึง ......หมูย่าง
นึกถึงข้าวหลาม.........ว้าว
นึกถึง ข้าวจี่............ร้อนๆๆ หอม ๆๆๆๆ
น่ากินจังเลย
อีกไม่กี่วันแล้ว
จะได้ไป นอนนับดาว
สัมผัส หนาว .......ที่ไม่ได้ สัมผัสมานานนับ ปี
เตรียม อะไรไปบ้างละเนี่ย
นึกไม่ออก .......ได้แต่ นึกถึงความสุข
ที่จะได้รับจาก วันนั้น ......จริง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ใครอยากไป บ้าง ยกมือขึ้น............
ดาหลา & ปะการัง.........อยาก ฝอย
23 พฤศจิกายน 2547 11:20 น.
ดาหลา & ปะการัง
ลมหนาวพัดมาระรอกแล้วระลอกเล่า
ฉันนั่งมองมอง.......ฟ้ายามนี้
ค่ำคืนที่เหน็บหนาว.....ที่เงียบสงัด
นอนผ่อนลมหายใจ เบาๆ
มองไปข้างหน้าที่.ปลายฟ้า
เห็นดาวระยิบระยับ.......เต็มฟ้า
มองหาดาวดวงเดียว ที่สวยที่สุด
ที่ กำลังทอแสงอ่อน ข้างดาวกลุ่ม ใหญ่นั้น
อยาก เอื้อมมือ คว้าเอาดาวนั้นมาแนบหัวใจ
พลันจินตนาการ ไป ว่า
ฉันเป็นลูกโป่งที่กำลังถูกเป่า ให้ พองออก ๆ
ยืด ออกไป ในอากาศ
แล้วลอยล่องไป ยังดาวดวงนั้น
ระหว่างทางนั้นๆๆ ฉันรู้สึกว่า
มีความเป็นธรรมชาติ.......นุ่มนวล
เหมือนฉันคือ อากาศ อย่างไรอย่างนั้น
มีคนถามฉันว่า คิดอะไร เมื่อ ดูดาว ..........
ตอบไป เบาๆ ว่า คิดว่าตัวฉันเล็ก แล้วก้อเล็กมาก
จนไม่มีค่า และราคา เมื่อเทียบ ดวงดา
แต่ ผู้ที่ถามกลับบอกฉันว่า
เวลาที่เรามองดาว เรา มองอกไป
ไกลจากตัวจะรู้สึกว่าเราเล็ก แต่ลอง ก้มลง ดู เบื้องล่าง
เธอจะรู้สึกว่าเธอ ตัว ใหญ่ กว่า ต้นหญ้า อีก หลายแสนเท่า
ฉันทำตาม และ ได้รับรู้ว่า
คำอธิบายนั้น เป็นจริง.........
และผู้ที่ถาม ก็บอก ฉันว่า ...........
ตราบใด ที่เธอยังคิดว่าเธอด้อยค่า
ก็ยังไม่มีใคร มองเธอเป็น ...ดวงดาวที่ อยู่สูงกว่าเป็นแน่ แท้
จงหันมา ดูตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง และ
ปรับหัวใจ มองตัวเอง ให้มีค่า
เหมือน ...........อากาศที่มนุษย์
ต้องการ ใช้หายใจ.................
ดาหลา & ปะการัง
23 พฤศจิกายน 2547 10:44 น.
ดาหลา & ปะการัง
ลมเพ ลมพัด
ลมพัดอะไรไป พัดอะไรมา
ลมพัด ผ่านไป จาก ไหนถึงไหนกันนะ
อยาก บอกคน แดนไกล ว่าคิดถึง
อยากรู้จริง ....
โบกโบยความคิดถึงออกจากลมหายใจ
ให้ไปถึงถึงใครคนหนึ่งที่อยากให้รับรู้และ รับฟัง
แค่อยากรับรู้ เพียงแค่ อยาก ให้รับฟัง
ผ่านเสียงเพลง เพลงหนัง เป็นลมเพ ลมพัด
อยาก ฝาก.....
หอบเอาไออุ่นแห่งรัก แห่งหัวใจ
ความคิดถึงที่ ผ่านลมไป เกินที่ฉันจะพรรณา
เกินความรู้สึกที่ขัง อยู่ ในหัวใจ
ผ่านหนทางที่ยาวไป ข้างหน้า
แต่ก้อ นะ
เวลานี้ ฉัน ฉันอยาก กลายเป็นลม ซะเอง
และจะพัด เอาตัวฉันไป ยืนตรงหน้าคนดี ของฉัน
แต่เวลานี้ อยากให้เจ้ารับรู้ว่า ฉันคิดถึงและคิดถึง......
แค่อยากให้เจ้ารับรู้ เพียงแค่อยากให้เจ้ารับฟัง
รับฟัง
................ว่า................
...................คิดถึง...................
23 พฤศจิกายน 2547 10:25 น.
ดาหลา & ปะการัง
รักแท้ แพ้ ใกล้ชิด ...........
