17 กันยายน 2550 22:06 น.
ดาวอังคาs
สบัดธูปกวัดไกวจนไฟดับ
ตาจดจับจ้องนิ่งสิ่งเบื้องหน้า
รูปสลักองค์พระปฎิมา
น้อมวันทาจดจำพระธรรมมัง
ประกายพักตร์ผ่องผุดพิสุทธิ์ใส
พระเวไนยยินยลแต่หนหลัง
คราสุดท้ายสัตว์เราล้วนเน่าพัง
เกินยับยั้งวนเวียนไม่เปลี่ยนแปลง
เกิดแล้วเจ้าดื่มด่ำน้ำนมแม่
อีกไม่นานก็แก่ร่างแปรแผลง
ต้องมีทรุดเจ็บไข้ไร้เรี่ยวแรง
สุดท้ายแหล่งที่หมายตายคือกัน
เจ้าจะเป็นยาจกระหกระเหิน
เจ้าจะเดินบนพรมบรมสุขสันต์
เจ้าจะเป็นคนป่าหรือราชันย์
มีสังขารเทียมทันทุกชั้นชน
ล้วนต้องกินข้าวปลาคืออาหาร
อยากมีบ้านคุ้มขวัญกันลมฝน
ต้องการผ้าพันร่างพรางตัวตน
แลป้องพ้นด้วยโอสถปลดโรคา
ด้วยฉงนจริงเหวยจึงเอ่ยถาม
ความจริงสามข้อนั้นคือปัญหา
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
มีมรรคาเส้นใดให้เลี่ยงจร
ท่านจึงยกดัชนีชี้กระจก
โอ้ประสกผู้เขลาเราจะสอน
เห็นไหมเงาวูบไหวในทุกตอน
เป็นภาพซ้อนเราเคลื่อนเลื่อนตามกัน
การกระทำเจ้านั้นเป็นฉันใด
เจ้าจะได้ย้อนเห็นเป็นฉันนั้น
การกระทำคือกรรมตามเทียมทัน
ไม่มีวันหลีกเร้นเป็นกฏเกณฑ์
กิเลสเหลวเหนียวข้นจนเป็นก้อน
จงดูก่อนก้าวย่างต่างโล่ห์เขน
คอยปกป้องตัวเราก่อนเข้าเมรุ
เมื่อพ้นเวรจึ่งสบแคว้นแดนนิพพาน
โอยลูกกลัวความตายมลายจาก
ต้องพลัดพรากสิ่งรักสมัครสมาน
สิ่งเคยมีกลับพลันอันตรธาน
เป็นวันวารสู่แดนแสนมืดมัว
เจ้าจะหวั่นไปไยในตอนนี้
เพราะชีวีเจ้ายังนั่งชูหัว
แต่ถ้าแล้ววันหนึ่งมาถึงตัว
ก็อย่ากลัวด้วยแล้วสิ้นในวิญญาณ
ชีพชั้นต่ำชั้นสูงหรือฝูงสัตว์
ล้วนแน่ชัดยอบดินสิ้นสังขาร
ก็เหมือนหลับนัยนากาลนาน
ยังสุสานบ้านเก่าเราทุกคน
เหมือนกับล้มลงฟอนได้ผ่อนพัก
เวราจักโอบเจ้าเข้าสู่หน
เอื้อมสะกิดปลุกเราเหมือนเป่ามนตร์
บันดาลดลเจ้าคืนตื่นนิทรา
16 ตุลาคม 2549 22:07 น.
