1 มีนาคม 2548 10:01 น.
ดาหลา & ปะการัง
ความรู้สึก เจ็บปวด
เจ๊บปวดกับการก้าวพลาด ในชีวิต
ทำให้ตัดสินใจ ปลิด.....ชีวิต
ไม่เคบยคิด ถึงวันนี้
คิดอยู่ว่า จะทำอย่างไร
ให้พ้นๆๆไป จาก สภาพ นั้น เสียที
เราจะหลุดพ้นจาก ความเจ็บปวด เสียที
อาการเจ็บปวด
ได้มาจากการ ที่เรารักและทุ่มเท
ให้ ใครสักคน ...ทั้งชีวิต
แต่เธอกลับมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระ.........
ความคิดถึง ยามที่ เธอทิ้งให้เราอยู่คนเดียว
ความห่วงหา อาหาร ในเวลาที่ ห่างกัน
ห่างหายไปไหน ไม่รู้............
ความน้อยใจ ประดังเข้ามา
ความคิด อื่นๆๆ ต่างๆนานา เกิด ขึ้น
น้อยใจมากขึ้นเรื่อยๆๆ มากขึ้น .ทุกวัน ๆ
อารมณ์ ...........ชั่ววูบ เกิดขึ้น
เข้าครอบงำแล้วมันก็ ทำลายความเชื่อมั่น
ของเรา ระหว่างเธอ กับฉัน
ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะ ทำ กับฉันได้เพียงนี้
เธอทำร้ายฉัน
เพียงแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่...........รักเธอ
บาดแผลทางกาย ถึงแม้ว่าวันนี้หายสนิท
แต่บาดแผลทางใจ...........ไม่มีทางลบเลือนได้เลย
ถึงทุกวินาที ที่เขียนอยู่นี้
ฉันก็ยังหายใจติดๆ ขัดๆ
เมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้น ..........
นับแต่วันนั้น
ฉันเหลือ เพียงคราบน้ำตา สำหรับเธอในวันนี้
ซึ่ง เธอ จะไม่มีโอกาส เห็นมันอีกต่อไป
บาดแผลที่เธอมอบไว้ให้จะเป็นเครื่อง เตือนใจ ฉันเสมอ ว่า.........
ครั้งหนึ่ง ..........เธอ คือคนที่ฉันรักที่สุด
และ มันคือ อดีต ที่ไม่เคยลืม
แต่ ต่อไป เธอจะไม่ มีวันจะได้เห็น
แม้เพียง เศษเสี้ยวของน้ำตา............ของฉัน
เมื่อเคยคิด ............อดีตแสนนาน เต่าล้านปี
ย้อนรำลึกถึงมัน
25 กุมภาพันธ์ 2548 22:50 น.
ดาหลา & ปะการัง
มาหาเพราะ คิดถึง สุดที่รัก
อยากบอกนัก ว่าคิดถึง จะขาดใจ
ใจเหมือนหลุด ติตตาม ยามคุณไป
บอกวันไหน วันนี้ ฉันรักคุณ.............
คุณจะรู้ หรือไม่ ยามหลับไหล
ว่าหัวใจ ไปอิงแอบ แนบละมุน
ขอเคียงข้าง ขอเพียง แนบไออุ่น
ขอรักคุณ อย่างนี้แม้ แค่หัวใจ
รักครั้งนี้ รู้ว่า ไม่มีสิทธิ์
แม้แต่คิด ก็เป็น ไปไม่ได้
แต่ก็ไม่ เป็นไรขอ รักในใจ
ตลอดไป ขอแค่มั่น รักนะคะ
จะไม่ทำ สิ่งใด ให้เคืองขุ่น
เพราะจะวุ่น หัวใจ ไร้สุขนะ
จะทำทุก วันน่ารัก เป็นระยะ
เราเดินนะ เดินไป ทางเดียวกัน..................
23 กุมภาพันธ์ 2548 00:27 น.
ดาหลา & ปะการัง
ในแต่ละวันฉันเดินทางไปตามทางที่มีผู้คนมากมาย...........
