21 มิถุนายน 2548 00:31 น.
ดาวอังคาs
มือนิ่งค้างอยู่ที่คีย์บอร์ด ดั่งเหมือนเครื่องมือระบายอารมณ์อะไรสักอย่างที่พร้อมจะดึงสิ่งที่คั่งค้างข้างในผ่านหัวใจ ปลายนิ้ว สู่จอ สายโทรศัพท์ เพื่อไปปรากฏบนหน้าเพจ
มันคงหยุดอยู่แค่นี้
วงจำกัดมันมีเท่านี้
เป็นมนุษย์ใครว่ามี "เจตจำนงค์เสรี" ตราบใดมันยังมีขอบเขต มีกำแพงแห่งความสามารถ ก็อย่าจะได้คิดถึงคำนั้นเลย "เสรี" หวานหอมและยิ่งใหญ่นักเกินที่มนุษย์จะไขว่คว้า พัฒนาการที่เรียกว่า "อภิมหาศิวิไลซ์" ก็ยังเอื้อมไม่ถึง
ฉันไม่ใช่พระเจ้านี่ ในความหมายนั้น ฉันไม่ได้หมายถึงการมีตัวตนของผู้วิเศษ แต่ฉันกำลังเปรียบเปรยถึง "อำนาจ" แห่งความสุดขีดของอำนาจ
อย่าพูดถ้อยคำสวยหรูเลยว่า ไม่มีกรงขังสำหรับจิตใจ ฉันมิอาจตกอยู่ในโตรกแห่งความฝันได้นานนัก หรือคุณอยากอยู่กับมันนาน ๆ นอกจากคนเขียนนิยายและจิตรกรแล้ว ก็ไม่มีใครให้เงินเดือนคนช่างฝันอีก มนุษย์เงินเดือนอย่างฉันและนอกนั้นก็เป็นพวกสร้างวิมานในอากาศ แล้วหลอกตัวเองว่ามันหล่อเลี้ยงชีวิตเรา ฮึ!