19 มกราคม 2549 01:33 น.
ดาวอังคาs
มาเถิดผองพี่น้อง..................แบ-กบาล
ชนชาติต่างประสาน..............กอบกู้
อย่ามัวหมกดักดาน...............ความคิด ท่านเอย
มาร่วมมวลความรู้.................กึกก้องเจริญไกล
มาร่วม แบ-กบาล เพื่อบ้านเมือง
ใครปราดเปรื่องหลอมรวมร่วมสร้างสรรค์
เถิดเร็วไวอย่าช้ามาช่วยกัน
เปลี่ยนแปลงฝันประเทศไทยให้เจริญ
ภูมิ-กบาล ของเราอย่าเฝ้าหลบ
ช่วยกันขบคิดด้วยอย่าขวยเขิน
ประเทศไทยจักเลิศล้ำอย่าทำเมิน
จงออกเดินไปข้างหน้าปัญญาไทย
บาง-กบาล ไหลออกไปนอกเมือง
ให้สิ้นเปลืองเงินทองตรองบ้างไหม
บ้างเมามัวแสงสีศิวิไลซ์
ยังดีใจบ้างโกยทรัพย์คืนกลับมา
อย่าดูถูก กบาล-ไทย ใหญ่พอตัว
เรื่องก้มหัวอย่าหวังฝรั่งมังค่า
มีคนเก่งเป็นเลิศเชิดหน้าตา
อย่าคิดมาหยามหยันปัญญาเรา
ประเทศยังต้องการ กบาล-ไทย
เก่งทางไหนลงขันร่วมกันเข้า
ให้โลกรู้ว่าไทยมิใช่เบา
ยังทันเท่าเจนจบเก่งครบครัน
มาร่วม แบ-กบาล เพื่อบ้านเมือง
ใครปราดเปรื่องหลอมรวมร่วมสร้างสรรค์
เถิดเร็วไวอย่าช้ามาช่วยกัน
ร่วมแบ่งปัน กบาล-ไทย ร้องไชโย
15 มกราคม 2549 20:56 น.
ดาวอังคาs
ทุ่มเทเฝ้าปรนเปรอเธอทุกอย่าง
ให้เจือจางรอยฝังรักครั้งเก่า
วันผ่านวันพ้นไปไม่บรรเทา
คราบความเศร้ายังผนึกลึกแก่นใจ
ฉันคือคนรักใหม่ในวันเปลี่ยว
ที่เธอเหลียวหยิบมาฉวยคว้าไขว่
แต่ดูเหมือนข้ามผ่านการห่วงใย
คล้ายมีไว้เพื่อคั่นวันเวลา
เหมือนกับน้ำเต็มแก้วอยู่แล้วนั่น
แม้จะหมั่นเติมต่อเพราะห่วงหา
มีแต่ท่วมเอ่อท้นล้นออกมา
ไร้คุณค่ารู้รับประทับใจ
ได้แต่รอรักเก่าเจ้าล่วงเลย
ลอยระเหยพ้นวันที่หวั่นไหว
รอวันรักเก่าลดหมดพร่องไป
จะช่วยเป็นน้ำใสใส่ทดแทน
เธอให้รออีกพักรักของเรา
และฉันเฝ้ารอผ่านมานานแสน
อีกนานไหมรักฉันที่ขาดแคลน
จะแนบแน่นสดใสด้วยใจเธอ
-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-
I'am
Im Stick in Stint
Im Stir in Style
Im Start to Stake
Im Steal in Stead
But You
Stand and Still
Stay in Static
13 มกราคม 2549 21:35 น.
ดาวอังคาs
ฝนที่ตกลงมาเริ่มซาเบา
หยิบกระเป๋ากีต้าร์สะพายไหล่
ผีเสื้อสาวชุดดำออกย่ำไป
ที่จะได้เงินตรามาจุนเจือ
ผีเสื้อสิงห์มือซ้ายร่ายกีต้าร์
ตาม คลับ-บาร์ ด้วยหวังยังคงเหลือ
อคูสติค ร๊อค-บลูส์ มิรู้เบื่อ
เสียงแหบเครือทุกคืนต้องฝืนทน
เป็นที่เดิมตรงนี้ที่ฉันนั่ง
ด้วยเปี่ยมหวังรู้จักกันสักหน
ผีเสื้อสาวหน้าใสไม่เคยยล
เธอเพียงสนแต่บทเพลงบรรเลงไป
ฝูงปิศาจสุราคราเมาแอ๋
เสียงอ้อแอ้ "ออฟเจ้า คิดเท่าไหร่"
ผีเสื้อยื่น "นิ้วกลาง" ส่งฉับไว
เงียบเสียงไอ้ปากดีพวกขี้เมา
เธอจะเป็นเยี่ยงนี้กี่คืนค่ำ
ถูกเหยียบย่ำหยามหยันมันน่าเศร้า
ในหัวใจผีเสื้อคงเหลือเดา
อาจเงียบเหงาเดียวดายไม่เหมือนเพลง
จะบินต่อไปไหนในคืนนี้
หวั่นจะมีคนเมาเขาข่มเหง
อยากจะบอกเธอนั้นว่า "ฉันเอง"
หมายบรรเลงคล้องใจในคีตา
เป็นอีกคืนค่ำนี้ที่มาดู
อยากให้รู้ความในใจปรารถนา
ได้โปรดมองหน้าทักกันสักครา
แม่ผีเสื้อกลางฟ้าแห่งราตรี
10 มกราคม 2549 22:03 น.
