6 พฤศจิกายน 2551 13:47 น.
ดาวระดา
เลียบเลาะรอบขอบเขตอาเวศสวน
จังหวะชวนหวนคะนึงถึงสมัย
เส้นทางเทียวสถานสถิตไทย
เป็นเส้นใยโยงเชื่อมสายสัมพันธ์
ริมคลองขุดดำเนินเพลินสะดวก
เมียงมองพวกเพื่อนพ้องเพียรขยัน
ทำเรือกสวนพรวนดินทำกินกัน
แลเฉิดฉันมั่นคงไม่หลงทาง
เนื้อดินดำล้ำคุณได้หนุนเกื้อ
คลุมแผ่เผื่อเผ่าไทยไม่ขนาง
วิถีแนวนักสู้สอยไม่ปล่อยวาง
หรือทิ้งขว้างตวงตักแล้วผลักลา
หอมเอ๋ยหอมดอมดมชมดอกปีบ
ที่บานกลีบกลิ่นหวนชวนเสน่หา
จนอยากปลูกปักไว้ใกล้ชายคา
ที่หลักห้าริมคลองสนองคุณ
นี่คือแดนดำเนินสะดวกยิ่ง
เสมือนสิ่งเสนอให้ใครอุดหนุน
มาช่วยรักษ์แบบแผนเป็นแกนทุน
สืบสกุลสวนไทยให้ดำเนิน
5 พฤศจิกายน 2551 01:30 น.
ดาวระดา
ท้องฟ้างามยามราตรีต้องแสง
กระทบแต่งแหล่งหล้าคืนฟ้าสวย
เอนกคุณหนุนเกื้อเอื้ออำนวย
ก่อนมอดม้วยดับดิ้นเมื่อสิ้นกาล
เกิดหมุนเวียนเปลี่ยนผันเพราะจันทร์จ่อ
อาทิตย์รอก่อแสงสำแดงผลาญ
ซื่อตรงต่อมนุษย์สุดยาวนาน
มิคัดค้านคดข้อรอเวลา
เหนือธรรมชาติวาดไว้ใครหนอบด
มาคิดคดค้ำคอคงตรงทิศา
ประดิษฐ์แสงเจิดจรัสทัดนภา
แสงจันทร์ล้าลอยหล่นดูหม่นไป
อนิจจาว่าชีวิตติดกับดัก
ด้วยหลงทักค่ำคืนว่าเป็นฟ้าใส
วิหคเหิรเดินหลงด้วยจงใจ
ต้องแสงไฟตายดับเพราะปรับตัว
อีกมากมายหลายวงจรถูกตอนตัด
ลองเหลียวลัดตรองดูเถิดทูนหัว
สิ่งมีชีวิตผิดพ้องต้องหมองมัว
เพราะเรามั่วสนองตนจนน่าอาย
4 พฤศจิกายน 2551 12:29 น.