ดาวอังคาs
(หมอผี)
ขอต้อนรับนักฝันท่านทั้งหลาย
หากกระหายจงดื่มด่ำลำธารชื่น
ท่านเดินทางมาไกลหลายวันคืน
จงเริงรื่นสุขล้ำจากลำธาร
ถึงจะมัวหมองคล้ำน้ำทั้งเส้น
สามารถเร้นเวทย์ลึกล้ำลำละหาน
แปลงสดใสด้วยมายาวิชามาร
โดยสันดานสืบเก่าของเผ่าพงศ์
เพราะข้าคือหมอผีที่ยิ่งใหญ่
หากผู้ใดทำตามความประสงค์
จะมั่งคั่งชื่นบานการดำรง
จงขึ้นตรงต่อผู้นำความเป็นตาย
จงก้มหัวด้วยฤทธิ์แรงแห่งสับปลับ
จงยอมรับความฉ้อฉลชนทั้งหลาย
จงมืดมนต์ในบ่วงเล่ห์เพทุบาย
จงถวายความรักแลภักดี
มันสมองเลิกใช้ไม่ต้องคิด
ผู้ลิขิตคือข้ามรรคาผี
จงทิ้งฝันนานเนาเจ้าเคยมี
จบตรงนี้เลิกรุดหยุดเดินทาง
ทั่วทุกหนร่ำร้องก้องโหยหวน
โดนตีตรวนมนต์ร้ายอ้ายผีสาง
ถูกจองจำยัดใส่ในตะราง
เพราะกระด้างกระเดื่องเคืองนัยน์ตา
(ชายหนุ่ม)
คนยิ่งจนเพราะยอบมอบกายพลี
ให้เศรษฐีสมวาดปรารถนา
คนยิ่งรวยเพราะเหยียบซ้ำย่ำบีฑา
ปวงประชาเบื้องล่างอย่างทารุณ
มีอำนาจจึงเขียนเปลี่ยนกฎหมาย
เพทุบายลึกล้ำความสถุล
ล้นฤทธาเหลือหลายพวกนายทุน
จนวายวุ่นเพราะคนร้ายกลายคนดี
(ชายชรา หญิงสาว)
โปรดเชื่อในความดียังมีอยู่
จิตรับรู้เข้าใจในวิถี
สายน้ำของทุกคนชลธี
ทุกชีวีร่วมใช้ได้แบ่งปัน
(ชายชรา หญิงสาว ชายหนุ่ม)
สัจธรรมจริงแท้แลดำรง
ยังซื่อตรงอยู่แน่มิแปรผัน
ใช้ปัญญาภูมิเราให้เท่าทัน
แบ่งความฝันโดยตามฐานความจริง
(ชายหนุ่ม)
อันรูปรสกลิ่นเสียงเคียงสัมผัส
ก่อกำหนัดซ่านฤดีดั่งผีสิง
คนอ่อนแอแพ้พ่ายไร้ที่พิง
ต้องล้มกลิ้งให้พวกเช่นเห็นแก่ตน
ด้วยวิถีครรลองของผลเหตุ
พาหลุดเวทย์ฤทธีที่ฉ้อฉล
ร่างของเจ้าหมอผีมิอาจทน
ต้องจำนนเลือนสลายในพริบตา
(หมอผี)
หมดอำนาจยิ่งใหญ่ในครั้งนี้
ถึงยามที่สิ้นขาดวาสนา
แต่รากกูลึกลุพสุธา
พลาดพลั้งมาคอยดูกูจะคืน
ผมสงสัยอยู่ว่า ทำไม จึงเป็นตัวของตัวเองไม่ได้ เป็นอย่างสัตว์ป่าสักตัว สัตว์โทน อยู่ตามลำพังในป่า หิวก็กิน เหนื่อยก็นอน ไม่ต้องกินสิ่งที่ไม่อยากกิน ไม่ต้องนอนในที่ที่ไม่อยากนอน ไม่ต้องเชื่อ ในเรื่องที่ไม่อยากเชื่อ
ในทรรศนะของข้าพเจ้า มาโนช พุฒตาล
1 ตุลาคม 2549 22:46 น.
ดาวอังคาs
กุ้งเต้น! กุ้งเต้น!
พอเห็นโดดดึ๋ง! พึงใจหมาย
หอม-พริก-มะนาว-แสบแทบเจียนตาย
เป็นยักษ์มารใจร้ายหรือไงกัน
มนุษย์ หมานุษย์!
ไม่สิ้นสุดวิปริตจิตผกผัน
สวาปาม-เปิป-DAK-กระแทกฟัน
ขาดใจตายอยู่ตรงนั้นมันส์ลิ้นเอ็ง
ซักนิด คิดดู
จะกินGUอิ่มท้องต้องกี่เข่ง
ก็กินแค่แกล้มเหล้าเมาครื้นเครง
เอ็งร้องเพลงสุขสบายGUตายครึ่งพัน
อ๋อใช่ซิ่!