ดาวอังคาs
สามสิบสองครบครันอันอินทรีย์
พร้อมเรือนที่สุขสันต์กันลมฝน
ทำงานยังรายได้ไม่กังวล
เกิดเป็นคนยังฝันมุ่งอันใด
ยังความอยากเกินงามมูมมามแย่ง
ข้าวของแพงซื้อหาทำหน้าใหญ่
เงินต่อเงินต่อฝันกันต่อไป
ลืมคราบไคลเหนื่อยยากจากชาวนา
ปัจจัยสี่มีใช้คงไม่พอ
บัญญัติต่อคำใหม่ปัจจัยห้า
หก..เจ็ด..แปด ผุดผันกันต่อมา
คิดเพียงว่าขอสบายกายอย่างเดียว
ไม่เห็นหัวเห็นหูผู้ต้อยต่ำ
หยามยีย่ำสบช่องจ้องเก็บเกี่ยว
ปากยิ่งหมองกลับยิ่งซ้ำย่ำจนเซียว
ถูกเขาเคี้ยวเขาเชือดรีดเลือดปู
เป็นปลาน้อยเสียท่าเสร็จปลาใหญ่
มือไม่ยาวสาวไปไร้ทางสู้
ปิดโอกาสความหวังตั้งคอชู
ด้อยความรู้จึงถูกวางต่างชั้นชน
เสื้อผ้าเพียงบังกั้นกันอับอาย
มีอาหารกันตายให้แรงผล
มีหยูกยากันโรคโศกทุรน
เกิดเป็นคนยังฝันมุ่งอันใด
6 มกราคม 2549 00:35 น.
ดาวอังคาs
ฝนทะมึนตั้งเค้าเงาสีดำ
ใกล้พลบค่ำพิรุณโปรยโรยจากฟ้า
เหยียบคันเร่งเร็วรี่หนีฝนมา
พลันสายตาเหลือบพบร่างข้างทางเดิน
เธอยื่นมือโบกไกวใคร่ร่วมทาง
ไร้ร่มกางสั่นสะทกระหกระเหิน
คงไม่ไหวหนอเจ้าหนาวเหลือเกิน
ต้องเผชิญฝ่าฝนพรำเพียงลำพัง
จึงจอดรับเพราะเห็นใจให้ขึ้นรถ
เพื่อจะปลดทุกข์ทนจากฝนหลั่ง
บอกทิศทางที่ไปซึ่งถึงเรือนรัง
แล้วก็นั่งสนทนามาตามทาง
ตากลมโตช่างงามยามพิศดู
ปากชมพูชื่นตามิซาสร่าง
เรือนใบหน้าดูเปล่งปลั่งทั้งสองปราง
สวยดั่งนางเทพีในนิทาน
ทั้งความคิดความอ่านการพูดจา
แอบศรัทธาเข้าแล้วแก้วหน้าหวาน
เสียงก็ใสไพเราะเสนาะกังวาน
มิช้านานก็ถึงซึ่งเรือนเธอ
เป็นแมนชั่นสวยหรูน้อยผู้คน
อยู่ชั้นบนห้องสุดทางนางเสนอ
โอกาสหน้าฟ้าใหม่คงได้เจอ
บอกลาเกลอคนใหม่ใจคะนึง
นางมีมนต์ใดหนาข้าจึงวุ่น
เพราะใจครุ่นเคร่งนึกระลึกถึง
ดั่งคนบ้าเพ้อพร่ำล้นรำพึง
ให้ติดตรึงจมฝังอยู่กลางใจ
เป็นอย่างนี้เรื่อยมาหนึ่งอาทิตย์
อยากเคียงชิดอีกครั้งนางอยู่ไหน
ที่แห่งนั้นมิเลือนลางยังจำได้
หนทางไปรวงรังเรือนบังอร
ผมมาตามหาผู้หญิงคนหนึ่ง
ผู้ที่ซึ่งเจอกันมาอาทิตย์ก่อน
แต่ลืมหลงได้ถามถึงนามกร
รู้เพียงนอนห้องสุดทางอยู่ข้างบน
แต่เจ้าของแมนชั่นนั้นงุนงง
ห้องนั้นคงไร้ใครให้ฉงน
แต่ก่อนนั้นมีอยู่จริงหญิงหนึ่งคน
ถูกรถชนสัปดาห์ก่อนตอนใกล้ค่ำ
ผ่านทางนั้นกี่ครั้งยังมองหา
มองสอดส่ายสายตาช่างน่าขำ
อยากเพียงพบอีกครั้งฝังใจจำ
กี่ฝนพรำไม่เคยเจอเธออีกเลย
หน้าส่วนตัว
1171
