30 มิถุนายน 2549 00:45 น.
ดาวอังคาs
ยังสะท้อนคำนั้น "ให้ฝันดี"
แต่คืนนี้ร้างไร้ได้ยินเสียง
ฝันเคยหวานวาบหวามตามสำเนียง
เหลือแค่เพียงฝันลมแล้งเสียดแทงใจ
จะผ่านค่ำคืนนี้ได้อย่างไรหนอ
เคยพะนอย้อนย้ำน้ำตาไหล
จากบอกรักเปลี่ยนวาจาเป็นลาไกล
เหมือนเปลวไฟแผดพร่าห้วงอารมณ์
นอนนับเลขเรื่อยไปให้สงบ
ไม่ประสบความฝันอันสุขสม
กลับยิ่งซ้ำดิ่งยามความระทม
แล้วจะข่มปล่อยวางได้อย่างไร
หยิบหนังสือมาอ่านหวังผ่านพ้น
ความสับสนที่ครอบครองมิผ่องใส
พยายามแค่นอ่านมิผ่านใจ
ฝืนเพียงไหนไม่จดจำซักคำเดียว
ครั้นจะเปิดเพลงฟังยั้งความเหงา
บทเพลงเศร้าเปล่งลำนำทำแปรบเสียว
แต่ละเพลงครวญเอ่ยเคยกลมเกลียว
มาลดเลี้ยวทิ้งขว้างปล่อยร้างลา
หวนสะท้อนคำนั้น "ให้ฝันดี"
แต่คืนนี้นอนโหยหวนคร่ำครวญหา
ไม่เหลือแล้วคำอวยพรก่อนนิทรา
จะหลับตาอย่างไรกันให้ฝันดี
13 มิถุนายน 2549 19:52 น.
ดาวอังคาs
เมื่อฉันถามว่า
ความรักเอ๋ยความรัก......................ยากแท้นักจะเข้าใจ
ความรักคือสิ่งใด............................ช่วยขานไขให้รู้ที
คาริลตอบว่า
เมื่อพร้อมจะมีรัก............................จงตระหนักให้ถ้วนถี่
จงมอบรักที่มี..................................แต่จงปรามความสัมพันธ์
จงเติมน้ำในถ้วย..............................แลอำนวยกันและกัน
แต่จงอย่าดึงดัน...............................ยกขึ้นดื่มจากถ้วยเดียว
จงแบ่งขนมปัง................................เพื่อประทังอย่างกลมเกลียว
แต่เจ้าจงอย่าเคี้ยว..........................กัดกินจากก้อนเดียวกัน
ร่วมร่ายรำเริงร่า..............................เปล่งคีตาอันสุขสันต์
แต่จงอย่าปิดกั้น..............................ให้อีกฝ่ายร่ายลำพัง
เปรียบสายพิณเดี่ยวโดด.................กระทบโสตยามเจ้าฟัง
หนึ่งสายหนึ่งกำลัง..........................ร่วมกันเปล่งเป็นบทเพลง
ดูนั่นเสาวิหาร.................................ยังตระหง่านเว้นเหมาะเหม็ง
จงเคียงเช่นนั้นเอง..........................อย่าเบียดชิดติดเกินไป
ต้นไม้จะใหญ่โต.............................ไม่ว่าโพธิ์หรือต้นไทร
มิอาจเจริญได้................................จากร่มเงากันและกัน
เปรียบรักเยี่ยงดังคลื่น.....................ซัดโครมครืนทั้งคืนวัน
ระหว่างจิตใจมั่น.............................ของพวกเธอทั้งสองดวง
7 มิถุนายน 2549 21:17 น.
ดาวอังคาs
จินตการว่าไร้ซึ่ง...........................สรวงสวรรค์
ฤๅนรกโลกันตร์............................เปล่าไร้
คิดตามอย่าครามครัน...................เกรงกริ่ง
จินตการชีพมั่นไว้.........................กับเพี้ยงปัจจุบัน
จินตการฝันใฝ่ไว้ไกลแสน
ว่าไร้แดนสวรรค์ฟ้านภาหน
ไร้นรกหมกซ่อนที่ร้อนรน
ฉันเห็นคนมีความเชื่อเพื่อวันนี้
จินตการว่าไร้ซึ่ง...........................แดนเขต
เส้นแบ่งขีดประเทศ......................ลบล้าง
จินตการว่าไร้เหตุ.........................ฆ่าเข่น
ไร้ซึ่งศาสน์ใดอ้าง.........................แบ่งพ้นชาติพันธุ์
ฉันเห็นทุกหนแห่งมิแบ่งแดน
รวมทุกแคว้นทุกผองชนบนวิถี
ไร้ผู้ใดลอบแทงแว้งเข่นตี
และไม่มีศาสนามาแบ่งคน
จินตการว่าไร้ซึ่ง............................อัตตา
สิ้นหมดผู้อนาถา...........................ต่ำชั้น
ผู้คนต่างพึ่งพา..............................ดั่งพี่ น้องเฮย
ทั่วโลกบ่กีดกั้น.............................จิตน้อมแบ่งเบา
ฉันฝันเห็นทุกถิ่นสิ้นความโลภ
คอยอุ้มโอบน้ำใจไม่ฉ้อฉล
ไร้แล้วซึ่งโศกสลดหมดทุกข์ทน
ทุกผองชนทั่วทุกแห่งร่วมแบ่งปัน
อาจพิศเราแค่เพี้ยง........................นักฝัน
แต่เชื่อเถิดใช่ฉัน...........................หนึ่งนี้
รอวันโลกสุขสันต์...........................จะเกิด ขึ้นเฮย
ทั่วโลกเป็นน้องผี้...........................ใฝ่ล้วนหนึ่งเดียว
อาจมองเห็นเรานั้นฝันเลยไกล
แต่มิใช่ข้าฯ ลำพังที่ยังฝัน
ร่วมหยิบยื่นความรักแล้วสักวัน
โลกเรานั้นจะเห็นเป็นหนึ่งเดียว
หน้าส่วนตัว
1308