หนึ่งประโยค ที่ได้ยิน บ่อย และถูกถามบ่อย
รักท้แพ้ระยะทาง
ก้อเป็นประโยคที่ เจอบ่อยเหมือนกัน
รักแท้แพ้เงินตรา
อีกมากมายที่จะได้ยินได้อ่าน จากคำถาม..........
ให้คิด .............
แล้วกลับมานั่งคิด คิด อีกแล้ว
วันแรกที่ฉันได้รับเมล์จาก เธอ
วันแรกที่ได้รู้จัก มัน นาน พอ สมควร
วันแรกที่ฉันรับรู้ ว่าเธอ อยู่ ห่าง ไกล แสนไกล
วันแรก ที่ บอกกับใจว่าแม้นไกล แค่ไหน
หัวใจของเธอและฉันยังคงที่และคงมั่นต่อกัน
รักกัน รักเพื่อการให้ ความรักที่มี ให้กัน
เสมอต้นเสมอปลาย
วันนี ฉันได้เจอคำถาม แบบนี้ อีกแล้ว
รักกันอยู่ไกล มันไม่ใช่แฟน
เป็นแฟนกันต้องเจอกัยนบ้าง สิ ดูหนัง ฟังเพลง กินข้าว ด้วยกัน หน่ะ
รักกันต้องมีเวลา ให้กันมากกว่า แค่การ โทรหากัน
เป็นแฟนไม่ ใช่แค่โทรคุยกัน
แล้วแกคิดว่ามัน ใช่แฟนไหม ?
คำถามนี้ ฉันอึ้ง เหมือนกัน
แต่ก่อนคิดว่า......... ความรัก ไม่จำเป็นต้องได้ มีเวลา เจอกัน
แต่ก่อนคิดว่า........... ฉันมีแค่รักเธอ เธอรักฉัน ไม่ต้อง กินข้าวดูหนัง ฟังเพลง ก้อได้
แต่ก่อนคิดว่า ...........หนทางไกล ไม่เป็นอุปสรรค์สำหรับฉัน
แต่ก่อนคิดว่า............แค่โทรถึงกัน ถ่ายทอดความรู้สึกที่ดี ให้กัน แคร์ และ ห่วงใยกันแค่นี้พอ
แต่ก่อนคิดว่า.............เวลาจะเป็นตัวตัดสินใจ ให้กับความรักของเรา
แต่...............
วันนี้ ฉัน ชัก เริ่มไม่แน่ใจ
วันนี้ ฉัน ชักเริ่มหวั่นไหว
วันนี้ ฉัน ชักเริ่มรู้สึก ว่า สิ่งที่ ผู้คนคอยถามฉัน ...........
มัน เป็นจริงไหม ?
และ สิ่งที่ฉันรู้สึก คือ.....
วันนี้ ฉัน รอคอย เธอ
วันนี้ ฉัน โหยหาเธอ เสมอ
วันนี ฉัน อยากมีเธออยู่ข้างๆๆ ตลอด
วันนี้ ฉัน ขาดคู่คิด เคียงใจ ทุกเวลา
วันนี้ ฉันไม่อยากรอ ...อีกแล้ว
ในเวลาที่ฉันคิดถึงเธอ ไม่สามารถที่จะบอกกับใครได้เลย
เพราะความคิดถึงมันอยู่ในหัวใจ อยู่ ในห้วงความคิดของฉัน
ฉันไม่สามารถที่จะ ระบาย กับ ใครได้เลย
ในเวลาที่......
ฉันเหงา ฉันรู้สึก โดดเดี่ยวและเดียวดาย
แต่........... ไร้สิ้นแม้แต่เงาเธอ
22 พฤศจิกายน 2547 23:05 น.
ดาหลา & ปะการัง
ขอบคุณนะที่ไม่รักฉัน
ขอบคุณที่ไม่รักเรา
ขอบคุณนะที่ไม่คิดถึงฉัน..........
ขอบคุณนะที่ไม่คิดถึงเรา................
ขอบคุณเพราะว่า.........คุณทำให้ฉันรู้สึกว่ารู้จักตัวเองมากขึ้น.........
ขอบคุณที่ทอดทิ้งฉัน...........
ขอบคุณที่ทอดทิ้งเรา...........
ขอบคุณเพราะว่า..........คุณทำให้ค้นพบตัวเอง
ไม่เป็นไรหรอกหากว่าคุณไม่รักไม่คิดถึงและคุณทอดทิ้งเรา
ไม่เป็นไร..........ล้มแล้วลุกขึ้นมาใหม่ได้
แม้ว่ามันอาจจะลุกยากสักหน่อย แต่ก็เพียรพยายาม
ที่จะลุกขึ้นยืนอีกครั้งหนึ่ง
และยืนบนขา ของตัวเองและประคองใจด้วยตัวเอง
ไม่เป็นไรค่ะเพราะ อย่างน้อย.........คุณก็สอนให้ฉันรู้ว่า...........
ฉันจะต้องระมัดระวังและก้าวเดินต่อไปข้างหน้า
อย่างเชื่อมั่นและมั่นคง...............
ต่อไป ...............โดยไม่มีคุณ !!!!!!
หน้าส่วนตัว
611
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