มันดูดีนะที่มีใครต่อใครมากมาย
เดินๆหยุดๆ เป็นระยะระยะ แบบนี้.........กว่าครึ่งหนึ่งของชีวิตแล้วนะ
ฉันไม่รู้เลยว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไรบ้าง
หลายครั้งที่รู้สึกโดดเดี่ยวและเดียวดายเหมือนต้องการใครสักคนมาเดินเคียงข้าง
บางครั้ง หยุดเพื่อ มองและพิจารณาเมื่อเจอใครสักคน
และเมื่อฉันหยุด...........ฉันหยุด
เมื่อมีคุณ.........เราเดินไปข้างๆกัน อย่างเงียบ ๆ ช้า ๆ
ท่ามกลางความเข้าใจที่ไม่ต้องพูดใช่ไหมคะ
นั่งมองจันทร์วันนี้ จันทร์สวยเหลือเกิน คุณเห็นเหมือนที่ฉันเห็นไหม
ทำให้อยากอ้อนวอนขอพรจากจันทร์
จันทร์เจ้าขา............จันทร์ตอบฉันที..........คุณจะคิดถึงฉันไหม
ทำไมจันทร์เงียบไปหนอ............
จันทร์จะรู้ไหมนะ.....ฉันคิดถึงคุณมากมาย
ขอให้เส้นทางที่ฉันเดินไป และหยุดเวลานี้ มันดำเนินไปอย่างราบรื่น
และมีความสุข ตลอดไปจะได้ไหม
แต่ ฉันรู้ว่าเส้นทางที่เราเดินไปด้วยกันในวันนี้ สักวันหนึ่ง มันจะต้องมีทางแยก
หากเราจะต้องแยกกันเดินคนละทางแต่มันจะเป็นเส้นขนาน บนความเข้าใจ
เพราะเราสองมีจุดมุ่งหมายที่ไม่ต่างกัน....
เราจะเป็นเพื่อนร่วมทางที่เข้าใจกัน คอยเป็นกำลังใจให้กัน
มีจุดมุ่งหมายเดียวกัน คือปลายทางสุดท้ายของชีวิต
มันอาจจะดู อ้างว้าง เดียวดาย ว้าเหว่ไปบ้าง
แต่ถึงเวลานั้น เราคงโตพอที่จะเก็บความทุกข์ทรมานออกจากหัวใจได้แล้วหล่ะ
เพราะนั่นมันคือชิวิตและเวลาของฉันทั้งหมด.........
จันทร์คืนนี้ นวลงาม ท่ามกลางฟ้า
ส่องแสงจ้า อวดอ้าง กลางนภา
ส่งใจหา สุดที่รัก ทุกทิวา
ผ่านดารา พระพาย ไปให้เธอ
ดาหลา & ปะการัง
๒๒ กุมภา ๒๕๔๘
22 กุมภาพันธ์ 2548 09:27 น.
ดาหลา & ปะการัง
ใกล้วันพระเข้าไป เต็มทีแล้ว............
เช้านี้สดใส เหมือนเดิม.............แต่ในหัวใจครุ่นคิดนะ ว่า...............
หากวันนี้เรายัง โชคดี ได้มีโอกาส ที่จะได้ มีลมหายใจ
ได้มีโอกาสลืมตามามองดูโลกภายนอกของชีวิต...........เราโชคดี
เคยคิดกันบ้างไหมว่า..........1 ชีวิตเรา เคยทำอะไรบ้างหนอ
เคยคิดว่า ชีวิตจะตายวันตายพรุ่งไม่รู้อนาตค
เราเกิดมารู้แต่ วันเกิด ไม่มีใครล่วงรู้วันตายได้เลย..........
แต่บอกไม่ได้ว่า 24 ชั่วโมงหลังที่ลืมตามมาแล้ว
จะหยุด หายใจ หรือจะหมด ลม สิ้นกรรม ชาตินี้เมื่อไหร.............
ชีวิตเราสารพัดจะมี ทีเห็นๆๆ มีสุข มีทุกข์ มีเศร้า มีท้อแท้ มีหงา มีบ้า มีดี มีสารพัดเลย
จำได้ว่าเคยมีคนบอกว่า เวลาจะเป็นตัวช่วยที่ดีของ คน ทุกคน.........
แต่แรก ไม่เชื่อว่า ใช่.......
มอง อีกที ใจเราตะหาก ที่ปรับและเปลี่ยนแปลง.........
จริงๆๆ ...........เรายังมีเวลาที่จะทำอะไรอีกมากมาย นะ เชื่อไหม
แล้วเรา ผ่านตรงนั้นมาด้วยอะไรเล่าหนอ เคยคิดกันบ้างไหม...........
อยากให้รู้ว่า ชีวิตคนเรา สั้นจริง ๆ ๆ
ทำอะไรดีดี เก็บไว้เป็น บุญสะสมไว้ ภพ หน้าบ้างก็คงดี ..........