ดาวระดา
ฤกษ์ดีพร้อมล้อมวงประสงค์เที่ยว
พี่ชวนน้องคล้องเอาลูกผูกใจเดียว
คล้องแขนเกี่ยวขึ้นรถหมดทุกคน
มีจุดหมายปลายทางอ่างน้ำพุ
ร้อนระอุอิ่มอุราในหน้าฝน
ปิดบ้านช่องห้องหับกำชับตน
เดี๋ยวแขกขนเอาไปคงไม่ดี
ถือฤกษ์งามยามสายบ่ายอ่อนอ่อน
ขับเคลื่อนย้อนตอนใต้ในแผนที่
ผ่านแม่กลองคลองบ้านบางคนที
เห็นสวนมีแมกไม้อยู่รายทาง
สมดังชื่อเมืองคลองแม่กลองแก้ว
คลองเป็นแถวแนวไหลไม่เคยสร่าง
ปลูกมะพร้าวหอมล้อมลิ้นจี่ที่จัดวาง
ไม่อ้างว้างเดียวดายให้อาดูร
หากขยันทำกินบนถิ่นฐาน
เพียงมินานมั่งมีมิสิ้นสูญ
เก็บสะสมหลายละลอกย่อมพอกพูน
เกิดเกื้อกูลเงินงอกเพราะออกแรง
ไหว้พระนิลมณีศรีสมุทร
โบสถ์ท่านผุดผิดแผกแตกแขนง
ถูกรากไม้ใหญ่พันรอบขอบสำแดง
หลวงพ่อแฝงกายอยู่คู่ธานี
ดังความรักพี่นี้มีต่อเจ้า
เป็นเหมือนเงาครอบกายไม่หน่ายหนี
ยังยึดมั่นปันรักและภักดิ์ดี
รากรักนี้ตรึงมั่นพันใจกาย
แล้วเข้าเขตวัดเพลงเปล่งเสียงขาน
ผ่านตำนานคูบัวแล้วใจหาย
ประวัติศาสตร์ยังไม่สิ้นแห่งกลิ่นอาย
การโยกย้ายชนมอญยังย้อนรอย
แต่วันนี้มีตลาดนัดจัดเคียงข้าง
ดูเลือนรางพรางค่าล้าถดถอย
ลดตำนานคูบัวสลัวลอย
มีไม่น้อยลืมค่าว่าสำคัญ
เห็นทุ่งนาเขียวเขียวใบเรียวแหลม
ท้องฟ้าแจ่มแต้มสีดูมีขวัญ
อยากยืนเคียงเนียงน้องมองตะวัน
ไม่ถูกกั้นกล่องใจใกล้ชิดชม
ถึงปากท่อท้อใจไม่เห็นน้อง
คนเคยครองครองคู่ดูขื่นขม
มันเจ็บปวดรวดร้าวสาวตาคม
โศกเศร้าตรมห่มนิยามสุดย่ามใจ
รถแล่นผ่านย่านเขตเขาลำเนาเถื่อน
เห็นบ้านเรือนบางตาคนอาศัย
เป็นชนบทขดเขาลำเนาไพร
เห็นชาวไร่ไล่วัวกลัวรถชน
แสงจากฟ้าที่ส่องดูหมองแล้ว
ดูมีแววแว่วมาเสียงฟ้าฝน
มิทันใดไหลหลั่งดั่งใจดล
เม็ดร่วงหล่นบนฟ้ามาทันที
ด้วยจุดหมายไม่ถึงจึงไปต่อ
ไม่ได้รอฝนหยุดผุดแสงสี
ละสายตามามองพวกน้องพี่
หลับฝันดีเมื่อใดไม่รู้เลย
เหลือคนขับกับเราเฝ้ามองทาง
ดูอ้างว้างห่างนุชสุดเฉลย
ขาดเนื้อนางซบอิงพิงแนบเกย
โอ้อกเอ๋ยเคยเคล้าเจ้าพธู
ถึงบ้านคาเหมือนคาใจไม่สิ้นสุด
ร้าวสะดุดผุดกลางใจให้อดสู
ห่างคนรักเหมือนน้ำขาดปลาปู
มีร่างอยู่ดูสิ้นในวิญญาณ
อีกอึดใจก็ทะลุน้ำพุร้อน
แสงแดดอ่อนอ้อนอิงพิงขนาน
ส่องอาบไล้ไพรพงดงตระการ
แว่วหวีดหวานเวียนวนระคนครวญ
เห็นน้ำผุดผ่านหินดินดานด้น
ช่างแยบยลเย้ยหยอกซอกกำสรวล
นาทีทับจับเวลามาทบทวน
อย่าเพิ่งด่วนท้อใจดูนัยยะ
ต้องเตรียมตนต่อเติมเพิ่มเหมาะมั่น
อย่าหวาดหวั่นท้อไปในขณะ
กล้าเผชิญเดินหน้าอย่าลดละ
ชัยชนะจะเยือนเป็นเพื่อนเอย
หน้าส่วนตัว
2970
