25 กุมภาพันธ์ 2548 22:56 น.
ดาวอังคาs
๏ จำจากลาก่อนแล้ว...............ทุกคน
เดินสู่อีกอื่นถนน.....................แปลกเท้า
โลกใหม่ที่ต้องผจญ................จำย่ำ จรเฮย
บทเรศสุดท้ายเว้า...................ก่อนพ้นอาวรณ์ ☻
๏ ลาก่อนพ่อแม่น้อง.................แลยาย
เสียงสวดพระธรรมฉาย.............อย่าร้อง
ลาก่อนญาติทั้งหลาย................เคยร่วม ผูกแฮ
หมองขุ่นเคยเคืองข้อง..............ยกด้วยขอสมา ☻
๏ ลาก่อนผองเพื่อนล้อ...............เล่นเคย
โบกหัตถ์ลาลับเลย....................โลกหล้า
ครั้งสนุกร่วมกันเหวย................จำมั่น
ตั้งจิตพบชาติหน้า.....................เพื่อนข้าเกลอสมาน ☻
๏ คำหวานเคยหยอดเจ้า..............งามงอน
ลาก่อนขวัญบังอร........................ชาตินี้
หวังบุญเปล่งบทจร......................วกสู่ เคียงนา
แสนหมื่นพันล้านลี้.......................สุดฟ้าคืนเขนย ☻
๏ ผองดาวแสงหม่นคว้าง..............โพยมราง
คารวะผู้นำทาง.............................บอกชี้
ทวารใหญ่แง้มเปิดกาง.................ข้ามผ่าน ภพรา
วารหมดแล้วชาตินี้.......................ชดใช้ใบกรรม ☻
Now I lay me down to sleep
Pray the lord my soul to keep
If I die before I wake
Pray the lord my soul to take ๏
23 กุมภาพันธ์ 2548 15:44 น.
ดาวอังคาs
ปีเตอร์แพนผู้อ่อนหวาน นอนอยู่ในบ้าน
คิดอ่านเหาะเหินเวหา
ชาติก่อนคงเป็นสกุนา จึงฝันไปว่า
คิดจะโผผินบินไป
เสาะหาดวงดาวสุกใส ผ่องนวลยวนใจ
มุ่งไปสู่ Never Land
สนุกสรรหาต่างแดน เมืองไกลโพ้นแคว้น
เหาะแล่นตามนกในกาย
เวลาถอยหลังหดหาย ย้อนคืนมาใหม่
สู่วัยเด็กน้อยร่าเริง
กวัดแกว่งไกวดาบบันเทิง กัปตันเจิดเจิง
เปิดเปิงไล่ Hook ซุกซอน
เวลาความจริงมิย้อน แต่ใจแอบซ่อน
นกนั้นแนบไว้ข้างใน
ทบทวนเวลาสดใส เราสร้างเองได้
คิดไซร้แล้วเหาะขึ้นพลัน
23 กุมภาพันธ์ 2548 00:32 น.
ดาวอังคาs
พระมะเหลเขขานอังคาsหมอง
ไม่สมปองนอนแผ่หลากะเหลาเหงา
แก้วมาร้างห่างแล้มะแลเรา
สุดอับเฉากะเหนาหนีนรีจร
นอนหยอดน้ำกะลามไหลกะไรหลุม
มะรุมตุมชุมไข้หนาวตะนาวหลอน
ต่อแต่นี้กะงอดเหงาวะเรารอน
นิ่งทอดถอนกะนอนหงายละลายลัน
ยกโทษาตะก่อนตะบอนขึง
หยุดตะบึงอึงเอ็ดโอถฐ์โปรดประหลัน
ตะเลี่ยงเตี้ยงเพียงแม่ตะลันงัน
โปรดพลิกผันมาหาหนากะลาลู
จะเอาใจไม่ห่างจะหลงป๋ง
ชิดติดองค์นงเน้ากะเวาหวู
มิให้ขัดเคืองขงกะลงกู
จะเอียงหูตามแม่มะแดดาน
หากแม่ไม่เห็นใจจะไลเป๋น
คงหนีเผ่นโลกามะนาหวาน
หะหายเต้นด้นด้าวดาวอังคาs
ปิดทวารรานห่อนรู้จะรูใด
พระมะเหลเถถานอังคาsเหม็น
หลุดกระเด็นกระโหลกโศกโลกเคลื่อนหาย
กะหลาเหลียวเปลี่ยวเร้นมิเป็นไร
ให้มลายตายดับศูนย์พะบุญบาง
21 กุมภาพันธ์ 2548 23:06 น.
