5 กันยายน 2550 15:07 น.
ดาวระดา
ลอยคอกลางสายน้ำทุกยามย่ำ
กระแสฉ่ำน้ำใสใบเจ้าหนา
ต้องลมพัดสะบัดใบในมรรคา
ผ่านสายตาผู้คนแล้วผ่านไป
ยังลอยเคลื่อนเลื่อนตามลำกระแส
ไม่รู้แน่จะไปติดในทิศไหน
ไม่รู้เจ้าจะไปอยู่ ณ ที่ใด
แล้วเมื่อไหร่จะปลงปักลงสักที
คือวิถีตบชวาที่ท่าน้ำ
สุดระกำดั่งใจนางกลางใจพี่
เฝ้าแต่ขอไม่ตอบรักเลยสักที
หรือคนดีจะคว้าดาวมาคู่เคียง
บนความฝันนั้นเป็นไปไม่ได้หรอก
พี่ขอบอกน้องนวลอย่าด่วนเถียง
ฝันที่ฝืนดุจปืนใหญ่ไฟพะเนียง
แตกดังเปรี้ยงจะเจ็บช้ำระกำใน
ขอใจนางที่อยู่กลางกุนนที
โปรดได้มีใจหนักแน่นเป็นแก่นใส
รีบหาคนที่น้องรักและจริงใจ
อย่าฝันใฝ่ในฝันที่เกินงาม
อย่าทำตัวเป็นผักงามตามกระแส
โปรยเผื่อแผ่โปรยความรักให้ทักถาม
อย่าหลงระเริงเกินไปนะนงราม
ดอกไม้งามยังสูญสิ้นกลิ่นเจือจาง
4 กันยายน 2550 01:02 น.
ดาวระดา
เคยละอ่อนก่อนนี้หลายปีล่วง
ใจทั้งดวงมุ่งไปให้การเรียน
นิยามรักนิยายใจไม่ขีดเขียน
มุ่งพากเพียรเรียนเฟื่องเรื่องตำรา
ดูเหมือนเด่นที่ตัวเป็นเช่นนั้นได้
สาวคนใดจริงใจไม่ใฝ่หา
คบเป็นเพื่อนเป็นพ้องหมดในทุกครา
ตอนนี้หนาเขามีคู่คนรู้ใจ
ปล่อยคนโสดคนนี้ให้เดียวดาย
รอคนหมายจวบจนคนรุ่นใหม่
ไม่รู้รักว่าจักเป็นเช่นฉันใด
มิรู้ทำไมจึงไร้คู่มาแนบเคียง
รูปพรรณก็ครบสามสิบสอง
ใยนวลน้องไม่หันใจมาเอนเอียง
หรือแค่รูปแค่พรรณไม่พอเพียง
เลยไม่เสี่ยงมารักปักใจรอ
เห็นคนอื่นแย่งแฟนกันพันระรัว
ทำไมตัวถึงขาดรักกันนักหนอ
คิดแล้วรวดปวดใจร้าวเฝ้าแต่รอ
คู่พะนอคอยเคลียเคล้าเจ้าเกิดยัง
3 กันยายน 2550 14:26 น.
ดาวระดา
ผ่านมาหลายร้อยปีผ่านจนกาลเปลี่ยน
หลายชีพเวียนว่ายเกิดตายตั้งหลายหน
หลายชีพเกิดซ้ำยังจำจน
ช่องว่างคนใยหนอไม่พอดี
ผู้ที่รวยล้นพ้นก็จนยาก
ผู้ลำบากปากแห้งแล้งมั่งมี
ไม่พอกินหนำซ้ำถูกย่ำยี
จากคนที่อำนาจเงินเขาเกินเรา
คนพอกินกินทีมีสิทธิ์เลือก
จะกินเปลือกกินเนื้อเผื่อสิทธิ์เขา
คนจนกินแล้วเลือกลองคิดเอา
คงเหลือเถ้าไม่เหลือกายให้ได้กิน
ช่องเล็กเล็กเหตุใดใยไม่ชิด
ใยไม่ติดปิดไปเสียให้สิ้น
สายนทีเสมอภาคได้หลั่งริน
นภสินธุ์ความเท่าเทียมได้เยี่ยมเยือน
3 กันยายน 2550 01:41 น.
ดาวระดา
สายนทีแม่กลองกรอกลงสู่
ปากประตูชโลทรอ่อนกระแส
เกิดสันดอนปากแม่น้ำงามนักแล
ทั่วทิศแห่มาชื่นชมสมฤทัย
เขามีชื่อไม่ซับซ้อนดอนหอยหลอด
เลื่องชื่อหยอดพรอดหอยด้วยปูนใส
นำขึ้นผัดฉ่ารสซ่าแสนถูกใจ
จะหลงใหลในรสชาติชวนลิ้มลอง
ดอนหอยหลอดยอดแหล่งเที่ยวเมืองสมุทร
ดอนนี้ดุจเอกลักษณ์พักตร์แม่กลอง
ด้วยชื่อเสียงที่เล่าขานไม่เป็นสอง
ผ่านมาต้องเวียนแวะมาแกะรอย
ทั้งหมึกสดปลาแห้งแหล่งทำขาย
เพื่อกระจายรายได้ล้นคนดอนหอย
พึ่งตนได้ด้วยลำแข้งไม่รอคอย
แสนสลอยอยู่อย่างสุขทุกข์เว้นทาง
ทำประมงพื้นบ้านผ่านปัญญา
ด้วยวิชาสืบทอดไม่จอดวาง
จึงนำคนแถวดอนสุขทั้งบาง
มีสตางค์พอเหลือเก็บไม่อับจน
1 กันยายน 2550 09:03 น.
ดาวระดา
ชายหาดดั่งวาดไว้
ช่างงามไซร้เหลือคณา
สุดยอดปรารถนา
พักผ่อนกายในนที
นี่หรือคือชะอำ
ช่างงามล้ำเกินพาที
อยากเวียนมาทุกปี
หาดชะอำจำขึ้นใจ
ต่างชาติก็มาด้วย
นั่งเรือกล้วยสีสดใส
กรีดร้องมาแต่ไกล
ก่อนที่เรือเผือล่มลง
ส่วนฉันนิยมเล่น
เห็นน้ำเย็นเป็นต้องสรง
จนลัดอัสดง
ก็ยังเล่นไม่เลิกรา
ฉันชอบหาดทรายสวย
อ่อนระทวยเมื่อได้มา
หวังไว้ภายภาคหน้า
หาดแห่งนี้ยังมีมนต์
หน้าส่วนตัว
1012
