27 กันยายน 2550 13:45 น.
ดาวระดา
ทิวากรผ่อนกายลงปลายฟ้า
ดนตรีป่าเป่าสำเนียงเสียงประสาน
แว่วหวีดกรีดร้องทำนองกาล
แก่งกระจานเจรียงร้อยถ้อยลำนำ
นอนสดับรับเสียงผสานส่ง
คล้ายจำนงเหนี่ยวฤทัยให้ถลำ
ทั่วกาลเกาะน้ำค้างที่พร่างพรำ
โปรยกระหน่ำเหน็บหนาวร้าวอินทรีย์
นอนคุดคู้อยู่เยิงบนเชิงเขา
สถานเนาเนื้อร่างห่างอิตถี
หลับใหลไปในห้วงแห่งดนตรี
พนาลีกล่อมขับให้หลับลง
ปัจจุสมัยไล่ล่าราตรีตก
แผ่นฟ้ายกภากรเกิดเพริศระหง
สกุณาแตกตื่นทั่วผืนพง
เพรียกเสียงส่งเสนาะโสตโปรดฤทัย
ชั่วตรีกาลผ่านไปไวเพียงนี้
หวั่นฤดีดับดิ้นสิ้นตักษัย
กลัวชีพขาดโอกาสได้กลับไป
ฟังเสียงไพรในแหล่งแก่งกระจาน
25 กันยายน 2550 14:07 น.
ดาวระดา
พายเรือจ้ำนำน้องสู่คลองสวย
ลงมือช่วยกันเก็บเด็ดโสน
เมื่อใกล้ศกสารทไทยงานใหญ่โต
จิตภิญโญเข้าวัดบำบัดใจ
โสนงามยามต้อนรับกับอรุณ
เหลืองละมุนผลิดอกออกไสว
ตรงคุ้งน้ำดอกงามกว่าที่ใด
เร่งรุดไปเด็ดดอกโสนบาน
ค่อยค่อยพายเยื้องกายขึ้นเก็บ
ใช้มือเล็บลิร่วงจากพวงฐาน
จุกระจาดเตรียมไว้เพื่อใช้งาน
ตามตำนานประเพณีที่มา
พายเรือจ้ำนำน้องสู่คลองเถื่อน
กลับสู่เรือนบ้านเราหมดปัญหา
นำเรือเราเข้าอู่รอเวลา
ไว้ปีหน้าเราจะรอโสนบาน
25 กันยายน 2550 03:34 น.
ดาวระดา
เหลือบเหลียวแลเพื่อนบ้านสะท้านทรวง
คะนึงห่วงเหตุร้ายกลายถลำ
ด้วยระบอบแบบแผนแกนผู้นำ
เป็นตัวทำท้อใจในความแคลน
ภาพที่เห็นเน้นถึงซึ่งลำบาก
เสมือนปากถูกปิดวิกฤติแสน
พระสงฆ์ปลงอาบัติมาคัดแทน
จิตเฝ้าแหนห่วงชนไม่เสื่อมคลาย
เดินขบวนชวนกันหันเรียกร้อง
ด้วยครรลองลางคิดผิดกฎหมาย
เหล่าสงฆ์ชีใช่คร้ามนามจะวาย
หากแม้นกายเกือบสิ้นก็ยินยอม
คล้ายผืนดินถิ่นนี้มีคำสาป
ให้มีคราบความเศร้าเป็นเบ้าหลอม
โอ้ทุกข์เข็ญเมื่อไหร่หยุดไต่ตอม
มีสุขล้อมรายรอบขอบแผ่นดิน
22 กันยายน 2550 14:04 น.
ดาวระดา
เขาไม่เป็นเช่นนี้หรอกคนเก่า
เขาคอยเฝ้าเอาใจในตัวฉัน
เขาไม่เคยคาใจในสัมพันธ์
เขาไม่หวั่นว่าฉันจะนอกใจ
เขาโอบกอดกายฉันครั้นยามหมอง
เขาประคองเคียงข้างไม่ผลักไส
เขามีตักพักหนุนอุ่นเนื้อใน
เขาเติมไฟให้ฉันครั้นอ่อนแรง
ทำไมมาเลือกฉันแม่จันทร์เจ้า
ทำไมเอาคนหม่นให้หน่ายแหนง
ทำไมอยู่กับพี่ขี้ระแวง
ทำไมแสร้งทำดีตอนหนีมา
อย่าเอาพี่เทียบทับกับคนก่อน
โฉมบังอรเอื้อนเอ่ยไม่เกรงขาม
อยากร้องขอแก้วตาอย่าประณาม
อย่าทวงถามถึงใจให้ระทม
ถึงตัวเซ่อหน้าซื่อแต่ถือศักดิ์
หากสิ้นรักร่วมชิดสนิทสม
เรื่องเราให้จำราญกับสายลม
หากขื่นขมชั่วคืนอย่าฝืนใจ
21 กันยายน 2550 01:25 น.
ดาวระดา
ภายใต้กาลผ่านผันของวันหนึ่ง
มีเรื่องถึงหลักล้านให้ขานถ้อย
นับแต่ใต้สมุทรสุดดงดอย
ทั้งซ้ำรอยเรื่องต่างในหนึ่งวัน
บางชีวิตถูกขีดให้กำเนิด
บางที่เกิดเหตุใจใกล้อาสัญ
บางที่มีเรื่องราวรักผูกพัน
บางที่หวั่นช้ำใจให้กล้ำกลืน
ในวันนี้มีคนที่แพ้พ่าย
แต่บางรายรวบชนะดูขัดขืน
มีบางคนทนท้อทุกค่ำคืน
บางคนยืนหยัดสู้กู้ชะตา
บางคนเตรียมตนเพื่องานแต่ง
บางคนแบ่งทรัพย์สินตามประสา
ด้วยทางรักถูกขีดให้โรยรา
จึงต้องมาอย่าร้างห่างกันไป
ภายใต้กาลผ่านผันของวันนี้
หลากเรื่องมีครบเครื่องหลากเงื่อนไข
เรียงเป็นถ้อยร้อยคำคงยาวไกล
โลกทั้งใบบอกอ้างช่างต่างกัน
หน้าส่วนตัว
2392