ดาวอังคาs
เศษซีกกระจิดไม้.............แคะฟัน
เผยอริงัดเขาชัน...............คว่ำคว้าง
มิคณานับตัวมัน................โถมถั่ง กายแล
ทิ่มแทกแหลกป่นหร้าง.....ซบม้วยใต้ภู
คนหนึ่งดูต่างพ้อง..............แผกคน
จิตมั่นกูจะชน....................พลิกด้าว
ถึงวันจิตสับสน..................ไหงนิ่ง งันเฮย
คนอื่นติฉินร้าว.................. พวกเจ้าแกะดำ
เด็กจำคิดต่างต้อง.............โดนตี
ไหลล่องตามเถอะดี...........ถูกแล้ว
สำเนาหมดสันสี.................ต่อรุ่น มานา
มีแค่หนึ่งไม่แคล้ว..............ถูกกล้ำกลืนกิน
ศูนย์กลางจินต์ข้ามั่น..........จำเจียว
บนโลกมีหนึ่งเดียว.............อยู่นี้
อีโก้จัดสุดเสียว.................แทนเหล่า เยาว์เอย
ความคิดหดป่นปี้................ทู่ซี้ทำทำ
21 กุมภาพันธ์ 2548 01:09 น.
ดาวอังคาs
ช่วยบอกฉันหน่อยซีเฟมินิสต์
ในความคิดในความหมายกระไรหรือ
ทำทุกอย่างทัดเทียมชายสบายมือ
ท่านยึดถือสิ่งใดเช่นเป็นหลักคม
ช่วยสงเคราะห์ฉันหน่อยฉันผู้น้อย
ฉันยังด้อยเรื่องลึกซึ้งถึงเหมาะสม
อันตัวฉันโง่เง่าหลายช่วยคลายปม
ความระทมอาจหลุดเร้นกระเด็นดอน
ท่านนึกชังชายโฉดชั่วมั่วหญิงง่าย
พล่าหัวใจอิสตรีที่เคียงหมอน
หลบหายจากฝากรอยช้ำน้ำตาคลอน
ฝันหลอกหลอนเป็นผีบ้าอุราราน
ท่านสร้างแรงจูงใจมวลหมู่หญิง
เห็นความจริงสังคมเหยีบบย่ำต่ำชั้น
ชี้ให้เห็นว่าเป็นมาช้าแต่บรรพ์
ถึงคราวฉันต้องฮึดสู้กู้ความจริง
ฉันชมเชยหัวใจสาวกร้าวแกร่งได้
ฉันภูมิใจสังคมนี้มีผู้หญิง
ที่มายืนหยัดลุกไล่ไม่ประวิง
นั่นคือสิ่งสมควรแท้แล้วแม่งาม
สิ่งที่ฉันข้องจิตตระหงิดนัก
เรื่องความรักของฉันนี้มีคำถาม
อาจได้รับแรงจูงใจไหนก็ตาม
ถึงนี้ยามคราวของหญิงทิ้งฉันไป
ใช่ว่าฉันหยันหยามเหยียดเกียรติผู้หญิง
ทำทุกสิ่งเท่าที่ฉันจะทำได้
อยากบอกว่าฉันรักเธอมากกว่าใคร
อุทิศใจไม่เคยกร้ายปรายตาชู้
นี่หรือสิ่งรวมที่เธออยากเท่าทัน
ทอดทิ้งฉันเปล่าเปลี่ยวร้อนนอนคุดคู้
ชายทำได้หญิงทำได้ร้ายน่าดู
ฉันอยากรู้เกี่ยวรวมไหมในทัดเทียม
หน้าส่วนตัว
1185
