3 กุมภาพันธ์ 2547 05:59 น.
ดาวอันน์ใด
เธออาจมองฉันเป็นแค่เม็ดฝุ่นเม็ดเล็ก ๆ
ไม่มีความสำคัญ...
แต่เธอรู้ไหม...
เม็ดฝุ่นเม็ดเล็ก ๆอย่างฉัน
หลายร้อยล้านเม็ดประกอบเป็นผืนดิน
ถึงแม้ฉันเป็นเพียงแค่เม็ดฝุ่น ฉันก็ภูมิใจ ที่ได้เป็น...
ส่วนหนึ่งของผืนแผ่นดิน
3 กุมภาพันธ์ 2547 05:06 น.
ดาวอันน์ใด
ในวันที่เธออ่อนแรง ถ้าเพียงเธอจะรับรู้ได้ ฉันเชื่อว่า
จะมีผู้คนให้กำลังใจเธออย่างมากมาย
มากพอที่จะเป็นแรงให้เธอสู้ต่อไป
เธอคงสงสัยสินะว่าฉันรู้ได้อย่างไร
ทำไมน่ะหรือ...เหตุผลก็คือ...
หนึ่งในกำลังใจเหล่านั้น...คือฉันเอง
...
แม้ฉันจะรู้ว่าเธอคงไม่ต้องการกำลังใจจากฉัน
วันที่เธออ่อนแรง เธออาจมองหากำลังใจจากใครคนนั้น
ทั้ง ๆที่เธอก็รู้ว่า ใครคนนั้นไม่มีทางที่เขาจะหันมาเหลียวแลเธอเลย
แต่เธอก็ยังต้องการ"มัน"จากใครคนนั้น...
ก็เหมือนกับฉันแหล่ะนะ...
ทั้ง ๆที่รู้ว่า เธอไม่มีทางที่จะหันมารับกำลังใจจากฉัน
แต่ฉัน...
ก็ยังมีให้เธออยู่เสมอ
หน้าส่วนตัว
806