เพราะว่า หาก ล้ม ไป เวลานี้ หมด แล้วโอกาส ที่จะได้ ทำ..........
อยากชวน ทุกท่าน ทำบุญ ชำระ จิตใจกันนะคะ ............
พรุ่งนี้ วันพระแล้ว ...........
นะคะ.........ไปกันจ้า นะ
21 กุมภาพันธ์ 2548 20:09 น.
ดาหลา & ปะการัง
คนเราเกิดมา มีอะไรมาด้วย ..........ก้อเปล่า
คนเราเกิดมา ได้ลิ้มอาหารที่ผ่านสะสะดือแม่ .........รู้จักไหม บอกไม่ได้อีก
คนเราที่เกิดมา แค่อยู่ ในท้องแม่..............
ก็เริ่ม ตั้งต้น ก่อเกิดเป็นคน เติบใหญ่ เบียดเบียน ชีวิตหนึ่ง คือ ชีวิตแม่
กินก้อแบ่ง แย่ง แม่ ขับถ่ายของเสียก็ให้แม่อีก ..............
ท้องแม่แบนๆๆ ก็ทำให้ใหญ่ขยายโยกโย้
ก่อนเกิดมา ก็ทำเค้าเจ๊บปวดและรวดร้าว..............
ใครบอกว่าเจ็บท้องคลอดไม่ทรมาน ไม่เจ๊บ
ไหนคนไหน ลองมาบอกสิว่า แม่เกิดมา เจ็บแค่ไหน
เนื้อตัว ร่างกายเจ็บราวถูกจับฉีกออกจากกันได้ เจ๊บบิดราวจะขาด เสียให้ได้ ...........
ไหนจะต้อง ตั้ง สติ ให้มีลมเบ่งเพื่อดัน เจ้าตัวน้อยออกมา
เสียเลือด เสียกำลัง ไป เท่าไหร
มันเรียกคืนกลับมาแค่เห็นหน้าเจ้า เท่านั้น..............หายปลิดทิ้ง
แต่เท่าที่เห็น .........
เวลานี้ลูกในยุคใหม่ พ่อแม่สอนไม่ค่อยจะฟังเอาซะเลย
แถม เถียงทุกอยาง ที่ ท่านสั่งท่านสอน
ไปไหนไปแต่กับครอบครัวตัวเอง ...........
ไปกินอาหารดีดี เคยคิดถึงพ่อแม่ไหม
เวลามีความคิดไม่ตรงกันมักจะถกเถียง..............
เอาเหตุเอาผล มาถก มาเถียง มาเอาชนะคะคาน พ่อแล แม่
เคยคิดย้อนบ้างไหม .............
2 มือ ที่โอบอุ้ม ยาม หนาว ยามเจ็บ
2 มือ ที่อาบน้ำให้ ป้อนข้าว แต่งตัว
2 มือ ที่คอยเช็ดตัวยามเจ็บป่วยไข้ ยามที่เจ้างอแง
2 มือ ที่คอยจูงเจ้าเดิน จนเติบใหญ่............
2 มือ นั้นเต็มใจที่ทำให้เจ้า ตลอดชีวิต มือ นั้นหยาบกร้าน ทำมาหากิน จน เหี่ยว แห้ง หยาบหนา..........แต่ก็ยัง พร้อมที่จะดูแลเจ้า โอบอุ้ม เจ้าเสมอ ยามเจ้าทุกข์ท้อ.........
แล้วเหตุไฉน........2 มือเจ้า ไม่เคยจูงท่าน อย่างเต็มใจบ้าง เลยหรือ........ยามแก่ชรา
ปล. เขียน ขึ้นเมื่อเห็น พ่อแก่นั่งล้อเข็ญของโรงพยาบาล ด้วย 1 ตัวตน ไร้ญาติ ที่ไม่ดูแล เห็นแล้ว้กิด ความรู้สึกว่า .....เศร้าใจ ค่ะ
พ่อแม่เลี้ยงลุกได้ เป็น 10 แต่ลูก ทั้ง 10 ไม่แลพ่อแม่สักวินาที นับแต่ รู้ว่ามีลูก
แต่ลูกจะมีเวลาดูพ่อแม่ สักกี่ วินาที.........น่าน้อยใจนักเชียว
Lovers
0 คน เลิฟดาหลา & ปะการัง
หน้าส่วนตัว
747
