7 เมษายน 2548 19:59 น.
ดาหลา & ปะการัง
คำสัญญา ที่เคยให้ จำได้ไหม
เคยบอกใคร จำได้หรือ คำพูดนั้น
บอกว่ารัก รักมั่น ไม่แปรผัน
เหตุใดกัน มาทิ้งร้าง ให้ เจ็บช้ำ
คำสัญญา สัจจะ มีบ้างไหม
คำพูดใด ที่บอก ที่กระทำ
เคยบอกว่า อย่างนี้ ฉันจดจำ
ที่น้ำคำ บอกไว้ เป็นสัญญา ..........
5 เมษายน 2548 10:50 น.
ดาหลา & ปะการัง
จะมีกรรม ปางไหน ตามชดใช้
กรรมที่ใคร ทำฉัน หรือฉันทำ
กรรมวันนี้ ตามทัน ใครจดจำ
ต้องทนกล้ำ กลืนฝืน ทนเก็บไว้
ใครทำกัน ปางไหน ฉันไม่รู้
แต่อย่าตู่ เอาว่าฉัน ต้องชดใช้
ไม่ใช่ฉัน ที่ต้องให้ คุณคือใคร
อย่ามาใกล้ ออกไป ให้แสนไกล
ฉันจำได้ เคยเคียงข้าง เป็นคู่คิด
เคยแนบชิด แต่ทำกัน ให้เจ็บใจ
ไปเลยไป ใหไกล อย่าใกล้
เดินเลยไป แล้วอย่าหวล กลับมาเลย
เป็นหัวหน้า ครอบครัว ขาดรับผิด
ขาดความคิด ที่ควรทำ ใยทำเฉย
ควรทำการ สิ่งใด ใ ยละเลย
สิ้งที่เคย กระทำ ไม่นำพา
ไปเถิดไป อย่าได้ มารบกวน
อย่ามาชวน ให้สับสน ในอุรา
ไม่เคยสอน ไม่เคยบอก ลืมบิดา
ให้รู้ว่า บิดาภาระ มายเกินมา
ได้โปรดเถิด อย่าได้กลับ มารบกวน
ชุดชนวน ร้าวฉาน ของลูกจ๋า
ฉันรักลุก รักมาก อยากจะพา
เดินด้วยขา ของเรา ด้วยตนเอง
รับผิดชอบ ชั่วดี เท่าไรรู้
คงมีครู สอนสั่ง อย่านักเลง
รับแต่ชอบ ไม่รับผิด อย่าข่มเหง
ขอให้เกรง กันสักนิด ขอคิดดู
ไม่นำพา มานาน เชิญไปเถิด
เพราะไม่เกิด ประโยชน์ไร ที่เห็นอยู่
ขอแยกไป ขอแยกอยู่ จะเลียงดู
อย่างที่รู้ เราอยู่ สุขสบาย..............
ปล. เรื่อยๆๆ เขียนไป ไร้จุดหมาย จบไม่ลง อ่ะ
เกลียดคนขาดความรับผิดชอบ ..............
4 เมษายน 2548 16:50 น.
ดาหลา & ปะการัง
แม้เพียงเงา ฉันก้อเฝ้า ใฝ่ฝันหา
โอ้กานดา คือเธอ สุดที่รัก
สองมือโอบ นวลนาง แจ้งประจักษ์
สุดจะหัก ห้ามใจ หากไร้เงา...........
มองปลายฟ้า ยามแลง สิ้นแสงแล้ว
ใจยิ่งแป๋ว จากไป ไกลลับเล่า
ได้แต่เพียง ละเมอเพ้อ ถึงแต่เขา
ทั้งที่เรา เป็นได้ แค่เพียงเงา...........[/
2 เมษายน 2548 23:22 น.
