15 พฤษภาคม 2549 23:08 น.
ดาวอังคาs
"หนูมาขอลาออกนอกใจพี่
เหตุเพราะมีคนอื่นชื่นใจกว่า"
นั่งทบทวนความหลังครั้งก่อนมา
มีอันใดอีกหนาข้าพร่องไป
โทรศัพท์คุยกันยันดึกดื่น
ทุกค่ำคืนต้องส่งนอนก่อนหลับใหล
พี่งุนงงจริงหนาว่าทำไม
เหลือช่องว่างตรงไหนให้ใครแทน
ตุ๊กตาก็ซื้อใส่ให้เต็มห้อง
กำไลทองเพชรพลอยทั้งสร้อยแหวน
อีกเงินตราหยิบยกให้ไม่ขาดแคลน
ที่วางแผนแต่งงานก็พังพินท์
เขาเป็นใครกันหนาถึงสามารถ
มีอำนาจน้าวโน้มดึงโฉมฉิน
พรากหายจากใจพี่พ้นชีวิน
คาบไปกินเกินยื้อยุดสุดประวิง
วันหนึ่งพบเจอนางอย่างบังเอิญ
ควงแขนเดินเคียงใครคล้ายผู้หญิง
ดูระรื่นนวยแนบชิดแอบอิง
พบความจริงไปเชยชู้อยู่กับใคร
แล้วเรื่องราวทั้งหลายได้เฉลย
เธอได้เผยปัญหาหน้าแจ่มใส
บอกให้รู้เนื้อความว่าทรามวัย
มีหัวใจบุปผาป่าเดียวกัน
14 พฤษภาคม 2549 20:11 น.
ดาวอังคาs
คนมีปากเอาไว้ใช้กิน-พูด
คนมีตูดเอาไว้ใช้ปล่อยขี้
จะพูดจาจงกรองตรองให้ดี
เพราะวาทีอาจกลายค่าเป็นอาจม
คอยเชือดเฉือนพูดมากปากตะไกร
เมื่อยามใดทรุดพับพูดทับถม
แหม!บางปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม
ทำพูดข่มวางโตโอ่น่าชัง
บ้างปากหวานก้นเปรี้ยวเลี้ยวเรื่อยไป
ปากปราศรัย-ใจเชือดคอเลาะเนื้อหนัง
มือถือสาก-ปากถือศีลลิ้นธรรมมัง
จงระวังอย่าหลงใหลตรองให้นาน
กระจองงอง! กระจองงอง! ฆ้องปากแตก
คอยรับแลกเรื่องราวของชาวบ้าน
เรื่องปากยื่น-ปากยาวเราเชี่ยวชาญ
ประสบการณ์มีมากความปากบอน
รู้บ้างไหมปลาหมอตายเพราะปาก
เรียนรู้จากคนเก่าเขาพร่ำสอน
ถ้าปากเปราะ-ปากตลาดอาจม้วยมรณ์
จะจากจรสู่โลกหน้าเพราะวาที
คนมีปากเอาไว้ใช้กิน-พูด
คนมีตูดเอาไว้ใช้ปล่อยขี้
บ้างใช้ปากพูดจาเข้าท่าดี
บ้างใช้ปากกล่าวจีเยี่ยงขี้เอย
17 เมษายน 2549 22:07 น.
ดาวอังคาs
ยังเหมือนเดิมอย่างเก่าเฝ้าเคียงใกล้
เมื่อยามใดเศร้าหมองต้องสับสน
รู้เรื่องเธอไร้สุขสบทุกข์ทน
คอยเวียนวนไม่ห่างอย่างเห็นใจ
ต่างเพียงเรื่องลึกล้ำสายสัมพันธ์
ที่วันนั้นเธอพบคบคนใหม่
สิ้นแค่เพียงสายสวาท มิขาดใย
ลึกข้างในนั้นยังเปี่ยมหวังดี
จะไม่ถามเหตุใดไยชอกช้ำ
ต้องกลืนกล้ำซบหน้าน้ำตาปรี่
ให้ตอกย้ำโศกเสริมเพิ่มทวี
จนฤดีต้องโหยหารอยอาลัย
มิคิดมาขอเป็นเช่นเก่าก่อน
หรือหวังย้อนฟูมฟักคืนรักใหม่
แค่ใช้สิทธิ์อ้างเอ่ยเคยคุ้นใจ
ขอเพียงใกล้ปลอบขวัญเท่านั้นเอง
3 เมษายน 2549 22:42 น.