"ก็ไม่มีหลอดเสียงนี่หว่าฉัน"
จะกรีดร้องวอนอย่าบีฑากัน
ไม่มีวันถึงโสตหูผู้ยัดทาน
กุ้งเต้น! กุ้งเต้น!
ปากมนุษย์ขี้เหม็นเข่นประหาร
ไม่กินแค่กันตายกันวายปราณ
เอ็งสนุกสนาน GUตายHAคาปากเอ็ง
26 กันยายน 2549 21:27 น.
ดาวอังคาs
ดูละครโอเวอร์เธอคงชื่น
ฉันสะอื้นเพราะห่างไกลจากในหนัง
เธอปลื้มคนในจอหล่อดีจัง
และพร้อมพรั่งด้วยมาดแมนสุดแสนดี
ดังถูกฟ้าลิขิตไว้ได้แค่เป็น
รับบทเด่นตัวร้ายคล้ายยักษี
ใครจะรู้ทศกัณฑ์มั่นฤดี
กี่ร้อยเท่าพันทวีต่อสีดา
จะเปิดศึกชิงนางย่างยกทัพ
คงย่อยยับตั้งแต่คิดผิดแล้วหนา
จะอกหักกี่ร้อยหนไร้คนมา
เวทนาผู้ร้ายตายช่างมัน
ใครหนอช่างเขียนบทให้ปลดปลง
ละครคงขายดีถ้ามีฉัน
เกิดชาติหน้าล่ะหนอขอแล้วกัน
อยากผ่องพรรณมาดโก้งามโสภา
ฉันคงเลวเหลือทนคนนอกจอ
ให้เธอพ้อผลักไสไอ้โจรป่า
แค่หนวดเคราไม่โกนโดนนินทา
ถูกกล่าวหาวายวุ่นจากคุณเธอ
โถเด็กโง่! ถึงยังไงใจสมัคร
ร้ายก็รักโฉมตรูอยู่เสมอ
ชายแสนดีใช่ประสบแค่พบเจอ
ยามที่เธอเปิดละครตอนกลางคืน
20 กันยายน 2549 21:46 น.
ดาวอังคาs
เติบโตแผ่กิ่งก้าน ทะนง
ฐานหยั่งลึกมั่นคง รากเหง้า
เขียวสดยั่งยืนยง งามสง่า
ยามแดดร้อนหลบเข้า ร่มเงื้อมใบบัง
เหลือบไรตอมไต่บ้าง บางที
หนอนเจาะไชโจมตี แหว่งหวิ้น
เยียวยาร่วมขมันขมี สอดส่อง
แพ้พ่ายตายหมดสิ้น เพราะพร้อมสมัครสมาน
กาลหมุนคราวคาบห้วง ผลัดใบ
บังเกิดนกจัญไร ปล่อยขี้
ลิ่วหล่นร่วงลงไป ติดผนึก
เสร็จกิจบินลับลี้ ฝากไว้เม็ดพันธุ์
กำเนิดกาฝากร้าย ชีวิน เติบนา
โตแผ่แทะเกาะกิน ยึดต้น
ปลายใบล่วงใต้ดิน ยันราก แก้วเฮย
เล่นเล่ห์เยี่ยงโจรปล้น แย่งน้ำกินเพลิน
เฌอเอยเด่นสล้าง มานาน
เขียวสดอันตรธาน เหี่ยวแห้ง
กาฝากกลับเบ่งบาน เริงรื่น
ต้นแม่อ่อนแรงแล้ง ปิ่มใกล้กลายพันธุ์
จำต้องตัดโค่นทิ้ง ลงทัณฑ์
ขุดรากถอนโคนพลัน หมดสิ้น
ตายตกล่วงตามกัน เสียเถิด
สาปส่งด่าวแดดิ้น โห่ร้องยินดี
บ่มเพาะกันอีกครั้ง เถิดนา
ผองเหล่าปวงประชา ตรึกไว้
ต้นไม้จะงามตา ดังเก่า
ฟูมฟักดูแลให้ เติบกล้าสง่างาม
หน้าส่วนตัว
3662