ดาหลา & ปะการัง
ได้เพื่อนใหม่ แต่เบอร์เดิม ที่แสนสวย
แต่ไม่รวย หมายเลขเดิม ที่อยากรู้
อยากจะได้ หมายเลขเดิม ที่มีอยู่
หายหมดตู จะเอาไหน มาใช้หน๋อ
อันเพื่อนใหม่ เฉิดไฉไล สดใสกว่า
แต่ราคา สนนไว้ มาควงปร๋อ
มีชายหนุ่ม อ้อนมา หากจะขอ
กลัวเค้ารอ กลัวหนอ กลัวแก้มยุ้ย
เบอร์โทรไซร์ ไม่ค่อยให้ ผู้ใดหรอก
กลัวช้ำชอก น้ำออกตา กลัวขาลุย
กลัวอีกอย่าง กลัวเดิน มาดุ่ยดุ่ย
มาขุดคุ้ย เธอเป็นใคร อย่าได้กราย...........คิคิ
คิคิ..คุย ผ่านจอ คงพอได้
กลัวเหลือใคร คู่เขา กลัวคู่หมาย
เพื่อนไซเบอร์ เพ้อได้ ช่วยทุกข์คลาย
แค่เพื่อนตาย ในเน็ต เบ็ดเสร็จพลัน
เคยแล้วเคย ให้เบอร์ เจอโรคจิต
คอยตามติด รบกวน ชวนสุขสันต์
ขอเดินไป ให้แสนไกล อย่าใกล้กัน
กลัวคำนั้น เชิญชวน รัญจวนใจ
อยากจะเตื่อน เพื่อนหญิง ด้วยจริงใจ
อย่าได้ให้ หากรู้เพียง เพื่อนชิดใกล้
อย่าเพิ่งบอก อย่าเพิ่งให้ แม้ไว้ใจ
เพราะเจอได้ โรคจิต คิดมิดี............
แค่เขียนเล่น แต่เห็นจริง เพราะเจอแล้ว
ต้องแจ้นแจว เจอโรคจิต ต้องวิ่งหนี
เจอโรคจิต มาชวนขอ มิรอรี
เบอร์ทันที หนีตาย แทบวางวาย.................
เขียนเล่นเล่น ป้าวกล่าวหา ผู่ใดเล่า
เพราะว่าเรา เจอแล้วต้อง เผ่นหาย
แต่เขียนเล่น แบบกลอน ตามพระพาย
แล้วค่อยคลาย กังวลจาก คุณขอมา............
คิคิ............ใครขอเบอร์
กลัวคร้าบกลัว...............งง.........เจอโรคจิต อ่ะ ค๊าบ
1 เมษายน 2548 18:13 น.
ดาหลา & ปะการัง
เมื่อวานไป เดินห้าง สรรพสินค้า
เพริดเพลินพา สองเท้า ก้าวไปหา
ร้นมือถือ เรียงราย ขยายมากนา
ฉันเดินหา มือถือรื้อ กล้องคู่ใจ
เดินไปมา น่าเวียนเฮด แวะร้านเก่า
ไม่ได้เข้า คนมากมาย ไปร้านใหม่
เห็นมือถือ อันน่ารัก โฉบเข้าไป
ดูเก๋ไก๋ ไฉไล จับใจครับ
สอบถามดู อู้ ฮู้ ราคาโก้
แถมวางโชว์ เต๊ะตา พาอยากจับ
จึงขอชม จากคนสวย เป็นแบบพับ
หยิบหยิบจับ กระทัดรัด กระชับมือ
แถมสีเงิน งามงด หมดจดใส
กดปุ่มไป กดเมนู ดูน่าถือ
ของนำเข้า จากเกาหลี จะดีรื้อ
ราคาหรือ ไม่ได้แพง ซะจนเซ่อ
ใช้เวลานาน อยู่ตรงนั้น เลือกนั่นนี่
ดูถ้วนถี่ แล้วคิด กลัวนอนเพ้อ
เป็นโทรสับ แถมถ่ายรูป ได้อีกเธอ
ทำกันเพ้อ ละเมอ เผลอหยิบตัง...........
ตัดใจซื้อ ด้วยจำเป็น จะต้องใช้
จะซื้อไป เพื่อใช้งาน เสียกระมัง
ซื้อเครื่องใหม่ เห็นที่ ต้องระวัง
ถ้าไม่พัง ก็จะหาย สายเกินไป........
คิคิ............
ปล. ดาหลา บ้าเห่อ
๑+๑.......ดาหลา บ้าเห่อ........ ๑+๑ เอิ๊ก ๆ ๆ
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
753