ดาวอังคาs
สังขารมิเที่ยงแท้.......................แน่นอน
มีเกิดมีม้วยมรณ์.........................บ่แย้ง
เทวาโปรดอาธร.........................ข้ากราบ วอนนา
จะเปรียบเทียนจุดแจ้ง...............สว่างแผ้วคือชนม์
ชีวิตยามหล่นห้วง.......................อับจน
เทียนชีพดับมืดมน.....................ชอกช้ำ
ถวายจุดเทียนบน-......................บานบอก เทพแล
ขจัดทุกข์กรายกร้ำ......................หลุดพ้นด้วยเทอญ
จุดเทียนประนตน้อม.................วันทา
ผองเหล่าทวยเทวา...................ค่ำเช้า
ปัดเป่าฤทธิ์โรคา.......................พ้นผ่าน ไปนอ
มวลมนุษย์ต่างวอนเว้า...............เหตุร้าวระทมทน
อันชีพได้แต่เพี้ยง......................รอวัน
ล่วงลับเลยดับขันธ์....................แน่ไซร้
รอยกรรมบาปเท่าทัน................คืนกลับ สนองเฮย
เกณฑ์กฎเวรชดใช้....................ชาติหน้าตามกรรม
บุญทานทำเถิดไซร้...................เกิดเป็น คนเอย
ผลส่งให้อยู่เย็น.........................ผ่องแผ้ว
ยามเทียนดับมิเห็น....................แสงสว่าง
พ้นทุกข์ชาตินี้แล้ว.....................หมดสิ้นเวทนา
28 มีนาคม 2549 22:49 น.
ดาวอังคาs
หวิวหวานแว่วเคยเผยคำคาย
วันนี้ออกลายกลายเหี่ยวเฉา
รันทดยิ่งนักรักของเรา
น้องเขลามามากขอจากจร
พี่เอาสมบัติพัสถาน
ใส่พานเขารับนับเงินฟ่อน
อีกเดี๋ยวไทยถิ่นทั่วดินดอน
คงต้อนเป็นทาสหมดชาติไทย
พี่ริบสื่อสารของบ้านเมือง
ใช้เขาคุยเขื่องเรื่องโปร่งใส
กรอกหูแยบยลจนตายใจ
ลื่นไหลคารมในคมคำ
อีโก้สูงจัดฟัดไม่ยั้ง
ไม่ฟังใครว่าทำท่าขำ
แล้วอ้างแต่ว่า "ขาประจำ"
"ผู้นำ" อะไรไม่เคยพบ
ปวงชนไพร่ฟ้าเสียภาษี
ตัวพี่ไฉนไยเลี่ยงหลบ
ทำงานแทบเขาจ่ายครบ
ซุกกลบซ่อนไว้ไร้จริยา
พลิกลิ้นดีเบตเหตุประหลาด
เพราะขลาดหรือนี่พี่แมวจ๋า
สับปลับเสียจริงกลิ้งไปมา
ใครเขาก่นว่ายอมหน้าทน
หลังครัวหลังบ้านพี่ผลาญฟาด
เครือญาติร่วมด้วยช่วยไปขน
ลูกน้องใช้จ่ายสบายตน
เหตุผลเพียงพอขอลาไกล
โปรดเถิดถอยไปไม่อยากคบ
ขอจบเรื่องราวไม่เอาไหน
สุดท้ายอยากบอกจง "ออกไป"
มิอยากเคียงใกล้คนใจทราม .... ฮื่อ.!!!!
หน้าส่วนตัว
1102
